Op naar Devils Tower!

Lovell

Drie heerlijke nachten op de camping in Lovell. Lekker chillen, heerlijk weer, de was doen, boodschapjes halen, 's avonds douchen, wat wil een mens nog meer?!

Beetje kletsen met de buren...

Er staan twee plekjes verderop drie mannen uit Indiana, helemaal in camouflagekleding, tot en met hun crocks (ondergoed hebben we niet gecheckt, er zijn grenzen). Ze zijn hier om in de omgeving op kalkoen te jagen. Het vlees is, zoals ze zeggen voor privégebruik: henzelf en de familie.

Het gesprek ging over independent zijn en dat wanneer je koos om vlees te eten, wild altijd beter is dan geproduceerd vlees: geen industriële omgeving, geen toevoegingen aan het voer (denk aan hormonen of medicijnen), geen voortdurende stress. Ook biologisch vlees wordt geproduceerd en ook daarvan wordt snel te veel gegeten. Snijdt hout, hun verhaal.

Toch hebben ze ook een tegenvaller in petto, we konden er eigenlijk op wachten. Zonder blikken of blozen vertelt de woordvoerder van het stel, dat ze van de zes soorten kalkoen in de VS, er maar vijf hebben kunnen doodschieten.
Uiteindelijk gaat het hen blijkbaar tóch niet om eten voor de fam, maar is het gewoon plezierjacht.

Doe dan maar jongens in balletbroekjes…

Gratitude from America

Voor alles bestaat er een eerste keer. Wanneer we boodschappen doen, willen we graag met de bankpas afrekenen. Jammer, jammer: voor de zoveelste keer worden onze bankpassen door de betaalautomaat geweigerd. 'Oh' zegt de jonge knul achter de kassa, ik regel het wel. Hij tovert wat met zijn eigen pas en klaar is het. We vragen of onze kaart nu wel gaat werken, waarop hij zegt: "Ik heb voor jullie betaald, a gratitude from America"! 😲 We waren helemaal confuus en begonnen allebei te blozen, ongelooflijk aardig! Het was toch ruim 10 dollar!

Bighorn Lake & Canyon

Niet alles in de VS is ongelooflijk ver weg: op korte afstand van Lovell ligt een mooi natuurgebied: de Bighorn Canyon National Recreation Area. Ook voor de boys&girls om met motorbootjes te pruttelen, die uiteraard met reusachtige pick-ups worden aangevoerd (de Toyota Tacoma is met 3,5 liter motorinhoud en een verbruik van 1 op 8 een kleintje. Je doet als kerel past echt mee in je camouflagepak, wanneer je een GMC Sierra Heavy Duty hebt: 6.6L Turbo-Diesel V8 motor, met een 10-traps automatische versnelling. Rijdt onbelast 1 op 5, maar weegt zelf al bijna 3500 kg. We zijn bergop soepeltjes ingehaald door dit soort wagens, die ook nog eens een typisch Amerikaanse reuzencamper voorttrokken, met een eigen leeggewicht van 2500-4000 kg. Eitje.)

Bighorn Canyon dus.
Vrijwel direct wanneer we het NRA (National Recreation Area) binnenrijden, stuiten we op een prachtig meer omgeven door het soort rode rotsen die we uit Utah zo goed kennen: Bighorn Lake. Feitelijk een stuwmeer, dat door de droogte van de afgelopen jaren danig aan niveau heeft ingeboet.
De canyon heeft ook een heuse Horseshoe Bend, die we in grotere vorm ook al in Grand Canyon tegenkwamen (hierzo: klik!). In Bighorn is de horseshoe niet heel erg goed te zien, maar de uitkijkposten bieden ontzettend veel ogenschoon.

Bighorn Lake

Bij Horseshoe Bend, Bighorn Canyon

Mustangs en Bighorns

Met de Spaanse indringers mee kwamen er, voor het eerst sinds de laatste ijstijd, weer paarden op het Amerikaanse continent - dat was ten minste jarenlang de consensus. Tegenwoordig lijken er uit de mondelinge overlevering en DNA onderzoek aanwijzingen te komen, dat de noordamerikaanse steppen-volken het paard kenden, lang voor de Spanjaarden midden Amerika binnentrokken.

Naast alle ellende die de komst van de Europeanen voor hun betekende, hebben de natives ook een mooie, spirituele uitspraak over de terugkeer van de dieren. Ze zeggen 'dat het gras zich de paarden herinnerde'.

Ontsnapt of vrijgelaten, de verwilderde, ooit gedomesticeerde paarden van de indringers van divers pluimage, hebben sinds jaar en dag een mythische naam: mustangs.

Ooit leefden er enkele miljoenen van deze dieren in noord Amerika, tegenwoordig zijn het er, vanwege conflicterende belangen (resultaat: habitat verwoesting) veel minder en worden ze 'gemanaged'.

We hebben weer eens een aardige bak geluk, want waar Marty en Sarah ons vertelden dat ze één mustang gezien hadden, zien wij er meerdere.

Mustang

Castilleja sessiliflora

Het gebied heeft meer wild: op de terugweg lopen er plotseling een aantal dikhoornschapen vlak langs de weg!

Dikhoornschaap

Twaalfgodenkruid

Devils Tower

Hoewel de film toentertijd al vier jaar uit was en Hans & de boys werkelijk vlak langs dit monumentale stuk graniet gereden zijn, komt nu, decennia na dato, de eerste live kennismaking met dé puist der puisten: Devils Tower. Icoon uit Close Encounters of the Third Kind, een must-see film, toentertijd inderdaad...

De weg naar Devils Tower voert ons eerst over een prachtige "Scenic Byway", zeg maar een officiële toeristische route, via een soort geo-park. We rijden langs een ontsluiting van het oudste gesteente dat we ooit hebben gezien: 3 miljard jaar. Stukkie meenemen? 😳

Omdat de wildkampeerplek die we hadden bedacht helemaal niet goed voelde, rijden we door.

We veroveren een plekje op de naburige camping met de prachtige naam "Belle Fourche", echt onder de rook van de Tower.

De volgende ochtend lopen we rond de Tower en zijn werkelijk voortdurend onder de indruk van hoe groot het ding is! De enorme granieten kolommen buigen van bijna horizontaal naar puur vertikaal - wat een krachten zijn hier bezig geweest! Zeer indrukwekkend!

Even een hapje eten onderweg

Marleen naast een afgebroken stuk van Devils Tower 

Devils tower

Let op de klimmers!

Schijnlupine

Druifstruik

Muildierhert

    

Geelkaakweidespreeuw

Berglelie

Toxicoscordion venenosum - zeer giftig!

Even over dit alleraardigste plantje op de foto hierboven. We kwamen het vaak tegen, liepen er langs, raakten het bijna aan...
Totdat Marleen de naam ging opzoeken en de eigenschappen ervan las:

"De hele plant is zeer giftig en dodelijk voor mens en dier. Symptomen van vergiftiging zijn onder meer overvloedige speekselvloed, brandende lippen, gevoelloosheid in de mond, dorst, maagpijn, braken, diarree, verwardheid, langzame onregelmatige hartslag, lage bloeddruk en lage temperatuur, moeite met ademhalen, coma en overlijden."

Nooit, nooit meer in de buurt komen dus.

En met deze woorden sluiten we dit blog af. We gaan verder naar het oosten: naar de Badlands!

Close Encounters of the third kind: klik!