zondag 29 mei 2022

Bye bye Corfu

Cap Drastis en weer naar de vaste wal

Nadat we helemaal van de trail en de busreis zijn bijgekomen en twee keer hebben genoten van een kamerbreed ontbijt, is het tijd om weer van onze accommodatie te vertrekken. We willen graag naar Cap Drastis, de hoge en steile kliffen aan de noordwestelijke kant van Corfu.

Hoewel het hemelsbreed krap 60 km is, zijn we een flinke tijd onderweg; de gekozen route slingert zich door de binnenlanden van Corfu. En dan is het absoluut tijd om het oude gezegde een flinke poetsbeurt te geven: het is effe rijden, maar dan heb je ook wat. Foto en video (klik!).


Cap Drastis
Cap Drastis

Het uitzicht is fenomenaal! We slapen hier twee nachten en zien iets wat bijna alleen (Alpen)gierzwaluwen kunnen: in volle vlucht gezellig en met veel gekwetter een paar jonkies maken 😍😍. Daar hebben we helaas / uiteraard geen bewegende beelden van!


's Nachts doodstil, overdag is onze stek, zelfs in het voorseizoen, een drukke plek. Een groepje jongelui komt met stevige muziek uit de autospeakers aanrijden en laat dan horen dat belegen "hits van toen" nu nog steeds in de smaak vallen. De onvermijdelijke Rick Astley komt voorbij (klik!) en wanneer het spul weggereden is, horen we uit de verte de Pina Colada-song (klik!). Dankjewel jongens voor deze korte maar hevige flashback (klik!)



Op loopafstand van Cap Drastis ligt Canal d'Amour. Griekse naam voor twee kliffen die elkaar bijna raken. Kusje?


Canal d'Amour
Canal d'Amour

Canal d'Amour

Het wandelpad tussen Drastis en d'Amour ligt, zoals veel wandelpaden dichtbij bebouwing, her en der vol met wc-papier en tissues. We hebben opnieuw het stevige vermoeden dat deze achtergelaten zijn door dames met hoge nood. Daarom opnieuw de oproep aan alle wildplassers (m/v/h) ter wereld: neem je rommel mee en gooi het in een prullenbak of begraaf het.


Dan d'Amour. Echt prachtige steile kliffen. Echt enorm veel appartementen met een echt onafgebroken rij terrassen er pal voor, bijna tot aan de afgrond. Er is zelfs echt prachtig kunstgras aangelegd!

Kunstgras!

Nabij Canal d'Amour

Nabij Canal d'Amour

Nabij Canal d'Amour

Het is bijna tijd om het eiland te verlaten. We rijden nog naar het noordoosten en overnachten in de buurt van het eindpunt van de CT. De volgende ochtend doen we een rondje om te zien of we orchideeën gemist hebben. Jammer, maar helaas: geen nieuwe soorten, wel tientallen Tongorchissen. Blijft bijzonder!

Thinali
Thinali

Thinali
De kust van Thinali. Aan de overkant ligt Albanië.

Voordat we wegrijden toch echt eerst even in Acharavi aardbeien kopen bij het stalletje van een wat overijverig knulletje. Héél lekkere aardbeien, pas later realiseren we ons dat we wellicht mee hebben gedaan aan het in stand houden van kinderarbeid...


Bij een klassiek bouwmarktje ("We hebben alles. En het staat overal") kopen we twee lengtes stalen koker van 2x2 cm om de overhangende daktent beter te ondersteunen. Na een allerlaatste overnachting op het plekje van de allereerste overnachting, varen we terug naar Igoemenitsa. We passeren de kade waarnaast die arme man wanhopig aan een beugel hing, niet meer in staat zich op het droge te hijsen. Gruwelijk om te bedenken wat er gebeurd zou zijn wanneer wij niet langs waren gekomen!


Vaste grond onder de voeten

En wat doe je dan op die harde Griekse bodem: naar de Lidl! En een nieuwe jerrycan kopen, omdat bleek dat de oude twee nachten eerder gejat was. Minpuntje: er zat nog kostbare benzine in. Pluspuntje: het pokkeding lekte waardoor het in de auto steeds naar benzine stonk. Blij dat we hem kwijt zijn, blijkbaar had de dief het harder nodig dan wij!


Waarheen?

De bergen in! Maar dat wordt 'm niet. Vanaf Corfu hadden we al in de gaten dat het in het binnenland slecht weer was. Koud en regen. Willen we niet.

Korte tussenstop: het van het wegdek afhalen van een schildpad! Marleen spot de langzaam overstekende viervoeter, zet de auto aan de kant waarna Hans het diertje oppakt en een eind de berm in weer neerzet. Uiteraard niet zonder het diertje eerst te vereeuwigen:

Moorse landschildpad (Testudo graeca)

Moorse landschildpad (Testudo graeca)


Lange tussenstop: de gratis parkeerplaats met drinkwater en WC bij Glyki, aan de oever van de Acheron, altijd gezellig, want: "de rivier van het leed", een van de rivieren van Hades. De naam van de rivier is afgeleid van het (oud-) Griekse achos (αχος), dat "smart" of "leed" betekent, aldus o.a. Wikipedia.


Hoe dan ook, we hebben een perfecte, schaduwrijke plek onder een enorme boom, we gokken Oosterse plataan.

In de buurt en op internet zien we foto's van mensen die door de rivier waden en anderen die vanaf een brug toekijken. We lopen daarom eerst even langs de oever een goede honderd meter stroomopwaarts en zien en horen water van ónder de rotsen en stenen uitkomen: glashelder ijskoud water. Zó verwonderd zijn we, dat we er twee video's aan besteden: klik! en klik!

Klimopbremraap (Orobanche hederae)

Op onze digitale kaart zien we een paadje aan de andere oever een heel eind omhoog doorlopen, mét een brug over het water! We besluiten die kant maar eens op te gaan. Wie weet kunnen we toch terug lopen via de rivier! Voor de zekerheid verpakken we de elektronica in waterdichte bakjes.

Bij de brug aangekomen zien we het water met behoorlijke gang onder de brug doorkolken en lijkt een waad-tocht niet mogelijk. Ook moet je eerst behoorlijk stijl naar beneden. Even later spreken we een jonge vrouw die ons vertelt dat het goed mogelijk is en dat ze denkt dat wij, ons inschattend, het prima kunnen. De schat!!! Uiteindelijk zouden er maar 3 lastige stukken zijn en een aantal waar je zou moeten zwemmen.

De Acheron spoedt zich stroomafwaarts

Dolle Marleen in de Acheron

Dus! Gaan we. Stukkie naar beneden klauteren en te water. Eén video: klik!

Soms is het "klunen" waar waden of lopen niet kan, maar meestal gaan we tot de knieën of wat hoger door de rivier heen. Prachtig! Steile wanden rijzen naast ons op. Wanneer de kloof op z'n smalst is, moeten we naar de andere oever, maar juist op dit punt raast het water bíjna te hard voorbij om veilig over te kunnen steken.

We kwamen daar aan, tegelijkertijd met een groepje Nederlandse meiden. Die hielpen elkaar door de stroming heen en twee van hen hielpen ons ook verder! Lief hè! Dat kwam even heel goed uit.


Op een paar plekken moesten we écht zwemmen en op één van die plekken werd Marleen door een soort van tegengehouden door onderstroming, raar en eng. Ze had in één hand onze tas met spullen (fototoestel en zo) hoog boven zich en kon zich daardoor niet vrijmaken. Die tas heeft ze toen maar op het water laten zakken zodat ze met twee handen kon zwemmen. Dat ging gelukkig helemaal goed. Helaas schoof ze mét de tas ook haar zonnebril van haar hoofd, die er vervolgens met gezwinde spoed vandoor ging. Kwijt! Jammer!


Een stukje verderop kwamen we bij het gedeelte van de Acheron waar het ijskoud water uit de rotsen kwam stromen. Zó bijzonder!

Even later waren we weer op het droge: zonnebril armer, ervaring rijker.

Die middag kochten we nog een zak heerlijke sinaasappels voor 1 € / kg, als de benzine goedkoper was zouden we direct terugrijden! Maar helaas: de weersvooruitzichten voor dit gebied zijn slecht, aan de kust is het beter, dus verkassen we die kant op! We zijn niet gek! Reizen jullie met ons mee?


Wespendief (Pernis apivorus)

zondag 15 mei 2022

Corfu Trail en meer

Corfu Trail - tot het einde!


De tweede week van de Corfu Trail lopen we, met uitzondering van de laatste paar dagen, door een landschap dat niet eens zo heel veel afwijkt van dat van de eerste week. Veel olijfboomgaarden, waarvan behoorlijk wat schijnbaar buiten gebruik. De grote plastic netten die normaliter worden gebruikt om de olijven op te vangen, liggen, deels kapot, vast onder een dik web van onkruid.

Later deze week zag Marleen, toen ze voor het plassen  naar goed gebruik eerst de lokale omgeving verkende, tussen het plastic net een slang behoorlijk in het nauw zitten. Gelukkig wist het dier zich vóór het moment suprême uit de voeten te maken (wat voor een slang een buitengewone prestatie is.)


We zien enorm veel verbraming: braambossen die soms het hele blikveld innemen (klik!).

Orchideeën, alleenstaand of met tientallen op een veldje. Achtergelaten auto's in verschillende stadia van ontbinding.


Een snoek op het droge

Slanke Harlekijn (Anacamptis morio subsp.picta)

Roze streepzaad (Crepis rubra)

Hennepvreter (Orobanche famosa)

Paarse morgenster (Tragopodon porrifolius)


Hennepvreter (Orobanche minor)

Roze knoflook (Allium roseum)
Zoekplaatje!!! Welk insect zie je?


Water halen in Spartilas loopt uit op een gezellig treffen met een ietwat verlopen en licht aangeschoten Griek. De goedzak had blijkbaar een oogje op Marleen want toen we aan het gezelschap waarin hij zich bevond vroegen, waar de publieke watervoorziening was, stond hij erop twee flesjes mineraalwater voor haar te kopen. Dikke prima.

Die linker heeft meer dan alleen water op!

Al dat water leidt/lijdt soms tot sanitair ongemak, maar gelukkig is daar op Corfu iets op gevonden: klik!

We slapen dit laatste gedeelte van de trail op bijzondere plekken: achter een kerkje waar we de volgende ochtend gelijk water kunnen tappen, op een wat in onbruik geraakt fietscross-veldje en in een oude boomgaard met zicht op Corfu-stad, ver beneden ons. We zien een enorm cruiseschip voorbij varen, op weg naar nieuwe bestemmingen, terwijl de passagiers óf aan dek een frisse neus halen, óf zich binnen verpozen met wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is. Een paar voorbeelden: zwemmen, waterglijbaan, karten, surfen, botsauto's, lasergame, escaperoom, 4D of IMAX theater, muziekshow, discotheek, casino, eten, eten, eten, kookwedstrijden, biljarten, bowlen, yoga, je kunt naar de kapper, pedicure en/of schoonheidsspecialist, tennis, fitness, boulderen of stijlen wand klimmen. Voor elke smaak wat wils, heerlijk toch?

Maar je kunt natuurlijk ook gewoon een boek lezen of een oude aflevering van Love Boat bekijken! Klik!


Ondertussen…

gebeurde er tóch een mini-avontuur. We lopen op een landweg wanneer er voor ons een man op een brommer door een bocht naar ons toe komt gereden. Tot zover niks bijzonders. Van áchter hem komen twee paarden aandraven. Grote bruine ruin en iets kleinere schimmel. Duidelijk wordt dat die paarden ontsnapt zijn en dat de man geen mogelijkheid ziet ze tegen te houden.

Entree Marleen. Leest paarden als geen ander. Armen wijd en breed staan. Hans, geen benul van paarden, kopieert Marleen's pose. Vlak voor ons houden de paarden stil. Ze proberen een beetje stoer te doen alsof ze er wel langs kunnen, maar ons blok is onverbiddelijk. De man met de brommer is nu ook bij ons gekomen, bindt beide paarden een touw om de hals en neemt ze mee. Hij zei nog wat in het Grieks, wat waarschijnlijk neerkwam op "hartstikke bedankt, wat goed van u, mevrouw, en netjes nagedaan, meneer", maar we hadden Google Translate niet zo snel bij de hand.





CT - In the pocket!

De oversteek over het hoogste deel van de route, de Pantokrator, vinden we het mooiste deel van de tocht. Ruw, weinig aangetast terrein, gevarieerd bos, heel veel bloemen en ook nu weer komen we orchideeën soorten tegen die we nog niet eerder gezien hebben.



Gele karstorchis (Orchis pauciflora)

Viergevlekte orchis (Orchis quadripunctata

Harlekijn Orchis (Anacamptis morio)

Poppenorchis (Orchis anthropophora)

Een wolfsmelk.

Vlinderorchis (Anacamptis papilionacea)

Reinhold's ophrys (Ophrys reinholdii)

Allemaal binnen een paar kilometer. En foto's maken met dikke rugzak op is Marleen wel vertrouwd!


Soepeltjes door de knieën voor een close-up. 

Richting kust is het bebouwd en lopen we op asfalt, maar gelukkig is er daarna een mooi stuk over het eilandje Ákra Ágias, dat trouwens vól met tong-orchissen staat.

Brede tongorchis (Serapias cordigera)


En dan de laatste centimeters naar de finish. Een ware Via Gladiola. Luid applaus. Vuurwerk en een erehaag. Groot bord met Καλως ΗΡΘΑΤΕ! Τα κατάφερες. Συγχαρητήρια!


Niets van dat al. De tocht eindigt zoals die begon: gewoon, zonder aan- of afkondiging. De lokale winkelier zegt dat er ergens een klein bordje moet zijn maar hij heeft geen idee waar.


Hoe dan ook, we zijn er! Na 171 km wandelen en ruim 6000 hoogtemeters hebben we de tocht in negen wandeldagen gedaan, met tussendoor twee welverdiende rustdagen.


De Corfu Trail 

We drinken een koffie, met wat lekkers was de bedoeling, maar de uitbater dacht daar anders over. Dat houden we nog tegoed!


Daarna lopen we een stukje terug en vinden een mooi slaapplekje aan het strand, met zicht op de heuvels van Albanië aan de overkant. Morgen met de bus terug naar de auto!





De Groene Bus, de langste rit. 

Hartstikke op tijd, die bus! Bagage onderin, wij bijna voorin, Marleen gewapend met een oordop in één oor, tegen wagenziekte (klik!)


De chauffeur op het traject naar Kerkyra (Corfu-stad) rijdt heerlijk rustig, die oordop was misschien niet eens per se nodig. De goede man wurmt de bus door de drukke, nauwe straatjes van Kerkyra, waarna we een goed half uur later overstappen op een tweede groene bus, andere chauffeur, andere rijstijl, blij met de oordop!


Op de eindbestemming, na de in km langste busrit die je op Corfu kunt maken, gaan we eerst even naar de supermarkt voor eten en koud bier, dan naar de auto om die te knuffelen en vervolgens gaan we in het zonnetje op ons balkon van alles nagenieten, sterke verhalen vertellen en genieten van ons heerlijke biertje, met chips.


Bijeneter 

De volgende dag bezinnen we ons op wat we gaan doen. Nieuwsgierig? Blijf ons volgen!


dinsdag 3 mei 2022

Wandelen in orchideeën-land

Corfu Trail: start van de eerste week

En dan is het zover, we gaan de Corfu Trail lopen, met volle bepakking. Dat vergt nogal wat voorbereidingen. 

Nadat we op Corfu zijn gearriveerd besluiten we om eerst nog een dagje in het wild te staan. Na een flinke 4x4 weg te hebben genomen, waar overigens huurauto's zonder 4x4 het ook prima lijken te doen, blijkt later, vinden we een heerlijke plek.



Daar hebben we alle ruimte om onze rugzakken in te pakken, op een plateau dat uitkijkt over de zee. Maar eerst relaxen we deze dag en hebben we weer een heerlijke stille nacht. 

De volgende dag wordt de paklijst erbij gehaald en kan het inpakken beginnen. De lijst is thuis zorgvuldig opgesteld en achter elk object dat mee moet, staat het gewicht. Alles moet meegesjouwd worden, dus telt in principe elke gram!

Wanneer we klaar zijn rijden we naar het resort van Mediterranean Blue, waar we een nacht slapen en waar gedurende onze trekking gratis onze auto mag blijven staan!


Het ontbijt is de volgende dag normaal gesproken tussen 8.30 en 10.30. Veel te laat voor ons, want dan willen we al lang op pad zijn. Gelukkig is de eigenaresse zeer hulpvaardig en regelt dat wij om half acht van de portier een mandje met ontbijt krijgen en hij zou ook koffie of thee regelen. Echt heel lief.


Klaar voor de start?

Af! 

Oh nee, toch niet. De volgende dag klokslag half acht staan wij bij de portier en vragen naar ons ontbijt. Hij kijkt ons heel vriendelijk, wazig en glazig aan en weet niet waar wij het over hebben, maar belooft het uit te gaan zoeken. Een tijdje later, komt hij terug met een zakje ontbijt, ei, sapje, appel, peer en 2 witte boterhammen met ham en kaas. Een goed begin zullen we maar zeggen, maar niet genoeg om 20km met een rugzak van zo'n 15 kg te lopen. We vragen of het ook mogelijk is om nog een bak yoghurt met muesli te krijgen en ook dat wordt voor ons geregeld. Super!


Ons motto is lopen tot we geen zin meer hebben. Het moet uiteraard wel enigszins uitkomen met een winkeltje en waterpunten. Het mooist is om vlak voor het stoppen nog boodschappen te kunnen doen en water te halen, dan nog een paar kilometer beulen met de extra kilo's om vervolgens een mooi plekje te vinden om te overnachten. Neerploffen, eten, chillen, wachten tot na zevenen, tent opzetten, lezen en slapen. Life is good!


De eerste dag lopen we tot voorbij Lefkimmi, met al vrij snel na de start een lastig stukje om een rotspunt in zee heen, die we alleen zonder schoenen konden passeren. Gelukkig was het geen hoogwater!




We zien die dag verder een typisch Grieks landschap van olijfboomgaarden, afgewisseld met bos. Het valt op dat de meeste olijfboomgaarden onderbegroeiing hebben, in tegenstelling tot Spanje waarbij het meestal helemaal kaal is onder de olijfbomen. Verder is het een grote bloemenzee waarbij je werkelijk struikelt over de orchideeën. Zoveel paardebloemen als in Nederland, zoveel orchideeën als op Corfu!

Daar komen ze voor de liefhebbers:

Paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum)


Wantsenorchis (Anacamptis coriophora)

Gehoornde sniporchis (Ophrys scolopax submap. cornuta)

Spinnenorchis (Ophrys araneola)


We vinden een slaapplek waarbij er 7 soorten orchideeën om ons heen zijn te vinden! Wat een walhalla!




Blaren

De volgende morgen gaat om 5 uur de wekker. Het duurt een tijdje voor we wegkomen, omdat de tent drijfnat is van de vochtige lucht. 

Inmiddels heeft Marleen twee blaren allebei groter dan een rijksdaalder en helaas te laat compeed erop gedaan.

(Voor de jeugdige kijkers: een rijksdaalder was een muntstuk dat 2,5 gulden waard was, iets meer dan een euro. Een rijksdaalder was ruim 3 cm in doorsnede, meer dan een cm groter dan een euromunt. Maar dat terzijde.)


Zolang als we elkaar kennen, heeft Marleen nog nooit blaren gehad. Het is voor ons dan ook onbegrijpelijk hoe die zijn ontstaan. Het zou kunnen dat tijdens onze waad-actie de eerste dag (wegens gebrek aan een wandelpad en waarbij de golven ons tot boven de knieën wisten te bereiken), de Gehwol van haar voeten is afgespoeld, waardoor het nodige smeermiddeld is verwijderd. Trouwens enig idee hoe het is om op blote voeten met volle bepakking door zee over puntige rotsen weer naar het strand te lopen? We zouden het niet adviseren.


En dan, tussen al het landschappelijk moois, stuitten we op iets wat we op deze plaats écht niet verwacht hadden. En omdat woorden verder tekort schieten, doen we er bewegende beelden bij: klik!


Aan het eind van de dag, na 18km lopen, besluiten we dan toch maar om een appartement op te zoeken en de volgende dag een rustdag in te lassen zodat de blaren enigzins kunnen herstellen. 

We komen uit bij Andriana in Agios Georgios. Daar worden we warm onthaald met koffie en thee, een heerlijke bank en een zeer sfeervol appartement met allerlei leuke, inventieve en creatieve objecten. 




De volgende dag hebben we een ontbijtbuffet wat met heel veel zorg en toewijding is klaargemaakt. Alles vers en homemade. Het lekkerste ontbijt in een accommodatie ooit! Na het ontbijt is het lekker met een boek chillen in de tuin, met af en toe vluchten bijeneters die over komen!




Met iets afgenomen blaren verlaten we Andriana's paleisje. Langs het strand, soms met zicht op een grote lagune waar verrassend weinig vogels te zien zijn (twee zilverreigers).



Behalve enorm veel zwaluwen en de regelmatig overvliegende bijeneters zien we eigenlijk vrij weinig vogels. Ligt er waarschijnlijk aan dat we nu vooral op orchideeën gefocust zijn. En ook is het nu het broedseizoen. Het ochtend- en avondkoor zijn er wel!

Vogelhoogtepuntje afgelopen week was wel een dwergooruil die al roepende de hele nacht zijn territorium heeft lopen aanduiden. Prachtig.


Vergelijkbaar met Spanje is dat we regelmatig 'vergane glorie' passeren: gesloten, half afgemaakte of half ingestorte gebouwen, ooit bedoeld als woning of accomodatie. De rommel blijft gewoon staan… Ook zien we gigantische villa's en alles wat er tussenin zit.


Water halen we bijna altijd uit publieke watervoorziening: kranen aan gebouwen, bij kerkjes of bij een speeltuin. Zó anders dan in Nederland, waar bijna overal voor elke druppel betaald moet worden.

Een ons passerende Engelsman vertelt dat hij het water niet vertrouwt en steeds flessen koopt. Kopen doen wij alleen wanneer er geen andere optie is en de gratis smaak niet tegenvalt, trouwens we komen al meer dan genoeg petflessen tegen en andere troep!



We hebben het vermoeden dat er geen appelsap in zit!

De Engelsman zegt dat hij van een gids gehoord heeft, dat in het komende traject op verschillende plekken aardverschuiving het pad hebben weggespoeld. We komen hem even later tegen bij de eerste van die obstakels, maar deze noch de volgende zijn voor ons drieën echt een probleem.

Het lijkt alsof de lokale bevolking met deze aardverschuivingen omgaat zoals ze dat met de genoemde vergane glorie doen: niets doen en ernaast bouwen of overheen lopen.


Duur

Veel eten meedragen is niet te doen, dus is het regelmatig boodschapjes halen bij de kleine buurtsupers die de dorpjes rijk zijn. Meestal heten ze "mini market". Kleine winkels, grote prijzen!

We hadden vóór vertrek al gelezen dat de prijzen in Griekenland behoorlijk hoog waren, en dat klopt. Fors hoger dan in Nederland. De tijden zijn veranderd, want toen wij nog jong en rimpelloos waren was Griekenland een van de goedkoopste landen van Europa. Helaas voor hen zijn het vooral de Grieken zelf die hier last van hebben - wij, en andere toeristen, blijven wel komen. 

Gelukkig voor ons valt de prijs van een-kopje-koffie-op-terras mee en helemaal lovenswaardig is de kostelijke bak die we bij Riverside kregen, leuk gelegen naast de Lefkimmi brug. Daar gaan we ná de trekking zeker nog een keer naar terug.


Heerlijke baklava bij Alonaki bay view.

Boodschappen halen is één, de boel meesjouwen is wat anders. En kómen we dan een picknickbankje op gepaste locatie tegen, dan is-ie voor ons! Klik!


Regen, maar volgens planning 

Zo banjeren we vier dagen door een landschap dat, zoals eerder gezegd, vooral bestaat uit olijfboomgaarden en bossen, met soms een prachtige blik op rotsachtige kusten met azuur blauw water.






De orchideeën blijven ons overweldigen en elke dag vinden we weer nieuwe soorten.


Lange tongorchis (Sirapias vomeracea)

Tongorchis, maar welke?

Hoefijzerbij-orchis (Ferrum equinum)

Hyacintorchis (Himantoglossum robertianum)

Italiaanse orchis (Orchis italica)


Gewone tongorchis (Serapias lingua)

Hondskruid (Anacamptis pyramidalis)

Het is lekker wandelweer, niet te warm of te koud. Gewoon ijsjesweer: klik!

En: het is droog, totdat het gaat regenen, wat trouwens een open deur van jewelste is.

Gelukkig was de regen via de weer-websites ruim op tijd aangekondigd - iets dat in de tijd van de rijksdaalder nog niet bestond, jongelui.


Dus checken we, blij gemoed en met nog slechts lichte bewolking boven ons, in bij een nieuw appartementje. Béétje gedateerd, maar wat boeit dat. Wandelkleren waar vier dagen vuil in zit wordt gewassen en kan nog grotendeels buiten drogen. De buurtsuper verschaft de Griekse wijn en olijven, waarmee we op het balkonnetje zitten tot het te fris wordt.

's Nachts gaat het inderdaad regenen, het regent de hele dag - mooie gelegenheid om dit blog te maken! 


Morgen zou het droog moeten zijn. We starten dan met de laatste vier dagen van de Corfu Trail, in het noordelijk gelegen bergland.

Blijf ons volgen! 


Tot slot nog even 2 soorten die ons ook deden verbazen:

Zwarte kervel (Smyrnium)

Gele hypocist (Cytinishypocistis)