Zion, Red Canyon, Bryce Canyon

Zion

Welkom in de hype die Zion National Park heet! Flink warm, beter dan Death Valley. De twee campings zijn een half jaar van te voren al volgeboekt. Aangezien we ook niet willen reserveren van te voren, omdat we toch niet weten waar we wanneer ergens zijn - zitten we daarom een klein half uur rijden van de ingang van het park, op een alleszins aan te bevelen camping in Leeds (website: klik!). Vroeg op pad dus om in Zion zelf, bij het visitor center, voor nop te kunnen parkeren, anders betaal je $20,- voor een P in het volledig op Zion georiënteerde dorp Springdale.

Upper Emerald Lake falls, Zion NP

Eastern prickly pear (vijgcactus)

En dan begint het. In de rij voor de shuttlebus. Een lange rij mensen 45” wachten - later is de rij nog veel langer geworden. We lopen eerst de Emerald Lakes en Kayenta trails en lunchen bij de picknickplaats van de Grotto. Het leukste komt hierna: op naar het eindpunt van de shuttlebus en dan door het stromende water van de Narrows lopen. Het is hier aan het begin net wat rustiger dan een winkelstraat op zaterdag, maar al wel direct veel mooier. Met even flink doorwaden kwamen we al snel in rustiger vaarwater.

In The Narrows, Zion NP

Omdat the Narrows zo'n leuke trip was, hebben we er maar liefts drie video's in geschoten: klik 1!, klik 2! en klik 3!

Natte voeten in The Narrows (Gelukkig waren de wandelschoenen naderhand snel droog vanwege de hitte).

Als laatste bezoeken we Weeping Rocks: een geologisch aardigheidje. Water dat bovenop de mesa valt, dringt door het poreuze gesteente naar beneden tot het een ondoordringbare laag tegenkomt. Het vervolgt zijn weg dan zijwaarts en stroomt tenslotte uit de zijwand van de berg: Weeping rocks.

Weeping Rock, als je goed kijkt zie je de tranen vallen!

De volgens velen top-hike van het park, naar Angels Landing, slaan we over. Het laatste deel is super hoog, super steil en vooral super smal. Mensen zijn er vanaf gevallen, omdat ze bij de laatste halve meter een freeze hadden, verstijfd raakten met andere woorden en gewoon omvielen. Het gerucht gaat dat er tegenwoordig camera's op de Landing zijn gericht en dat wanneer hikers meer dan 30 seconden stil staan, een reddingsploeg (per heli?) erop af gaat. We hebben dit gerucht niet geverifieerd…

Zion NP

Eind van de middag zijn we klaar met Zion. Het is er mooi, maar niet heel gevarieerd en wij vinden het veel te druk. Vanwege de aard van het park: een relatief korte canyon, zit iedereen altijd op elkaars lip (meer dan 3 miljoen bezoekers per jaar). Heb je tijd over, ga dan naar Zion. Kom je tijd te kort, dan is dit wat ons betreft de eerste keuze om over te slaan. Voor de rust kun je ook onze volgende bestemming kiezen:

Red Canyon

Onderdeel van het uitgestrekte Dixie National Forest, ontvangt Red Canyon veel bezoekers die op weg zijn naar het even verderop gelegen super-populaire Bryce Canyon.

De meesten van hen stoppen echter alleen even op de viewpoints van Red Canyon die aan de doorgaande weg liggen. Gemiste kansen, dames en heren, jongens en meisjes! Red Canyon biedt prachtige wandelmogelijkheden. Hebben wij gedaan!

Eerst een nachtje slapen op de schuin tegenover het bezoekerscentrum van Red Canyon gelegen camping (website: klik!).

Mooie plekjes, mooie wandeling voor het avondlicht en onverwacht smalle richels. Zie Marleen's Walk on the Edge in deze video: klik!

Dan op naar Red Canyon. De hele dag zes mensen op even zoveel paarden tegengekomen. Verder stilte en veel hoodoos. Hoodoos? Een hoodoo is een door erosie van het omliggende gesteente vrijgekomen steenpilaar. Op de onderstaande foto staat een hoodoo (dit is dan gelijk de plek om even te verwijzen naar de geweldige video Spot the Looney van Monty Python: klik!)

Spot the Hoodoo!

Het is indrukwekkend wat de natuur voor moois heeft geboetseerd. Kleine en grote hoodoos, hoodoos in aanbouw, ex-hoodoos en gaten in rotswanden. En dat kost allemaal gratis. Helemaal voor niks. Je hoeft er alleen maar van te genieten. En ook de levende natuur geeft mooie plaatjes:

Desert Indian Paintbrush

Desert horned lizard (Padhagedis)

Astragalus whitneyi/Balloonpod Milkvetch (website: klik!)

Bryce Canyon

Een hoodo-extravaganza. Een kleurenkermis. Een topper. Een aardige maar verder niet bijster belangrijke achtergrond voor Aziatische semi-modefoto’s. Onze kennismaking met het belang van de crypto-biological crust en het opnieuw blijken dat alles van waarde weerloos is. In de war? We leggen het straks uit. Eerst twee foto's om alvast te wennen en dan een flinke serie!

De grote geologie heeft het in elkaar gezet en de erosie heeft het op zo'n eigen manier weer afgebroken, dat je in Bryce Canyon bijna voortdurend met je mond openstaat. De rotsformaties zijn zó indrukwekkend! Misschien dat wat extra foto's het beeld kunnen schetsen, of anders doen twee video's het misschien: klik! en klik!

Bryce Amfitheater

Bryce NP: Amfitheater

Typisch geval van je kunt het niet uitleggen, je moet het gezien hebben. Nietwaar?!

Helaas hadden we die dag een minpuntje te verwerken: de beroemde Wall Street in Navajo Loop was afgesloten: een flinke rots dreigde naar beneden te komen en daar moest eerst wat aan gebeuren. Omdat we de rotste niet zijn, hebben we (bijna) ter plaatste een video opgenomen: klik!

Modellenwerk

Tegen het einde van onze wandeling passeerden we twee Aziatische dames, de een in de rol van fotograaf en de ander in de rol van would-be model! Gekleed in een lange, vuurrode jurk, een gigantische hoed, een kek tasje en witte Adidas schoenen, werd het model in een veelheid aan poses op de gevoelige plaat vastgelegd.

De hoed blokkeerde in vrijwel alle gevallen de bijzondere achtergrond, maar uiteraard telt in de harde modewereld maar één ding: zie er om op te vreten uit en Strike a Pose (voorbeeldje? Zie de video van Madonna: klik!)

Crypto-biological crust

Wat nou weer?!

Toen Hans in de jaren ‘80 in Amerika was, bestond de crypto-biological crust nog niet. Althans, de wetenschap had het belang ervan nog niet uitgevonden. Tijd om even uit te leggen. In de woestijn werken korstmossen, schimmels en mossen samen om zandkorrels met een soort mucus aan elkaar te kleven. Dit proces kan enkele decennia duren. Wacht je vervolgens een paar honderd jaar, dan heb je een torentjes-deken over de ondergrond: zie foto. Deze ‘deken’ houdt vocht en zand vast en vormt een belangrijk substraat voor planten (en later bomen), om zich te vestigen.

Crypto-biological crust

Sinds deze kennis vergaard is, vind je overal bordjes: “Stay on the trail” met daarbij de uitleg waarom! En overal vind je toeristen die met hun grote voeten dwars door de crust stampen, omdat zij zichzelf, hun natuur-kiekje of hun Strike a Pose-moment belangrijker vinden. Of natuurlijk wanneer ze de bordjes niet gezien hebben. (Onvoorstelbaar maar waar. We hebben een mevrouw vriendelijk op haar vernietigende acties gewezen toen ze zo ongeveer over het bordje heenstapte. Ze had het bordje niet gezien!)

Samengevat: de crypto-biological crust is van onschatbare waarde voor de woestijn, maar weerloos onder de vele schoenzolen van de mensenmassa’s.

Tijd om dit deel van Utah vaarwel te zeggen. We gaan door naar noordelijke streken van de Grand Staircase! Nieuwsgierig? Lees ons volgende blog: Escalante, Burr Trail Road en Capitol Reef.