De vulkanen en de dood.

Berm-monumenten

Chili is groot, Argentinië nog veel groter: we zullen veel kilometers gaan maken. Hoe veilig is dat? We hebben gelezen over het rijgedrag van de Zuid-Amerikanen en niet alles is zonder meer positief. In de praktijk merken we er in Chili twee dingen van: er wordt stevig doorgereden (de maximumsnelheid is ook maar een getal) en we zien vrij veel berm-monumentjes. Kleine kapelletjes met bloemen en ander herinneringen. Op een gegeven moment viel het gewoon op hoeveel het er eigenlijk waren en zijn we ze gaan tellen. Op een stuk provinciale weg van 10 kilometer, telden we 17 monumentjes en dit was geen uitzondering. Zeventien trieste herinneringen. 
Oorzaak? Onbekend. We rijden voorzichtig verder.

Roodrugbuizerd (Geranoaetus polyosoma)

Procesje ...

Wanneer we bezig gaan een reis te plannen, gaat het uitzoeken van plekken om te bezoeken ongeveer zó: we kopen kaarten (of krijgen die van Sinterklaas of op onze verjaardag) en een paar reisgidsen. Deze keer waren dat de nieuwe Footprint van Chili en een Rough Guide van Argentinië uit de ramsj.
Kaart gaat op de grond, neus erboven, speuren naar interessante parken (is Marleen erg goed in), omcirkelen met markeerstift, opzoeken in de gids en daar ook weer aan de slag met de markeerstift. Zo ontstaat een kaart met allemaal places-to-be! En daar maken we dan een route van. 

Groene aardleguaan (Liolaemus tenuis)

Omdat we later dan gepland aan onze reis begonnen zijn en wél vast zaten aan de reserveringen van Torres del Paine, begin december, hebben we de route omgegooid en kijk nou es: komen we op de kaart toch een nationaal park tegen, wel omcirkeld maar niet van een referentie voorzien: Errug!
Snel opgezocht: er is een camping, er is natuurmoois, dus wij er naar toe, via eindeloze kaalkap (echt tientallen kilometers links en rechts van de weg), met gezwinde spoed naar:

Laguna del Laja

Zoals alles in Chili is het ff rijden, maar het resultaat mag er wezen. Een camping in een prachtige omgeving, we zijn de enige gasten, we kunnen wandelen, fikkie stoken, douchen, water uit de kraan drinken, vogeltjes kijken, waanzinnige sterrenhemel bewonderen en wanneer het de eerste avond bijna donker is geworden, genieten van een prachtige vos die zomaar op een paar meter van onze auto langsloopt!

Het waait bijna altijd - zoeken naar een windstil hoekje 

Snedige brandweerhumor: "zit je bij je vrienden"?

De volgende ochtend krijgen we niet eens de tijd om fatsoenlijk uit de auto te stappen en de wandelstokken uit te schuiven: boven ons zweeft opeens een prachtige grote vogel. Is het een condor? Zó groot, zúlke geprononceerde vingers:

Helaas, "slechts" een zwarte gier (Coragyps atratus)

De eerste wandeling gaat zo'n 400m omhoog langs de flanken van een oude uitbarsting en komt uit op een groot lavaveld. 

Vlakbij de Antuco

Stukje video hoort hier wel bij: klik! We steken het over, geleid door kleine bamboe stokjes die de route aangeven. Linksachter ons prijkt steeds de fantastische bult van de Antuco. En hier zijn de bewegende beelden van de lavavelden: klik!


Terug gaat zoals meestal in een flink tempo. Op de camping is het weer heerlijk. Marleen stookt het fikkie weer flink op, flesje wijn er bij, ach ach ach wat een toestand.

Camping Antuco. Vuurtje is (c) Marleen!

45 levens

Het dorp dat aan de voet van de Antuco ligt, is een heus skidorp! Volledig verlaten deze tijd van het jaar, de weg langs de vulkaan richting een pas naar Argentinië is afgesloten, maar wij kunnen er gelukkig wel door. We zien berm-monumentjes,  namen erbij geschreven. Al snel valt op dat het allemaal namen van mannen zijn en allemaal op dezelfde dag omgekomen. Een groot auto-ongeluk? Een ongeval bij het aanleggen van de weg? Het blijft bij raden.

Laguna del Laja 

Het stuwmeer dat Laguna del Laja is, ligt er ondertussen op enige afstand bij, maar al snel kunnen we van de weg af, de brede oevers op. Na een lunch tussen wat rotsblokken lopen we verder tussen bijzondere en dungezaaide vegetatie.





Dan steekt er plotseling een bijzonder monument hoog boven de droge grond uit. Een droevige herinnering aan de risico's die de omgeving met zich meebrengt en die de reden achter de kleine monumentjes duidelijk maakt.
In de winter van 2005 kwamen hier 44 dienstplichtige jongens om het leven, allemaal geboren in 1986. Een enorme sneeuwstorm begroef hen, hun sergeant en al hun spullen onder een pak sneeuw van 2 meter dik. Het heeft maanden geduurd voordat alle lichamen geborgen waren.

Vulcán Llaíma

Voor ons is het tiijd om weer verder te gaan, een half jaar is tenslotte zó om. We gaan verder op de nationale hoofdweg naar het zuiden en zien, echt onverwachts, ineens een grote vulkaan in de verte opdoemen. We nemen snel en klungelig wat foto's, houden het ding in de gaten om er toch vooral dichterbij te kunnen komen.
Het is Volcán Llaíma, ruim 3100 m hoog en een van meest actieve vulkanen van Zuid-Amerika. Op dit moment doet-ie ff een duitje.

We willen graag een wandeling langs de flanken maken, alleen blijkt de weg daar naar toe afgesloten: er ligt zo vroeg in het seizoen nog te veel sneeuw. Jammer! We rijden een stukje terug richting een mirador die ons door een vriendelijke ranger is aangeraden. Wanneer we de laatste bocht richting mirador uitdraaien ervaren we een hier-valt-je-bek-van-open moment dat ons nog lang zal heugen. Zeg nou zelf: 

Vulcán Llaima

Om stil van te worden, de video: klik!

We slapen twee nachten aan de oevers van een prachtig riviertje. Echt een plekje om in het hart te bewaren! Maar we moeten door! 😉 Onze eerste periode in Chili zit er op: we gaan naar Argentinië!

Geweldig plekje aan het smeltwater van de Llaima

Tot slot: in Chili zijn overal mannetjes voor. 

Mannetjes om te tanken, mannetjes die je je parkeerplaats wijzen, mannetjes bij de doe-het-zelf autowassstraat die staan te popelen om het van je over te nemen, mannetjes hier, mannetjes daar. Mannetjes die iets staan te doen, mannetjes die vuil van A naar B verplaatsen, mannetjes die de boodschappenkarren terug naar de winkel brengen, mannetjes die je ramen van de auto willen wassen wanneer je voor een stoplicht staat te wachten en mannetjes die dat niet doen. In Chili zijn overal mannetjes voor.
Idee voor vriend Kees: mannetje om de powerbank weer recht te zetten?

Llaíma - pronkstukje van Moeder Natuur

Een mooie afsluiter doemt in de morgen op een prachtige halo, balancerend op een vliegtuigspoor.