Valley of the Gods
Vanuit Natural Bridges naar Valley of the Gods. De naam van het gebied klinkt wellicht wat pretentieus. We gaan hoger en hoger door dun bosland dat steeds kaler wordt, totdat de mesa waar we over rijden plotseling ophoudt en de rand ruim 400 meter naar beneden keldert. We moeten uitstappen om te gaan kijken en opnieuw valt onze mond open, zoals Marleen in een van de eerdere video's al heeft besproken (vooruit dan maar: klik!).
 |
Valley of the Gods vanaf het begin van de Moki Dugway,
de steile toegangsweg tot de vallei. |
Valley of the Gods! Kijk nou toch eens!
De vallei wordt door de Navajo's als heilig beschouwd: ze zien de gigantische
zandstenen buttes en pillars als oude Navajo-krijgers die in steen en in de tijd bevroren zijn. Na de afdaling via de Moki Dugway rijden we de 27 km lange gravelweg op, die via de verschillende monumentale rotsformaties door de vallei slingert. Uiteindelijk gaan we richting Mexican Hat en Monument Valley, maar eerst even twee scenery shots:
 |
| Castle Butte, Valley of the Gods |
 |
| Princess Plume, Valley of the Gods |
Monument Valley
Tussen al dat moois dat gezien is en wat gezien gaat worden, zou je bijna vergeten dat er af en toe minder genotsvolle belevenissen zijn. Dit keer is het de verwondering over de verschillen tussen hoe de Amerikaanse overheid de nationale parken beheert (in ieder geval zoals ze er nu bij liggen en de invloed van Trump's regering nog niet opvalt) en de manier waarop de Native Americans, zeg maar: de indianen en in dit specifieke geval: de Navajo, dat doen.
Wij hebben een een National Park Access Pass. Kost $ 80,- en daarmee kunnen we samen of desnoods met een stel lifters in onze auto erbij, een jaar lang ALLE nationale parken, monumenten en bossen in. Alleen: niet geldig in de parken die op de tribal grounds van de Native Americans liggen. Daar moet apart toegang voor worden betaald. OK, aparte status, dus aparte toegang. Tot zover prima. Maar: kaartje is max 48 uur geldig, dan moet je weer dokken. Een money-machine. Begrijpen we niet. Wat we ook niet begrijpen, is dat er sinds Hans hier in '81 is geweest, wel een flink hotel en dito souvernirwinkel bij is gebouwd, maar dat de enige weg die door Monument Valley loopt, nog steeds zo slecht van kwaliteit is dat je er bijna net zo snel overheen loopt als rijdt. Doe je niet, want het is kilometers lang stof happen.
 |
| De zandbak die camping heet. Monument Valley. |
De bijbehorende camping in Monument Valley bestaat uit een 25-tal zandkuilen, waar je, dat moet gezegd worden, een werkelijk fabuleus uitzicht hebt op een werkelijk fabuleus stel zandstenen buttes. Doe 'es wat foto's, klinkt het:
 |
| Monument Valley. V.l.n.r. West Mitten Butte, Marleen, Hans, Merrick Butte, East Mitten Butte |
 |
| Totem Pole |
 |
| Kwestie van stevig trainen |
Wanneer de avond valt, verandert Monument Valley in een wonderlijke sprookjeswereld. Moet je gezien hebben. Silhouetten en schaduwen doen bijzondere dingen met je waarnemingsvermogen - de volgende ochtend bij zonsopkomst gebeurt dat opnieuw. Marleen rommelt beide periodes een tijdje met haar fototoestel en grijpt de volgende sfeerbeelden. Mooier bestaat niet en dat geldt ook voor de foto's.
 |
| Zonsondergang, Monument Valley |
 |
| Zonsondergang, Monument Valley |
 |
| Zonsopkomst, Monument Valley |
De ochtend na onze eerste ronde deden we het rondje opnieuw. Stukje zelfkastijding, zeg maar. Soms weet je niet waarom je dat doet, maar dan kom je opeens een bijzondere pootafdruk tegen en dan weet je waarom je aan het hobbelen bent. In dit geval was de afdruk trouwens van een coyote.
 |
| De Drie Gezusters, niet te verwarren met het gelijknamige café in Groningen (website: klik!) |
 |
| Pootafdruk van een coyote; Monument Valley |
Page, Glen Canyon National Monument
Met overal rood zand (ja, dames en heren, overal), verlaten we Monument Valley en gaan op weg naar Page, een kleine stad aan de Colorado River, begin- of eindpunt, zoals u wilt, van Lake Powell. Wat opvalt, en daar is sinds '81 geen verandering in gekomen, is dat het er de hele route door het Navajo County ongelooflijk armoedig en verwaarloosd uitziet. Om de paar kilometer een of meer bijna instortende kraampjes waar Native Indian Juwelry aan de man/vrouw wordt gebracht. Dan het stadje Kayenta, zelfs dit lijkt een spreekwoordelijke dump. Overal kapotte auto's, het sportterrein van de school, doorgaans een feest om naar te kijken, is droog, kapot en vol onkruid. Opnieuw lastig om over te oordelen...
Maar toch: afgelopen decennium kwam er jaarlijks meer dan 150-200 miljoen dollar aan toerisme-inkomen binnen. Ondertussen heeft de lokale bevolking in Monument Valley (dat maar een kleine deel van het hele Navajo County beslaat), nog steeds geen stromend water en is ze aangewezen op aanvoer vanuit tankwagens. Verwarrend.
We koersen door, langs Vermillion Cliffs en op het moment dat we de Navajo Tribal lands verlaten en de stad Page binnenrijden, rijden we een andere wereld binnen. Overal winkels en vreetschuren, overal nieuwe en grote auto's, overal huizen die er prima uitzien.
 |
| Zandbak 2.0 |
 |
| Coyote (midden bovenaan) op camping Wahweap in Page |
 |
| Roadrunner met prooi! |
 |
| Lake Powell |
We blijven een aantal dagen op camping Wahweap in Page, een dorp waar verder niet heel veel over te vertellen valt, behalve dan dat Antelope Canyon (die we overslaan) en Horseshoe Bend (waar we later langs zullen komen) er vlak bij liggen. We hebben geen boeiende koffietentjes kunnen ontdekken. Het is hier verder zó verschrikkelijk heet, dat we overdag met de picknicktafel aan het sjouwen zijn om een beetje schaduw te regelen; 's nachts slapen we onder onze geweldige klamboe. Bij het versjouwen van de tafel moesten we flink oppassen: er lagen overal zaden van een of andere plant die zulke scherpe en lange stekels hadden, dat ze dwars door de teenslippers heen tot diep in onze gepijnigde voeten boorden!
De coyote die op enkele meters van ons passeerde en de roadrunner met prooi die ongeveer naast ons kwam zitten, waren verder het grootste spektakel. Maar weest gerust! Nóg groter spektakel is letterlijk om de hoek: we gaan naar de Grand Canyon, North Rim. En we gaan naar beneden, naar de Colorado River (doe es gek en doe es klik!).
Nieuwsgierig, lees ons volgende blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten