Wandelen in orchideeën-land

Corfu Trail: start van de eerste week

En dan is het zover, we gaan de Corfu Trail lopen, met volle bepakking. Dat vergt nogal wat voorbereidingen. 

Nadat we op Corfu zijn gearriveerd besluiten we om eerst nog een dagje in het wild te staan. Na een flinke 4x4 weg te hebben genomen, waar overigens huurauto's zonder 4x4 het ook prima lijken te doen, blijkt later, vinden we een heerlijke plek.

Daar hebben we alle ruimte om onze rugzakken in te pakken, op een plateau dat uitkijkt over de zee. Maar eerst relaxen we deze dag en hebben we weer een heerlijke stille nacht. 

De volgende dag wordt de paklijst erbij gehaald en kan het inpakken beginnen. De lijst is thuis zorgvuldig opgesteld en achter elk object dat mee moet, staat het gewicht. Alles moet meegesjouwd worden, dus telt in principe elke gram!

Wanneer we klaar zijn rijden we naar het resort van Mediterranean Blue, waar we een nacht slapen en waar gedurende onze trekking gratis onze auto mag blijven staan!

Het ontbijt is de volgende dag normaal gesproken tussen 8.30 en 10.30. Veel te laat voor ons, want dan willen we al lang op pad zijn. Gelukkig is de eigenaresse zeer hulpvaardig en regelt dat wij om half acht van de portier een mandje met ontbijt krijgen en hij zou ook koffie of thee regelen. Echt heel lief.

Klaar voor de start?

Af! 

Oh nee, toch niet. De volgende dag klokslag half acht staan wij bij de portier en vragen naar ons ontbijt. Hij kijkt ons heel vriendelijk, wazig en glazig aan en weet niet waar wij het over hebben, maar belooft het uit te gaan zoeken. Een tijdje later, komt hij terug met een zakje ontbijt, ei, sapje, appel, peer en 2 witte boterhammen met ham en kaas. Een goed begin zullen we maar zeggen, maar niet genoeg om 20km met een rugzak van zo'n 15 kg te lopen. We vragen of het ook mogelijk is om nog een bak yoghurt met muesli te krijgen en ook dat wordt voor ons geregeld. Super!

Ons motto is lopen tot we geen zin meer hebben. Het moet uiteraard wel enigszins uitkomen met een winkeltje en waterpunten. Het mooist is om vlak voor het stoppen nog boodschappen te kunnen doen en water te halen, dan nog een paar kilometer beulen met de extra kilo's om vervolgens een mooi plekje te vinden om te overnachten. Neerploffen, eten, chillen, wachten tot na zevenen, tent opzetten, lezen en slapen. Life is good!

De eerste dag lopen we tot voorbij Lefkimmi, met al vrij snel na de start een lastig stukje om een rotspunt in zee heen, die we alleen zonder schoenen konden passeren. Gelukkig was het geen hoogwater!

We zien die dag verder een typisch Grieks landschap van olijfboomgaarden, afgewisseld met bos. Het valt op dat de meeste olijfboomgaarden onderbegroeiing hebben, in tegenstelling tot Spanje waarbij het meestal helemaal kaal is onder de olijfbomen. Verder is het een grote bloemenzee waarbij je werkelijk struikelt over de orchideeën. Zoveel paardebloemen als in Nederland, zoveel orchideeën als op Corfu!

Daar komen ze voor de liefhebbers:

Paarse aspergeorchis (Limodorum abortivum)

Wantsenorchis (Anacamptis coriophora)

Gehoornde sniporchis (Ophrys scolopax submap. cornuta)

Spinnenorchis (Ophrys araneola)

We vinden een slaapplek waarbij er 7 soorten orchideeën om ons heen zijn te vinden! Wat een walhalla!

Blaren

De volgende morgen gaat om 5 uur de wekker. Het duurt een tijdje voor we wegkomen, omdat de tent drijfnat is van de vochtige lucht. 

Inmiddels heeft Marleen twee blaren allebei groter dan een rijksdaalder en helaas te laat compeed erop gedaan.

(Voor de jeugdige kijkers: een rijksdaalder was een muntstuk dat 2,5 gulden waard was, iets meer dan een euro. Een rijksdaalder was ruim 3 cm in doorsnede, meer dan een cm groter dan een euromunt. Maar dat terzijde.)

Zolang als we elkaar kennen, heeft Marleen nog nooit blaren gehad. Het is voor ons dan ook onbegrijpelijk hoe die zijn ontstaan. Het zou kunnen dat tijdens onze waad-actie de eerste dag (wegens gebrek aan een wandelpad en waarbij de golven ons tot boven de knieën wisten te bereiken), de Gehwol van haar voeten is afgespoeld, waardoor het nodige smeermiddeld is verwijderd. Trouwens enig idee hoe het is om op blote voeten met volle bepakking door zee over puntige rotsen weer naar het strand te lopen? We zouden het niet adviseren.

En dan, tussen al het landschappelijk moois, stuitten we op iets wat we op deze plaats écht niet verwacht hadden. En omdat woorden verder tekort schieten, doen we er bewegende beelden bij: klik!

Aan het eind van de dag, na 18km lopen, besluiten we dan toch maar om een appartement op te zoeken en de volgende dag een rustdag in te lassen zodat de blaren enigzins kunnen herstellen. 

We komen uit bij Andriana in Agios Georgios. Daar worden we warm onthaald met koffie en thee, een heerlijke bank en een zeer sfeervol appartement met allerlei leuke, inventieve en creatieve objecten. 

De volgende dag hebben we een ontbijtbuffet wat met heel veel zorg en toewijding is klaargemaakt. Alles vers en homemade. Het lekkerste ontbijt in een accommodatie ooit! Na het ontbijt is het lekker met een boek chillen in de tuin, met af en toe vluchten bijeneters die over komen!

Met iets afgenomen blaren verlaten we Andriana's paleisje. Langs het strand, soms met zicht op een grote lagune waar verrassend weinig vogels te zien zijn (twee zilverreigers).

Behalve enorm veel zwaluwen en de regelmatig overvliegende bijeneters zien we eigenlijk vrij weinig vogels. Ligt er waarschijnlijk aan dat we nu vooral op orchideeën gefocust zijn. En ook is het nu het broedseizoen. Het ochtend- en avondkoor zijn er wel!

Vogelhoogtepuntje afgelopen week was wel een dwergooruil die al roepende de hele nacht zijn territorium heeft lopen aanduiden. Prachtig.

Vergelijkbaar met Spanje is dat we regelmatig 'vergane glorie' passeren: gesloten, half afgemaakte of half ingestorte gebouwen, ooit bedoeld als woning of accomodatie. De rommel blijft gewoon staan… Ook zien we gigantische villa's en alles wat er tussenin zit.

Water halen we bijna altijd uit publieke watervoorziening: kranen aan gebouwen, bij kerkjes of bij een speeltuin. Zó anders dan in Nederland, waar bijna overal voor elke druppel betaald moet worden.

Een ons passerende Engelsman vertelt dat hij het water niet vertrouwt en steeds flessen koopt. Kopen doen wij alleen wanneer er geen andere optie is en de gratis smaak niet tegenvalt, trouwens we komen al meer dan genoeg petflessen tegen en andere troep!

We hebben het vermoeden dat er geen appelsap in zit!

De Engelsman zegt dat hij van een gids gehoord heeft, dat in het komende traject op verschillende plekken aardverschuiving het pad hebben weggespoeld. We komen hem even later tegen bij de eerste van die obstakels, maar deze noch de volgende zijn voor ons drieën echt een probleem.

Het lijkt alsof de lokale bevolking met deze aardverschuivingen omgaat zoals ze dat met de genoemde vergane glorie doen: niets doen en ernaast bouwen of overheen lopen.

Duur

Veel eten meedragen is niet te doen, dus is het regelmatig boodschapjes halen bij de kleine buurtsupers die de dorpjes rijk zijn. Meestal heten ze "mini market". Kleine winkels, grote prijzen!

We hadden vóór vertrek al gelezen dat de prijzen in Griekenland behoorlijk hoog waren, en dat klopt. Fors hoger dan in Nederland. De tijden zijn veranderd, want toen wij nog jong en rimpelloos waren was Griekenland een van de goedkoopste landen van Europa. Helaas voor hen zijn het vooral de Grieken zelf die hier last van hebben - wij, en andere toeristen, blijven wel komen. 

Gelukkig voor ons valt de prijs van een-kopje-koffie-op-terras mee en helemaal lovenswaardig is de kostelijke bak die we bij Riverside kregen, leuk gelegen naast de Lefkimmi brug. Daar gaan we ná de trekking zeker nog een keer naar terug.

Heerlijke baklava bij Alonaki bay view.

Boodschappen halen is één, de boel meesjouwen is wat anders. En kómen we dan een picknickbankje op gepaste locatie tegen, dan is-ie voor ons! Klik!

Regen, maar volgens planning 

Zo banjeren we vier dagen door een landschap dat, zoals eerder gezegd, vooral bestaat uit olijfboomgaarden en bossen, met soms een prachtige blik op rotsachtige kusten met azuur blauw water.

De orchideeën blijven ons overweldigen en elke dag vinden we weer nieuwe soorten.

Lange tongorchis (Sirapias vomeracea)

Tongorchis, maar welke?

Hoefijzerbij-orchis (Ferrum equinum)

Hyacintorchis (Himantoglossum robertianum)

Italiaanse orchis (Orchis italica)

Gewone tongorchis (Serapias lingua)

Hondskruid (Anacamptis pyramidalis)

Het is lekker wandelweer, niet te warm of te koud. Gewoon ijsjesweer: klik!

En: het is droog, totdat het gaat regenen, wat trouwens een open deur van jewelste is.

Gelukkig was de regen via de weer-websites ruim op tijd aangekondigd - iets dat in de tijd van de rijksdaalder nog niet bestond, jongelui.

Dus checken we, blij gemoed en met nog slechts lichte bewolking boven ons, in bij een nieuw appartementje. Béétje gedateerd, maar wat boeit dat. Wandelkleren waar vier dagen vuil in zit wordt gewassen en kan nog grotendeels buiten drogen. De buurtsuper verschaft de Griekse wijn en olijven, waarmee we op het balkonnetje zitten tot het te fris wordt.

's Nachts gaat het inderdaad regenen, het regent de hele dag - mooie gelegenheid om dit blog te maken! 

Morgen zou het droog moeten zijn. We starten dan met de laatste vier dagen van de Corfu Trail, in het noordelijk gelegen bergland.

Blijf ons volgen! 

Tot slot nog even 2 soorten die ons ook deden verbazen:

Zwarte kervel (Smyrnium)

Gele hypocist (Cytinishypocistis)