Bye bye Corfu

Cap Drastis en weer naar de vaste wal

Nadat we helemaal van de trail en de busreis zijn bijgekomen en twee keer hebben genoten van een kamerbreed ontbijt, is het tijd om weer van onze accommodatie te vertrekken. We willen graag naar Cap Drastis, de hoge en steile kliffen aan de noordwestelijke kant van Corfu.

Hoewel het hemelsbreed krap 60 km is, zijn we een flinke tijd onderweg; de gekozen route slingert zich door de binnenlanden van Corfu. En dan is het absoluut tijd om het oude gezegde een flinke poetsbeurt te geven: het is effe rijden, maar dan heb je ook wat. Foto en video (klik!).

Cap Drastis

Het uitzicht is fenomenaal! We slapen hier twee nachten en zien iets wat bijna alleen (Alpen)gierzwaluwen kunnen: in volle vlucht gezellig en met veel gekwetter een paar jonkies maken 😍😍. Daar hebben we helaas / uiteraard geen bewegende beelden van!

's Nachts doodstil, overdag is onze stek, zelfs in het voorseizoen, een drukke plek. Een groepje jongelui komt met stevige muziek uit de autospeakers aanrijden en laat dan horen dat belegen "hits van toen" nu nog steeds in de smaak vallen. De onvermijdelijke Rick Astley komt voorbij (klik!) en wanneer het spul weggereden is, horen we uit de verte de Pina Colada-song (klik!). Dankjewel jongens voor deze korte maar hevige flashback (klik!)

Op loopafstand van Cap Drastis ligt Canal d'Amour. Griekse naam voor twee kliffen die elkaar bijna raken. Kusje?

Canal d'Amour

Het wandelpad tussen Drastis en d'Amour ligt, zoals veel wandelpaden dichtbij bebouwing, her en der vol met wc-papier en tissues. We hebben opnieuw het stevige vermoeden dat deze achtergelaten zijn door dames met hoge nood. Daarom opnieuw de oproep aan alle wildplassers (m/v/h) ter wereld: neem je rommel mee en gooi het in een prullenbak of begraaf het.

Dan d'Amour. Echt prachtige steile kliffen. Echt enorm veel appartementen met een echt onafgebroken rij terrassen er pal voor, bijna tot aan de afgrond. Er is zelfs echt prachtig kunstgras aangelegd!

Kunstgras!

Het is bijna tijd om het eiland te verlaten. We rijden nog naar het noordoosten en overnachten in de buurt van het eindpunt van de CT. De volgende ochtend doen we een rondje om te zien of we orchideeën gemist hebben. Jammer, maar helaas: geen nieuwe soorten, wel tientallen Tongorchissen. Blijft bijzonder!

Thinali

De kust van Thinali. Aan de overkant ligt Albanië.

Voordat we wegrijden toch echt eerst even in Acharavi aardbeien kopen bij het stalletje van een wat overijverig knulletje. Héél lekkere aardbeien, pas later realiseren we ons dat we wellicht mee hebben gedaan aan het in stand houden van kinderarbeid...

Bij een klassiek bouwmarktje ("We hebben alles. En het staat overal") kopen we twee lengtes stalen koker van 2x2 cm om de overhangende daktent beter te ondersteunen. Na een allerlaatste overnachting op het plekje van de allereerste overnachting, varen we terug naar Igoemenitsa. We passeren de kade waarnaast die arme man wanhopig aan een beugel hing, niet meer in staat zich op het droge te hijsen. Gruwelijk om te bedenken wat er gebeurd zou zijn wanneer wij niet langs waren gekomen!

Vaste grond onder de voeten

En wat doe je dan op die harde Griekse bodem: naar de Lidl! En een nieuwe jerrycan kopen, omdat bleek dat de oude twee nachten eerder gejat was. Minpuntje: er zat nog kostbare benzine in. Pluspuntje: het pokkeding lekte waardoor het in de auto steeds naar benzine stonk. Blij dat we hem kwijt zijn, blijkbaar had de dief het harder nodig dan wij!

Waarheen?

De bergen in! Maar dat wordt 'm niet. Vanaf Corfu hadden we al in de gaten dat het in het binnenland slecht weer was. Koud en regen. Willen we niet.

Korte tussenstop: het van het wegdek afhalen van een schildpad! Marleen spot de langzaam overstekende viervoeter, zet de auto aan de kant waarna Hans het diertje oppakt en een eind de berm in weer neerzet. Uiteraard niet zonder het diertje eerst te vereeuwigen:

Moorse landschildpad (Testudo graeca)

Lange tussenstop: de gratis parkeerplaats met drinkwater en WC bij Glyki, aan de oever van de Acheron, altijd gezellig, want: "de rivier van het leed", een van de rivieren van Hades. De naam van de rivier is afgeleid van het (oud-) Griekse achos (αχος), dat "smart" of "leed" betekent, aldus o.a. Wikipedia.

Hoe dan ook, we hebben een perfecte, schaduwrijke plek onder een enorme boom, we gokken Oosterse plataan.

In de buurt en op internet zien we foto's van mensen die door de rivier waden en anderen die vanaf een brug toekijken. We lopen daarom eerst even langs de oever een goede honderd meter stroomopwaarts en zien en horen water van ónder de rotsen en stenen uitkomen: glashelder ijskoud water. Zó verwonderd zijn we, dat we er twee video's aan besteden: klik! en klik!

Klimopbremraap (Orobanche hederae)

Op onze digitale kaart zien we een paadje aan de andere oever een heel eind omhoog doorlopen, mét een brug over het water! We besluiten die kant maar eens op te gaan. Wie weet kunnen we toch terug lopen via de rivier! Voor de zekerheid verpakken we de elektronica in waterdichte bakjes.

Bij de brug aangekomen zien we het water met behoorlijke gang onder de brug doorkolken en lijkt een waad-tocht niet mogelijk. Ook moet je eerst behoorlijk stijl naar beneden. Even later spreken we een jonge vrouw die ons vertelt dat het goed mogelijk is en dat ze denkt dat wij, ons inschattend, het prima kunnen. De schat!!! Uiteindelijk zouden er maar 3 lastige stukken zijn en een aantal waar je zou moeten zwemmen.

De Acheron spoedt zich stroomafwaarts

Dolle Marleen in de Acheron

Dus! Gaan we. Stukkie naar beneden klauteren en te water. Eén video: klik!

Soms is het "klunen" waar waden of lopen niet kan, maar meestal gaan we tot de knieën of wat hoger door de rivier heen. Prachtig! Steile wanden rijzen naast ons op. Wanneer de kloof op z'n smalst is, moeten we naar de andere oever, maar juist op dit punt raast het water bíjna te hard voorbij om veilig over te kunnen steken.

We kwamen daar aan, tegelijkertijd met een groepje Nederlandse meiden. Die hielpen elkaar door de stroming heen en twee van hen hielpen ons ook verder! Lief hè! Dat kwam even heel goed uit.

Op een paar plekken moesten we écht zwemmen en op één van die plekken werd Marleen door een soort van tegengehouden door onderstroming, raar en eng. Ze had in één hand onze tas met spullen (fototoestel en zo) hoog boven zich en kon zich daardoor niet vrijmaken. Die tas heeft ze toen maar op het water laten zakken zodat ze met twee handen kon zwemmen. Dat ging gelukkig helemaal goed. Helaas schoof ze mét de tas ook haar zonnebril van haar hoofd, die er vervolgens met gezwinde spoed vandoor ging. Kwijt! Jammer!

Een stukje verderop kwamen we bij het gedeelte van de Acheron waar het ijskoud water uit de rotsen kwam stromen. Zó bijzonder!

Even later waren we weer op het droge: zonnebril armer, ervaring rijker.

Die middag kochten we nog een zak heerlijke sinaasappels voor 1 € / kg, als de benzine goedkoper was zouden we direct terugrijden! Maar helaas: de weersvooruitzichten voor dit gebied zijn slecht, aan de kust is het beter, dus verkassen we die kant op! We zijn niet gek! Reizen jullie met ons mee?

Wespendief (Pernis apivorus)