vrijdag 29 juni 2018

Zion, Red Canyon, Bryce Canyon

Zion
Welkom in de hype die Zion National Park heet! Flink warm, beter dan Death Valley. De twee campings zijn een half jaar van te voren al volgeboekt. Aangezien we ook niet willen reserveren van te voren, omdat we toch niet weten waar we wanneer ergens zijn - zitten we daarom een klein half uur rijden van de ingang van het park, op een alleszins aan te bevelen camping in Leeds (website: klik!). Vroeg op pad dus om in Zion zelf, bij het visitor center, voor nop te kunnen parkeren, anders betaal je $20,- voor een P in het volledig op Zion georiënteerde dorp Springdale.

Upper Emerald Lake falls, Zion NP
Upper Emerald Lake falls, Zion NP
Eastern prickly pear - vijgcactus
Eastern prickly pear (vijgcactus)
En dan begint het. In de rij voor de shuttlebus. Een lange rij mensen 45” wachten - later is de rij nog veel langer geworden. We lopen eerst de Emerald Lakes en Kayenta trails en lunchen bij de picknickplaats van de Grotto. Het leukste komt hierna: op naar het eindpunt van de shuttlebus en dan door het stromende water van de Narrows lopen. Het is hier aan het begin net wat rustiger dan een winkelstraat op zaterdag, maar al wel direct veel mooier. Met even flink doorwaden kwamen we al snel in rustiger vaarwater.
The Narrows, Zion NP

The Narrows, Zion NP

The Narrows, Zion NP

The Narrows, Zion NP
In The Narrows, Zion NP
Omdat the Narrows zo'n leuke trip was, hebben we er maar liefts drie video's in geschoten: klik 1!, klik 2! en klik 3!

Natte voeten in The Narrows
Natte voeten in The Narrows (Gelukkig waren de wandelschoenen naderhand snel droog vanwege de hitte).

Als laatste bezoeken we Weeping Rocks: een geologisch aardigheidje. Water dat bovenop de mesa valt, dringt door het poreuze gesteente naar beneden tot het een ondoordringbare laag tegenkomt. Het vervolgt zijn weg dan zijwaarts en stroomt tenslotte uit de zijwand van de berg: Weeping rocks.

Weeping Rock, als je goed kijkt zie je de tranen vallen!
De volgens velen top-hike van het park, naar Angels Landing, slaan we over. Het laatste deel is super hoog, super steil en vooral super smal. Mensen zijn er vanaf gevallen, omdat ze bij de laatste halve meter een freeze hadden, verstijfd raakten met andere woorden en gewoon omvielen. Het gerucht gaat dat er tegenwoordig camera's op de Landing zijn gericht en dat wanneer hikers meer dan 30 seconden stil staan, een reddingsploeg (per heli?) erop af gaat. We hebben dit gerucht niet geverifieerd…

Zion NP

Zion NP

Zion NP
Zion NP
Eind van de middag zijn we klaar met Zion. Het is er mooi, maar niet heel gevarieerd en wij vinden het veel te druk. Vanwege de aard van het park: een relatief korte canyon, zit iedereen altijd op elkaars lip (meer dan 3 miljoen bezoekers per jaar). Heb je tijd over, ga dan naar Zion. Kom je tijd te kort, dan is dit wat ons betreft de eerste keuze om over te slaan. Voor de rust kun je ook onze volgende bestemming kiezen:

Red Canyon
Onderdeel van het uitgestrekte Dixie National Forest, ontvangt Red Canyon veel bezoekers die op weg zijn naar het even verderop gelegen super-populaire Bryce Canyon.
De meesten van hen stoppen echter alleen even op de viewpoints van Red Canyon die aan de doorgaande weg liggen. Gemiste kansen, dames en heren, jongens en meisjes! Red Canyon biedt prachtige wandelmogelijkheden. Hebben wij gedaan!

Eerst een nachtje slapen op de schuin tegenover het bezoekerscentrum van Red Canyon gelegen camping (website: klik!).
Mooie plekjes, mooie wandeling voor het avondlicht en onverwacht smalle richels. Zie Marleen's Walk on the Edge in deze video: klik!


Red Canyon State Park, Utah

Red Canyon State Park, Utah

Red Canyon State Park, Utah

Dan op naar Red Canyon. De hele dag zes mensen op even zoveel paarden tegengekomen. Verder stilte en veel hoodoos. Hoodoos? Een hoodoo is een door erosie van het omliggende gesteente vrijgekomen steenpilaar. Op de onderstaande foto staat een hoodoo (dit is dan gelijk de plek om even te verwijzen naar de geweldige video Spot the Looney van Monty Python: klik!)

Hoodoo in Red Canyon State Park, Utah
Spot the Hoodoo!
Red Canyon State Park, Utah

Red Canyon State Park, Utah

Het is indrukwekkend wat de natuur voor moois heeft geboetseerd. Kleine en grote hoodoos, hoodoos in aanbouw, ex-hoodoos en gaten in rotswanden. En dat kost allemaal gratis. Helemaal voor niks. Je hoeft er alleen maar van te genieten. En ook de levende natuur geeft mooie plaatjes:




Desert Indian Paintbrush, Manti-La Sal National Forest
Desert Indian Paintbrush
Padhagedis
Desert horned lizard (Padhagedis)

Astragalus whitneyi/Balloonpod Milkvetch (website: klik!)



Bryce Canyon
Een hoodo-extravaganza. Een kleurenkermis. Een topper. Een aardige maar verder niet bijster belangrijke achtergrond voor Aziatische semi-modefoto’s. Onze kennismaking met het belang van de crypto-biological crust en het opnieuw blijken dat alles van waarde weerloos is. In de war? We leggen het straks uit. Eerst twee foto's om alvast te wennen en dan een flinke serie!

Bryce NP

Bryce NP

De grote geologie heeft het in elkaar gezet en de erosie heeft het op zo'n eigen manier weer afgebroken, dat je in Bryce Canyon bijna voortdurend met je mond openstaat. De rotsformaties zijn zó indrukwekkend! Misschien dat wat extra foto's het beeld kunnen schetsen, of anders doen twee video's het misschien: klik! en klik!

Bryce Amfitheater
Bryce Amfitheater
Bryce NP

Bryce amfitheater
Bryce NP: Amfitheater

Typisch geval van je kunt het niet uitleggen, je moet het gezien hebben. Nietwaar?!

Bryce NP

Bryce NP

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Bryce NP

Bryce NP

Bryce NP

Bryce NP

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Bryce Queen's Garden Navajo Loop

Helaas hadden we die dag een minpuntje te verwerken: de beroemde Wall Street in Navajo Loop was afgesloten: een flinke rots dreigde naar beneden te komen en daar moest eerst wat aan gebeuren. Omdat we de rotste niet zijn, hebben we (bijna) ter plaatste een video opgenomen: klik!

Modellenwerk
Tegen het einde van onze wandeling passeerden we twee Aziatische dames, de een in de rol van fotograaf en de ander in de rol van would-be model! Gekleed in een lange, vuurrode jurk, een gigantische hoed, een kek tasje en witte Adidas schoenen, werd het model in een veelheid aan poses op de gevoelige plaat vastgelegd.
De hoed blokkeerde in vrijwel alle gevallen de bijzondere achtergrond, maar uiteraard telt in de harde modewereld maar één ding: zie er om op te vreten uit en Strike a Pose (voorbeeldje? Zie de video van Madonna: klik!)

Crypto-biological crust
Wat nou weer?!
Toen Hans in de jaren ‘80 in Amerika was, bestond de crypto-biological crust nog niet. Althans, de wetenschap had het belang ervan nog niet uitgevonden. Tijd om even uit te leggen. In de woestijn werken korstmossen, schimmels en mossen samen om zandkorrels met een soort mucus aan elkaar te kleven. Dit proces kan enkele decennia duren. Wacht je vervolgens een paar honderd jaar, dan heb je een torentjes-deken over de ondergrond: zie foto. Deze ‘deken’ houdt vocht en zand vast en vormt een belangrijk substraat voor planten (en later bomen), om zich te vestigen.

Crypto-biological crust
Crypto-biological crust

Sinds deze kennis vergaard is, vind je overal bordjes: “Stay on the trail” met daarbij de uitleg waarom! En overal vind je toeristen die met hun grote voeten dwars door de crust stampen, omdat zij zichzelf, hun natuur-kiekje of hun Strike a Pose-moment belangrijker vinden. Of natuurlijk wanneer ze de bordjes niet gezien hebben. (Onvoorstelbaar maar waar. We hebben een mevrouw vriendelijk op haar vernietigende acties gewezen toen ze zo ongeveer over het bordje heenstapte. Ze had het bordje niet gezien!)
Samengevat: de crypto-biological crust is van onschatbare waarde voor de woestijn, maar weerloos onder de vele schoenzolen van de mensenmassa’s.

Tijd om dit deel van Utah vaarwel te zeggen. We gaan door naar noordelijke streken van de Grand Staircase! Nieuwsgierig? Lees ons volgende blog: Escalante, Burr Trail Road en Capitol Reef.





zaterdag 23 juni 2018

Kings Canyon, Sequoia NP, Death Valley

Sequoia / Kings Canyon (SEKI)
Is álles in de VS groter dan elders? Het geldt in ieder geval voor het ego van de president. Ondanks zijn afkeer van alles wat natuur heet, kent de VS nog steeds een ongeëvenaard aantal Nationale Parken (die weliswaar onder grote bezuinigingsdruk staan). Eén van die parken bevat de grootste bomen ter wereld, en daar gaan we naar toe: Sequoia / Kings Canyon (SEKI).

Een flink deel van de route vanuit Yosemite (zie vorig blog: klik!) naar SEKI loopt door woestijnachtig landschap. Heet! Het is dan ook heerlijk om uiteindelijk de heuvels in te gaan. SEKI ligt aan de westkant van de High Sierra, op een kleine 2000 m hoogte. Op camping Azalea bij Grant Grove (in het Kings Canyon gedeelte), vinden we een prima plekje. Met bear-box! Video: klik!

Nadat we brandhout bij verlaten campingplekken hebben ‘geroofd’ en hier en daar wat sprokkelhout tussen de bomen hebben gevonden, is het tijd voor Marleen’s eerste confrontatie met Sequoiadendron giganteum, ofwel de grote sequioa’s die hier sinds de laatste ijstijd hun domicile hebben.

Sequioa
Marleen (inzoomen: onderaan)
voor haar eerste Sequoia
Het zijn de bomen met het grootste volume ter wereld (de hoogste bomen ter wereld staan ook in de VS, in Red Cedar NP). Onderweg naar de General Grant, nummer 3 op de ranglijst, passeren we een fraai exemplaar, die handiger op de gevoelige plaat is vast te leggen dan de meer populaire reuzen-reuzen. Zie bovenstaande foto; hieronder staat de Gen. Grant:
General Grant Sequioa

Plukje sequoias vlakbij Gen. Grant
Meer zien? Klik! Aardig om te weten is dat deze knoeperds niet meer hoger worden, wel dikker. Meestal zijn ze vanaf dat stadium volwassen of is de top gewoon dood.
Hans voor de wortels van de 'Fallen Monarch'.
Deze boom is in de 19e eeuw gekapt.
Het zijn indrukwekkende bomen, dames en heren! En wat is indrukwekkender dan één sequoia? Een heel bos vol! Vonden wij ook, dus lopen we de 18 km prachtronde van Redwood Mountain Grove. Kom achter de geraniums vandaan, koop een retourtje sequoia en loop deze trail: een echt sequoiabos! Om nimmer te vergeten. Soms tientallen reuzenbomen bij elkaar. Dat is veel hout! Bekijk de foto's, doe de video (klikbaar onder de foto's) en voel je nederig!
Redwood Mountain Grove

Redwood Mountain Grove

Wat valt op bij de foto’s van deze hike? Veel brandschade? Moet je de video's zien: klik! en helemaal deze: klik!
Dat van schade klopt trouwens bijna. Wel brand, soms is er ook veel weggebrand, maar schade is eigenlijk niet het goede woord. Zonder een goede bosbrand zo nu en dan, kunnen sequoias niet bestaan. Het vuur brandt het ondergroeisel weg en de hitte zorgt ervoor dat de sequoia-appels (dennenappels van ca 5 cm groot), openklappen. De zaden vinden dan een mooi voedselrijk plekje met voldoende zonlicht.


Tree vs rock
In de vroege jaren van het park werden bosbranden fanatiek tegengegaan, totdat de beheerders merkten dat de bomen zich niet meer vermeerderen (een systeem dat voor het eerst in Redwood Mountain Grove is vastgesteld!) Sinds die tijd wordt regelmatig een stuk bos onder gecontroleerde omstandigheden in de fik gestoken!
v.l.n.r. Takje (let op de schubben die het takje volledig bedekken), een gesloten en een open cone
Jonge sequoia (puntig) naast volwassen exemplaar.
Het jong groeit eerst in de lengte en wordt in de
eeuwen  daarna pas dikker. 


Gek? Nee hoor, wel een rare ervaring: tijdens de wandeling vanaf Roads End naar Mist Falls (Paradise Valley trail) in het KI gedeelte van SEKI) liepen we door een stuk bos dat gewoon nog aan het smeulen was! Bewijs: klik!
Zumwalt meadow, Kings Canyon
Zumwalt meadow, Kings Canyon 


Paradise Valley Trail

Vlak bij Mist Falls, Paradise Valley Trail

Mist falls, Paradise Valley, Kings Canyon NP
Mist falls
In Sequioa NP staat de grootste sequioa ter wereld en dat is een écht forse knaap (m/v). Met een stoere naam: General Sherman. Druk bezocht uiteraard, met brede verharde paden, kortom alles wat er in 1981 bij Hans’ eerste bezoek niet was.
General Sherman Sequioa
Voor de Gen. Sherman,
de grootste boom ter wereld.
Omdat de nachten op deze hoogte in mei nog érg koud waren, hielden we het na twee keer bibberen voor gezien. Inpakken dus en op naar twee zwoele nachten op de ruime camping van Lake Success, een stuk naar het zuiden. Het zou de opmaat worden voor ruim een maand in woestijnachtige streken, veelal wolkenloos, schaduwloos en bloedheet. Voordat we overgaan tot het beschrijven van onze bloedstollende avonturen aldaar, eerst nog een paar rustgevende foto's:


Gebogen sedimentair gesteente, Kings Canyon
Gebogen sedimentair gesteente, Kings Canyon
Onderweg naar Roads End



Death Valley
Death Valley
Waarom gaan wij naar Death Valley?
Voor de warmte die hitte heet? Check!
Voor de droge, droge wind? Check!
Voor een duik in het zwembad van het resort waar de camping bij hoort? Check!
Voor een prachtige zonsopkomst? Check!
Zabriskie Point, Death Valley
Zabriskie Point, zonsopkomst
Voor een bezoek aan het laagst gelegen deel van de VS? Check!
Voor een spelletje golf? Check!
Check? Nee, golfen is niet aan ons besteed en zo’n grazige weide midden in de woestijn is nét iets meer van het bizarre dan een zwembad …

De rest was wél check check check! De weg er naartoe was al apart (video: klik!), Death Valley is een bizarre plaats: klik! Een woestijn met oases en overal warmer dan warm. Altijd wind. Je huid droogt uit, ‘s nachts word je wakker met een schoenzool in je mond. Het regent er nauwelijks, maar er loopt wel een rivier doorheen:  grotendeels ondergronds. De natte boel komt uit zichzelf weer boven bij Badwater.

Badwater, Death Valley

Zoutmeer bij Badwater

Badwater, Death Valley
Badwater, Death Valley
Dat is een uitspraak-dingetje, denk aan slecht water, niet aan badeendjes of zo.
Je bent ondertussen wel even mooi op het allerlaagste plekje van de VS, ruim 85 meter onder de zeespiegel!

Dante's View

Dante's View, Death Valley
Dante's View

In het verleden waren er heuse industriële activiteiten in de Valley. Met name de winning van Borax was winstgevend. Van het gebied hebben we vanuit de auto een 'road movie' gemaakt - niet voor te stellen dat daar ooit bedrijvigheid heeft geheerst: klik!
Inmiddels is dat allemaal gestopt en is toerisme de belangrijkste inkomstenbron.


Short-horned Lizard


Golden Canyon, Death Valley
In Golden Canyon
En ook in Death Valley lopen jonge ouders rond die denken er met hun prille kroost een feestje van te kunnen maken. We lopen midden op de dag een Duits manspersoon tegen het lijf. Op z’n rug een rugzak-met-kindje, in dit geval een baby, waarvan een beentje zijwaarts uitsteekt, compleet met een roodverbrand voetje. Paps lijkt niets in de gaten te hebben want hij loopt onvermoeibaar verder.
Lastig om over te oordelen? Dan doen we een quizje. Welk antwoord is goed? Deze man:
a. Stelt de verkeerde prioriteiten
b. Denkt alleen aan zichzelf
c. Is niet goed bij zijn hoofd
d. Alle drie de antwoorden zijn goed.
Uiteraard mag over de antwoorden met ons gecorrespondeerd worden!



Richting Artist's Drive
Artist's Palette, Death Valley
Artist's Palette, Death Valley

Death Valley


Death Valley
Death Valley

Death Valley werd ons uiteindelijk toch te heet onder de voeten (deze grap moest een keer gemaakt worden), dus op naar iets koelers! We blijven twee nachten op de camping aan Lake Success en trekken dan verder. Het volgende blog gaat over Zion, Red Canyon en Bryce!


Op de camping van Lake Success:
de Northern Leopard Frog (luipaardkikker)

Death Valley