Tien jaar eerder gestopt met werken: de wereld in!: Peninsula Valdés

Op Peninsula Valdés

De verwachtingen zijn hoog gespannen - over het schiereiland, door een lange, nauwe landengte met het reusachtige achterland verbonden, hebben we verhalen gehoord (bedankt, oud-collega Gerard!), een prachtige film over gezien (El Faro de las Orcas, klik!) en een bloedstollende BBC-documentaire over bewonderd (klik!).

Orka. Toppredator van alle wereldzeeën. Intelligent zeezoogdier. Hebben we nog nooit gezien en dat willen we graag veranderen. Maar Valdés biedt meer!

Ook een Hottentotvijg!

Zee-olifanten, ook nog nooit gezien, guanaco's, de wilde voorouder van de lama. En nog veel meer. We zijn gretig, maken na het bezoeken van het uitstekende informatiecentrum ons plan op, keuren de camping in de lokale hoofdstad Puerto Piramidés zonder spijt de rug toe en gaan naar een plek aan de noordoever van de eerder genoemde landengte om onze eerste nacht-in-het-wild op Valdés door te brengen.

Guanaco is een wilde lama (Lama guanicoe)

Hoe gaat dat eigenlijk, dat wild kamperen?

Chili en Argentinië zijn landen waar wild kamperen de gewoonste zaak van de wereld is. In Chili misschien nog meer dan in Argentinië - kijk maar op de kaart van iOverlander.

Wanneer wij een plekje voor de nacht zoeken, hebben we meestal al op die kaart en naar de ervaringen van andere reizigers gekeken. We zoeken dan een plek zonder gedoe, vanzelfsprekend.

Dit wordt het plekje!

Lange schaduwen

De mooiste plekken zijn wel die aan de kust. Moet je je voorstellen: je bent ver buiten de bebouwde kom, via een weg waar weinig verkeer komt, meestal een gravelweg. Een hobbelig zijpaadje leidt je naar een min of meer vlak stukje land, bijna direct aan de kust. 's Avonds zie je, al vóór het donker wordt, Mercurius, Venus, Jupiter en Saturnus aan de hemel staan. Achter je lopen nog wat guanaco's, voor je zwemmen zee-eenden in het rustiger wordende water. Dat geeft een mooi en groot geluksgevoel!

Beetje de omgeving verkennen. Verderop lag een dode orka in het water ...

Wanneer de wind gaat liggen, is het stil buiten.

Er is niemand, behalve jij. De avondrituelen worden rustig afgewerkt: met wat water in een emmertje wassen, bed opmaken, tandenpoetsen, het laatste sanitaire rondje. Dan wordt het aardedonker en muisstil.

In bed nog wat lezen.

Wekker zetten.
Tijd om te gaan slapen.

Mooiere breedbeeld-TV bestaat er niet ...

Met schone voeten naar bed! En de rest ook!

Vanaf ons plekje zagen we een Zuidkaper tuimelen en springen. Hij klapte keer op keer met zijn vinnen op het water. Beetje ver weg wel, maar toch

Punta Cantor

Zeeolifanten! We rijden 105 km, 90% over gravel, vanaf onze overnachtingsplek naar de uiterste oostkust van Peninsula Valdés. Daar is een kolonie zeeolifanten en die gaan we zien!

We tuffen met een redelijk gangetje over de stoffige weg en zien onderweg verschillende groepen guanaco's. Plotseling staat Marleen bovenop de rem, roept "nandoes" en wijst haar verbouwereerde passagier op een stel grijze staken, die, zeker 80 m verderop, écht niet van een paar dorre boomstammetjes te onderscheiden zijn.

Dan zetten die stammetjes zich in beweging, met een groot lijf erop, compleet met lange hals en klein struisvogelkoppie. Nandoes! Maar dat was al bekend… Hans doet verslag van zijn verbijstering: klik!

Darwins Nandoe (Pterocnemia pennata)

Een tijdje later komen we aan bij Punta Cantor. Hier doen we eerst een kostelijke bak koffie met lekkers empanada - de zeeolifanten moeten nog even wachten (ze zijn behoorlijk honkvast!).

Het is ook hier blijkbaar nodig om de natuur tegen zijn grootste vijand, de mens, te beschermen. De zeeolifanten liggen aan het strand, op een flinke afstand en wij staan achter de balustrade. Slechts met de verrekijker is de boel redelijk te bekijken. Jammer, het is niet anders, we moeten ook weer verder want de orka's in het noorden worden het best gezien bij hoog water: dat is al over twee uur! Nog wel ff de zeeleeuwen vereeuwigen!

Zuid-Amerikaanse zeebeer (Arctocephalus australis)

Punta Norte

Orka's die zichzelf laten stranden om jonge zeeleeuwen uit de branding of van het strand af te plukken. Het komt jaarlijks voor, rond maart, is een even spectaculair als gruwelijk gezicht en sinds enige jaren het exclusieve domein van fors betalende documentairemakers en beroepsfotografen. Wij zijn hier eind oktober, maken aardige filmpjes en prachtige foto's en hebben een beperkt budget. Zo maar wat redenen waarom wij hopelijk dan wél orka's gaan zien maar niet tijdens hun maaltijd.

Tussen Punta Cantor en Punta Norte

Overstekend wild!

We leggen de 54 km hobbelgrind netjes binnen geplande tijd af en installeren ons achter het ijzerdraad, zittend op houten vlonders. Wachten op hoog water. Wachten op orka.

Duurt lang.

Beetje pinguïn kijken.

Magelhaenpinguin (Spheniscus magellanicus). Volgende blog véél meer!

Bruin behaard gordeldier (Chaetophractus villosus), loopt rond bij de parkeerplaats.

Even stukkie wandelen, pinda's uit de auto halen. Terug naar de vloders. Dan ziet Marleen in de verte de kakteristieke rugvinnen van orka's boven water komen. Gaaf!

Maar wat zijn ze ver weg!
Het heeft de nodige schietgebedjes en aanroepen van geestelijke hulptroepen gekost, maar toen kwam de groep van tien orka's behoorlijk dicht langszwemmen.

Orka!

We volgden ze naar het eind van de vlonders en Marleen maakte de nodige foto's.

Terug bij de auto was ze echter in vette mineur:"waarom heb ik met m'n stomme kop geen video gemaakt!", gevolgd door woorden van iets minder stichtelijke aard..

Vier dames-orka's bij Punta Norte. De vrouwtjes hebben een ronde rugvin, de mannetjes een rechte.

Orka's, jong en oud.

We bezoeken het museumpje, slenteren wat rond en dan komt de ranger plotseling het parkeerterrein oprennen en roept "¡ORCA! ELLOS REGRESAN!"

Ofwel: kom als de sodemieter mee want de orka's komen terug. We sprinten opnieuw naar de vlonders en Marleen grijpt haar kans en maakt onze dag helemaal compleet met een, vinden wij, pracht van een opname: klik!

Punta Norte - revisited

Na een rustige nacht op hetzelfde plekje als gisteren gaan we opnieuw naar Punta Norte. Wanneer we, eenmaal op weg, in de verte een busje scheef op de weg zien staan, weten we dat er iets bijzonders aan de hand is! We wachten even tot het busje weg is en rijden dan voorzichtig dichterbij.

Pal langs de weg zit een Grijze arendbuizerd een Patagonische haas op te eten! Foto's en video, we hebben ze! Eet-beelden: Klik!

Grijze arendbuizerd of Chili buizerd (Geranoaetus melanoleucus)

Deze keer geen orka's bij Punta Norte - gisteren was het ook al een drietal dagen geleden dat ze gezien waren - stelletje geluksvogel die we zijn!

Wél veel Zuidelijke Zeeolifanten aan de waterkant. En wat een enorm verschil tussen de mannetjes en vrouwtjes. Die arme dames zijn al snel 7 of 8 keer zo licht als hun ongelooflijk dominante man! Zielig!

The Boss

Zuidelijke zeeolifant (Mirounga leonina)

Van dat stiekeme gejaag achter de vrouwen aan wordt-ie doodmoe!

We zien het opperhoofd van de harem zijn territorium straf verdedigen. Hij cruist in de branding heen en weer om jongere mannetjes met opportunistische ideeën een lesje te leren. Ook op het strand is hij waakzaam. Hebben we video's van: deze: klik! en vooral deze: klik!. Zee-olifant horen? Klik!

En dan is het mooi geweest! We overnachten weer op ons plekje en doen de volgende ochtend een heerlijk koffietje met lekkers in Puerto Piramidés (bij El Origén: klik!),

Daarna maken we een lange strandwandeling, gaan in "ons" tentje uit eten (verdiend, vinden we zelf) en verlaten daarna Peninsula Valdés. Aan de kust iets naar het zuiden vinden we nieuw, stil plekje om de afgelopen dagen eens rustig door te nemen en met zicht op de Atlantische Oceaan te gaan slapen. Marleen filmt: klik!