Even doorbijten in Santiago.

Dag mam!

We zijn later dan gepland aan onze nieuwe reis begonnen. Op 31 augustus werd Marleen's moeder getroffen door een zwaar herseninfarct, waar ze niet meer van hersteld is. 6 september is ze overleden, 10 september hebben we in besloten kring afscheid van haar genomen.

Marleen's ouders waren, na hun pensioen, enthousiaste reizigers. Tijdens eerdere gesprekken die we met haar moeder gehad hebben, heeft ze telkens gezegd dat, mocht haar iets overkomen, we dan absoluut niet terug moesten komen. Omdat het herseninfarct vóór ons vertrek gebeurde, hebben we alles uiteraard uitgesteld. Ondanks het verdriet hebben we toch berusting gevonden in deze loop der gebeurtenissen - we zijn nu onderweg met het gevoel dat alles gezegd en beleefd is en dat we Marleen's moeder in alle rust hebben achter kunnen laten.

Dag mam!

Stof, Smog en Suzi 

Santiago - doe 'es 7 miljoen mensen en allemaal auto's en bussen, fabrieken, brommers, motoren en vrachtwagens, bovenop elkaar in een schotelvormige vallei, met een gezellige winterse inversielaag daarboven en je weet dat je in de tweede week van oktober niet lang in een fijn wit T-shirtje rond kan lopen. Overal stof, uitlaatgassen, groezeligheid.

Uitzicht over een stukkie Santiago. De Andes is er wel,
maar die zie je door de smog even niet ...

Dank de voorzienigheid dat wij andere avonturen in Santiago wilden beleven: (1) een goede auto kopen die ons de komende zes maanden in alle veiligheid over de wegen zou kunnen vervoeren en (2) een  goede Engelstalige vogelgids scoren. 

Kort en goed, anders wordt dit verhaal veel te lang: de inwoners van Santiago die we tegengekomen zijn/waren zonder uitzondering aardig en hulpvaardig, we hebben inmiddels een prima auto te pakken, de vogelgids bleek onhaalbaar maar daar hebben we een alternatief voor. We willen heel graag jullie de diensten aanbevelen van Daniel en zijn team van SuziSantiago (klik!), waar we in 4 dagen tijd een auto hebben gekocht, waarbij ook nog eens alle papieren zijn geregeld (geen orina de gato, normaal gesproken), we een hoop reistips hebben gekregen en een zeer waardevolle app, met allerlei tips over campings, wild kamperen, benzinestations, enz. Daarnaast ook nog een lijst met slechte en goede grensovergangen naar Argentinië. 

Voor het kantoor van de notaris, waar alle papieren moesten
worden getekend. 8 handtekeningen en 5 vingerafdrukken later
was de auto van ons. Eitje!

Ook hebben we een slaapplaform laten inbouwen, zijn er reparaties verricht, hebben we extra kampeerspul gekocht dat niet mee het vliegtuig in kon. We lazen en hoorden verhalen van mensen die op eigen houtje een auto wilden kopen en daar twee weken mee bezig zijn geweest, zonder resultaat. Zo lang wil je écht niet in Santiago blijven.

La mujer y su carro: Nissan X-Trail

Geen boekje, wel inpakken en wegwezen...

Tot (bíjna) slot dan het mislukte Engelstalige vogelboeken-epos. Door vriendelijke boekwinkeliers zijn we meerdere keren doorgestuurd om uiteindelijk uit te komen bij El Libro Verde (klik!), een minuscuul boekenwinkeltje met van alles over de natuur, maar niets Engelstalig. Om niet met lege handen het pand te verlaten hebben we drie gelamineerde postertjes gekocht met afbeeldingen en namen van vogels uit noord, midden en zuid-Chili. Hartstikke leuk! 

El Libro Verde. Een bezoekje waard!

En, om te bewijzen dat we het goede leven niet verleerd zijn: wat doe je wanneer je op de notaris móet wachten? Juist!

Zwaar leven!

Nog één dag zijn we in de stad. Auto inrichten, laatste spullen kopen, was doen. Daarna gaan we de natuur in. Eindelijk, zouden we bíjna zeggen, maar ècht: alles gaat van een leien dakje!

Blijven jullie ons volgen?!

Advertentie