Oefenen: hoe doe je pensionado?
Welkom op camping Los Pinos in Dénia. We hadden van te voren via de mail even naar de tarieven gevraagd en kregen tot ons genoegen te horen dat we in het pensionado-tarief zouden vallen. Heerlijk. € 12,50 per dag inclusief alles.
 |
| Actiefoto van een pensionado. |
En daar zitten we nu al een tijdje tussen de collega's. Beetje te oefenen op het pensionado-schap. Elke dag meerdere wandelingetjes langs de kust of over het rotsplateau om de hoek - de stappenteller moet boven de 15000 komen ander is het fout! 😉
 |
Torre del Gerro: een oude uitkijktoren bovenop het plateau achter de camping.
Meerdere keren per week ons target. |
Uiteraard is er een niet onaanzienlijk verschil tussen ons aan de ene kant en hen aan de andere: wij zitten in een tent, zij in campers of caravans, variërend van groot tot zeer groot (de reuze bakbeesten uit de VS hebben we hier nog niet gezien; de plaatsen zijn er ook niet groot genoeg voor). Het hoge camper en caravan-gehalte leidt tot een bijzonder fenomeen dat we nog niet eerder zo duidelijk hebben waargenomen: je hoort 's avonds bijna niets meer. Vroeger hoorde je flarden van gesprekken, of gelach, nu zit iedereen binnen en worden gezellige geluiden gesmoord.
Het is trouwens niet elke avond een genoegen om in de tent te bivakkeren. Geheel tegen de verwachting in kan het hier 's avonds flink afkoelen. Gelukkig hebben we zo'n beetje de eerste dag al een kleine verwarming gekocht: 1000 - 2000 W. Perfect machientje! Met zwengelstand!
 |
| Onze eerste redder in nood |
Het was afrekenen en snel terug naar de camping om ons nieuwe kleinood aan te sluiten. Dat ging helemaal goed, een tijdje. Toen deed-ie het niet meer. De waterkoker ook niet en de batterijoplader evenmin, Stoppen doorgeslagen. Een meer ervaren campinggast wist waar de stoppenkast was, zette de boel weer om en kon die actie weer herhalen toen het kacheltje weer aangezet werd. Wij waren de boosdoener! Gelukkig niet ons kacheltje, maar ons verloopsnoer: door de regen van de afgelopen nacht was de boel flink nat geworden en dit had kortsluiting veroorzaakt. Het verloopstuk moest compleet gesloopt worden om de vastgesmolten stekker eruit te breken. Dankzij de gereedschapskist van de overbuurman Roland lukte dat. De vader van Hans, zelf electriciën, zal vanaf zijn wolkje in de hemel hoofdschuddend hebben toegekeken op zoveel gepruts van zijn zoon...
Zaten wij even mooi zonder kacheltje! Dat wordt survivallen, dachten we. Alle kleren aan en 's avonds een slaapzak om de benen. Gelukkig hadden we schatten van overburen, die niet alleen een puike gereedschapskist bij zich hadden, maar ook een reservekacheltje waar wij nu al een paar weken van mogen genieten!
Dénia
Dénia is een bijzonder plaatsje. Niet heel mooi, oud of authentiek. Vrij vol met (gedurende de periode dat wij er waren) afgesloten appartementencomplexen. Redelijk wat verkeer. Maar toch ... vanaf het centrum kun je tot ruim voorbij onze camping vrijwel volledig over een mooie boulevard lopen, een kleine vijf kilometer die voor het grootste deel autovrij is. En omdat-ie er is en zo mooi ligt, wordt de boulevard goed gebruikt. Door gewone wandelaars en hardlopers, hondenuitlaters en weekendflaneerders, pensionado's en pensionada's, locals met een doelloze pauze of onderweg naar een van de drie restaurants. We hebben een kleine video, waar ook nog even wordt teruggegaan naar onze lieve buren van het kacheltje: klik!
 |
Een speels vuurtorentje.
Jop heeft deze in het klein! |
 |
| Buddha Sol. Heerlijk plekje op het havenhoofd. |
 |
| Middellandse Zee vanaf de lange wandelboulevard. |
Boodschappen halen is niet altijd een feest, zo weet iedereen die de SRV-reclame van vroeger nog kent (Boodschappen halen, 't is soms geen pretje enzovoorts), maar hier in Spanje is het echt een feest voor de portemonnee. Is de (uit Frankrijk overgewaaide) Carrefour grotendeels "normaal" geprijsd, de (uit Duitsland overgewaaide) Lidl is flink goedkoper dan in Nederland (behalve de biologische chocolade. Stom.), de echt Spaanse Mercadona is niet te verslaan, zeker omdat ze onze vriend voor de late avond hebben: Pacharán. Alleen wel jammer dat ze geen bio-spullen hebben, die heeft de Lidl dan weer wel (muesli, thee, koffie, eieren, koekjes, roggebrood, wijn en zo nog wat). Bewegende beelden bij de onderstaande foto: klik!
Montgó
Achter de camping en beeldbepalend voor de directe omgeving is Montgó. Een prachtige kartspuist van ruim 750 meter hoog, onderdeel van het Montgó natuurreservaat. We moeten hier echt een keer in de lente naar toe: zó veel bloemen en vogels zijn er dan! Bijvoorbeeld: meer dan 650 soorten beschermde wilde planten. Geïnteresseerd? Kijk hier dan maar eens even: klik!
We vallen de hoge puist op twee verschillende dagen van twee verschillende kanten aan: eerst vanaf Jesus Pobre aan de noordzijde, daarna vanuit de zuid, vanaf Ermitá del Pare Pere. Beide keren een prachtige wandeling, vanwege de diepe afgronden niet per sé geschikt voor mensen met hoogtevrees. Zoals: Marleen, die zeker de tweede ronde een geslaagde poging deed het record "aantal krachttermen per strekkende meter" te verbeteren. Hele stukken vond ze gewoon niet leuk om te doen, maar ze deed het wel. Luctor et Ermergo zullen we maar zeggen. Hulde voor bikkeltje! We houden jullie niet langer in spanning: hieronder zijn de foto's! En uiteraard een klein filmpje. Stinkt wel ... klik!
 |
| Vanuit Jesus Pobre omhoog. Het begin is geplaveid ... |
 |
| Mooie pijlstaartrups |
 |
| Je denkt, een schoonheid voor een mooie grot! Dat eerste is waar, het tweede niet meer: het ruikt nogal indringend naar menselijke uitwerpselen. Bedankt en tot ziens! |
 |
| Blauw vlas of Frans vlas (Linum narbonense) |
 |
| Gekapperde kalfsvoet (Arisarum vulgare) |
 |
| Zó prachtig is het in het park van de Montgó |
 |
| Traliestinkzwam (Clathrus ruber), met dank aan Cees Koelewijn voor de determinatie. |
 |
Tussen de topjes door zie je de Middellandse zee. Niet zichtbaar, maar aan de horizon
van het meest rechtse doorkijkje ligt Valencia |
 |
| Wilde narcis (Narcissus assoanus) |
 |
| We zijn weer beneden! |
Die ouwe lui van tegenwoordig ...
Hebben we het al een keer gehad over die jeugd van tegenwoordig? Nou, ze kunnen er soms misschien niks aan doen! We zitten op een camping met écht alleen maar de-ouders-van. Dus als we een afwasbak zien die er uit ziet als op de foto hieronder, dan weet je het wel: met zo'n voorbeeld waren die kinderen gewoon kansloos. Galg en rad, reddeloos.
 |
| Je kunt hier uit de spoelbak een leuke maaltijd schrapen! |
Maar: er is méér! Nee! niet meer! horen we jullie uitroepen. Jawel: staan we een beetje gezellig af te wassen, komt er een pensionada aanlopen met een flinke vuilniszak. Die propt ze in de al overvolle minicontainer die alleen bedoeld is voor voedselresten en dergelijke. Wanneer Marleen zegt dat de zak (niet de pensionada) beter in de grote containers bij de weg past, zegt het type gewoon: "maar daar ga ik niet naar toe, ik zal wel even gaan vragen of ze deze container willen legen"!
Dus dan betaal je een armzalige € 12,50 per dag voor je reuzencamper met stroomslurpende koelkast, magnetron, oven, verlichting en verwarming op een camping met gratis WiFi, warm water bij de afwas, bij de douches en de wastafels. Een camping waar je de mannetjes elke dag in de rij ziet staan om de grijze poepcontainers met de nachtelijke nood voor nop te kunnen ledigen. En dan vind je het te veel om 50 meter verder te lopen om je vuilnis in de daarvoor bedoelde vuilnisbak te gooien en moet de onderbetaalde schoonmaakster met jouw zooi gaan sjouwen?!
Arme arme kinderen ...
Daar is-ie weer, de Pot cosy
Jut en Jul gingen naar Frankrijk en Spanje, met grote(re) tent, met tweepits Campingaz kooktoestel met zo'n lekkere grote gastank er aan vast. Wat een luxe. Uiteraard is ook gaz niet eindeloos en moest er geruild worden. Inmiddels zaten we in Spanje en daar zijn de leveranciers van Campingaz toch wat dunner gezaaid dan in Frankrijk. Internet geraadpleegd en jazeker, Spanje heeft een officiële Campingaz-dealer, Cepsa (oa van de benzinestations), die helaas voor Jut en Jul alleen de grootste én de kleinste stalen tanks dealt - dus niet het middenformaat waar wij over beschikten.
 |
| Alleen deze tanks kan Cepsa leveren. Wees gewaarschuwd! |
Omdat een nieuwe tank een klein fortuin kost, besloten we ontzettend zuinig om te gaan met de kleine wegwerp-cartridges die we ook bij ons hadden. Twee stuks. Hoe rekken we het leven van die kleine rakkers?
Entrada el Pot cosy. Dus: eitje koken? Eén minuut koken, daarna 2 minuten in de PC voor een zacht eitje (Hans, niet dat hij een zacht eitje is, maar dat vindt-ie lekker) en fijn lang in de PC laten zitten voor het harde ei van Marleen. Scheelt minuten gas. Quinoa? Geen 11 minuten zoals op de verpakking staat, maar slechts vier, gevolgd door 10 minuten PCen. Tomatensoep? Broccolisoep? Wortelsoep? Bietensoep? Vijf minuten koken, daarna doorgaren in de Pot Cosy.
 |
| De pot cosyb |
Niet alleen gaan onze cartridges zo langer mee, wat logischerwijs geld scheelt (Jan Splinter moet nog wel door de winter), het is ook leuk en bijzonder milieubewust. Geen enkele reden voor wie dan ook om ze niet te gebruiken. Dus! Aan de knutsel!
Edith en Roland
Behalve vier prachthonden, een mooie gereedschapsset en een heerlijk straalkacheltje, hebben onze Belgische overburen Edith en Roland een fijne neus voor gezelligheid. Het begon er al mee dat we opeens een heerlijk bordje eten kregen. Zomaar! Lief hè?! En daar bleef het niet bij.
 |
| Lekker hapje! |
Een paar dagen later volgde er een fijn bordje heerlijke rijst met kip en even later de uitnodiging om met z'n viertjes in Dénia tapas te gaan eten. Dat hebben we geweten! Doel van de trip was tapas-bar Txoko (klik!). Bij elk drankje een forse tapas naar keuze, of een tapas-verrassing-van-de-kok. Verrassing zeg maar. Uiteindelijk hebben we vier rondjes gedaan en een aantal lekkernijen voor de absoluut eerste keer gegeten. Zoals daar zijn: slakken (zeer eetbaar), tripa (maag; pittig en eveneens zeer eetbaar) en sepia, ook niet te versmaden.
 |
Kleine schets van een tapas-extravaganza. Onder het toeziend oog van Edith (rechts, met restje wijn in het glas), pulkt Hans een slak uit het huisje.
Op de voorgrond nog een schaaltje sepia |
En na de tapas was het nog niet afgelopen! Enkele dagen later hebben we gebakken zoete pepertjes (Pimientos de Padrón) en gamba's gegeten.
 |
| De pimientas worden gebakken |
 |
Straks komen de gamba's. Eerst even voorspoelen ... |
 |
| De gamba's in de pan. Zodra ze krom liggen moeten ze omgedraaid worden. |
 |
| Gamba meister Roland |
En verder ...
Hoewel het hier meer dan goed vertoeven is, breken we na een maand op de camping toch weer op en gaan we langzaam maar zeker terug richting Nederland. Niet direct, we blijven nog een week in Ayodar, maar eerst een paar dagen in Valencia. Om alvast in de stemming te komen vinden jullie hier twee links naar het prachtige lied over deze prachtige stad. Voor de liefhebbers van de klassieke noot: Placido Domingo: klik! en voor de fans van het Belgische levenslied de onnavolgbare Eddy Wally: klik!
Tot snel!
