Prikkeldraad: even wennen!

Het leven van een bloggende reiziger…

Tja dames en heren, waar bleef dit blog?! We hadden wat tegenslag, in de vorm van veel prachtnatuur die de aandacht opeiste, een bijna-affe versie van dit blog die in de ondoorgrondelijke krochten van Google's versiebeheer verdween. Zwaar leven, toch? Maar gelukkig: uw geduld wordt beloond, het wachten zit erop. Pak een stoel en ga er maar eens even goed voor zitten!

Even terugblikken…

Met een hectische week in Santiago achter de rug (niets live meegekregen van de demonstraties en de noodtoestand daar), waren we met een moe denkraam opgezadeld. Dan vergeet je wel even iets belangrijks en daarom blikken we terug op ons afscheid van de familie en van vrienden.

Zondag de 6e oktober waren we bij Marijke en Ferry (zus van Marleen en onze zwager) uitgenodigd voor afscheidslekkers:

Hartstikke lief én lekker! Nog even de zusjes op de foto:

Lief spul hè!

Daarna werden we naar het station van Groningen gebracht, waar het petit comité van dienst er iets anders uitzag dan bij onze wereldreis: (bonus-) dochters Robin en Lindy waren met vrienden op stap (niet zonder eerst door ons platgeknuffeld te zijn hoor), Douwe moest werken, (bonus-) zoon Jop was er gezellig wel, vriendin Nieke en Ferry en Marijke completeerden de vrolijke meute.

Na een luttele 28 uur reizen, vanaf maandagochtend 10:20 dan, landden we in Santiago.

Weg uit Santiago!

En dan heb je ineens je laatste dag in Santiago, heerlijk zeg, weg uit de drukte. Zie hierboven een exemplarisch plaatje. Gewoon even bij de notaris langs. Altijd druk, lange rijen en nummertjes trekken. Gelukkig hebben we ook onze rustmomenten gehad. Het volgende filmpje geeft goed de scabreuze aard daarvan weer. Zoals vaker speelt een pintje een belangrijke rol: klik!

Voor we de grote reis aanvangen, nog even wat onderhoud aan the car laten doen: op weg naar nieuwe voorbanden. Dat werd vooral veel files prutsen en daarna teleurstelling slikken bij twee bandenzaken: geen goede banden. Dan maar van après nous la déluge en er vanuit gaan dat het zo goed is. We doen boodschappen bij de Jumbo (zelfde naam, winkel lijkt op de hypermarché in Frankrijk) en dan op zoek naar een tankstation van Copec waar dagkaarten voor de snelwegen in de provincie Santiago te koop zijn (online was niet gelukt). Copec 1: niks. Copec 2: niks. Copec 3: yes! Nu snel deze hopeloze stad uit! Gaat soepel, uurtje karren op Ruta 5 (onderdeel van de PanAmerican Highway. Klinkt stoer toch?!), totdat … een lekke achterband. Gelukkig vlakbij een uitritje. 

Hans doet de wisseltruc. Duidelijk niet goed naar buurman Han

geluisterd: die zei dat je de zwaartekracht moet laten meewerken...

Daar reservewiel erop (gloednieuwe off the road band, hier de bewegende beelden: klik!) en, getipt door iOverlander, naar een Copec Pronto tankstation. Hier patat met kip en salade gegeten en geslapen! Volgende ochtend na de koffie naar de Neumatec in San Fernando. Uitgelegd wat voor wegen we wilden gaan berijden en vervolgens 3 nieuwe all terrein banden laten monteren. Daarna: wegwezen! Op naar Reserva Nacional Altos de Lircay (zelfs de naam is mooi …)


Neumatec doet de grote bandentruc. Later bleek dat één van de AT-banden verkeerd om zat. Beetje jammer. 

Bij het  rangerstation van het RN geparkeerd en geslapen. De aardige ranger gaf ons toestemming om de WC's en het drinkwater te gebruiken. Aardig hè.?! De volgende ochtend zijn we pas tegen 12en gaan wandelen. Heel mooi, uitzicht op het gebergte, veel vogels.

Aan de kook op de P van het rangerstation.

Carpintiro negro - Magelhaenspecht - (Campephilus Magellanicus)

Pitio - Chileense Grondspecht (Colaptes pitius) 

Vette score met het mannetje en vrouwtje van de Magelhaenspecht. Op de foto de man, kan tot 45 cm groot worden, in bomen kloppen doet-ie met een voorhamer. Het vrouwtje heeft eenrachtige zwarte kop met kuif.

Bijna aan het eind van ons wandelpad slaat de paniek toe: waar is Marleen's donsjas? Waar is de verrekijkertas van Hans? Kwijt? In bijna looppas en in de regen roffelen we snel naar beneden, onderweg niks gevonden, gemeld bij de park-administratie, snel door naar de auto, waar het spul gewoon nog in lag. Seniorenmomentje daarboven dus ...

De kilometers prikkeldraad van San Fabian de Alico

Moet hartstikke mooi zijn, het dal waar San Fabian in ligt. Op weg er naar toe zien we in de verte de besneeuwde toppen van grote vulkanen. En ze doen het. Rookpluimen zijn te zien en, wat vager, uitzakkende as. Toppers!

In San Fabian naar de lokale VVV waar we in rap tempo te horen krijgen dat de camping van onze keuze dicht is, de enige camping in de buurt die open is geen warm water heeft en dat we om enigszins flink te wandelen in het verkeerde gebied zíjn, want: alles is privé-eigendom. Maar aan het eind van de weg woont een mevrouw en als we het daar vragen mogen we misschien, tegen betaling van een paar duizend foepies, over de dierenpaadjes verder.

Een aanlokkelijk vooruitzicht, je moet wat, dus wij op weg. Bijna 50 km in de 4WD, prachtige natuur links en rechts van de weg. Dat wil zeggen: voorbij het prikkeldraad. Het landschap ligt onbereikbaar mooi te wezen maar het is ons niet gegeven er doorheen te lopen. Alsof je een prachtig kunstwerk uitsluitend voor je eigen privéverzameling wilt houden. Niet te kijk. Wat een teleurstelling.

Dat prikkeldraad en privébezit blijkt standaard te zijn voor alles wat buiten een officieel park of natuurgebied ligt. En eigenlijk is dat, hoewel niet leuk of gastvrij, wel de norm, overal waar we geweest zijn (behalve dan de geweldige right of way in Engeland). Ook in Nederland is prikkeldraad 'gewoon. Stukje verwachtingsmanagement, dus.

Chileense kievit (Vanellus chilensis)

Een klein zijweggetje biedt een halfuur wandelend verpozen, waar Marleen ook nog een mooie lentebloeier scoort:

We hobbelen terug, vinden een prachtplek aan de rivier, waar we kunnen eten en voor nop kunnen overnachten. Gelukkig maar - blijkbaar was het prikkeldraad even op….

Verder is er niets te doen 😁

Het is er rustig, heel af en toe komt er een auto langs. Het totale gebrek aan actie is ook te zien in deze nauwelijks bewegende beelden: klik!

Geiten, schapen en koeien kennen het plekje ook, zodat we rustig tussen de keutels en vlaaien kunnen afwassen en contactlenzen in doen.

Afwassen aan een mooi zijwatertje.

De volgende ochtend is het af en toe steil naar beneden, mooie oefening voor Marleen en haar 4WD: klik!

Het is richting Laguno del Laja. Onderweg zien we een aantal mooie, bijzondere en typische Chileense beelden. Bij Laguna del Laja willen we een paar dagen wandelen. Gaat dat nu wel lukken? Dat lees je in ons volgende blog!

Scharrelbiggetjes

Verwarrende situatie: Chimango (Milvago chimango), die denkt dat-ie een koereiger is, bovenop een schaap dat denkt dat-ie een koe is.

Normale Chimango

Oud en nieuw tijdsbeeld

Zwartmaskeribis (Theristicus melanopsis).