Revelstoke
Het blijft een kwestie van mazzel. We hadden de Revelstoke NP camping uitgezocht om een aantal dagen te verblijven en van daaruit de omgeving te verkennen. Helaas bleek de camping tot het einde van het seizoen dicht voor tent-kampeerders. Reden: recent bezoek van zwarte beren!
Jammer, wij 20 km verder langs het grote stuwmeer naar het noorden, komen we op een bijkans perfecte camping, schoon, gewone WC’s, lekkere douches, aardige rangers én met een aantal vrije First-come-first-served plekken. Hoppa! Doe 'es kijken: klik!
 |
| Mooi plekkie zonder stof! |
 |
| Mormonenkrekel |
 |
| Grijze junco |
Eva Lake & Miller Lake
Revelstoke ligt aan de voet van Mount Revelstoke, waar het goed wandelen is. Via 14 haarspeldbochten rijden we 1400m omhoog naar de parkeerplaats, dan gaat de rugzak om en wandelen we verder naar boven … behalve dan de eerste 1,5 km want die gaat 60m naar beneden. Dat noemen we zinloos heuvelen!
De meadows liggen er prachtig bij, we zien o.a. honderden gletsjer lelies - favoriet voer voor grizzly-beren, zo na de winterskaap...
 |
| Witte moerasgoudsbloem |
 |
| Westerse anemoon |
 |
| Gletser lelie |
Eva Lake ligt er prachtig bij, er loopt een smal paadje rondom het water en bijna terug aan het startpunt van dit paadje ligt een soort Meadows waar we - Oh wonder! - muggenvrij van een picknickje kunnen genieten.
 |
| Prairie buizerd |
 |
| Eva lake |
Terug op het hoofdpad is het even afdalen en dan de zijweg naar Miller Lake in. Geen paadje rondom deze keer, wel een mooie rotspartij vanaf waar we het uitzicht kunnen bewonderen en Marleen aan twee jongedames vraagt of ze met haar camera een foto van ons willen maken. Eén van hen wil dat wel, zegt met de nodige overtuiging dat ze nét zo'n camera heeft, maar op het moment suprême moet de ontspanknop toch nog even worden aangewezen. 😳
 |
| Miller lake |
Hermit Pass & Avelanche Crest
Een rangeresse had ons op de camping in Revelstoke verschillende wandelingen aangeraden, waaronder de twee bovengenoemde, in Glacier NP. Wel met een waarschuwing: Hermit was héél steil.
Tja, maar wij zijn Jut en Jul en dat soort dingen moet je nooooit tegen ons zeggen. Op dus naar Hermit Pass.
 |
| Gletsjerboterbloem |
 |
| Viola sempervirens |
Het was uiteraard een heerlijke dag en verdraaid: bij de trailhead stond een mooi informatiebord met daarop in niet mis-te-verstane bewoordingen dat de trail weliswaar niet de langste was, maar dat van alle toch al steile trails in het NP, dit de aller, allersteilste was. Dus schoenen vast, stokken op de goede maat en omhoog en vooral nait soez'n!
Het eerste stuk gaat door het bos en op ruim driekwart van de tocht omhoog komen de vergezichten in beeld. We zien de prachtige gletsjers aan de overkant van de vallei en ook de puntige bergtoppen verderop die anders onzichtbaar blijven. Video: klik!
 |
| Op Hermit pass, na de steilste wandeling van het park. |
Beetje jammer dat ook bovenin de muggen een lange, rustige lunch onmogelijk maken, maar dat is toch één van de "rijkdommen" van Canada: overal beestjes (klik!)
En dan weer naar beneden. Dat gaat in rap tempo. We passeren piepende jeugd die soms vraagt hoe ver het nog is (niet heel ver, het is geen lange trail en boven is het prachtig ) en zegt dat we er nog zo fit uitzien (twee antwoorden mogelijk: a. We are Jut and Jul from the Netherlands, of b. That's because we're descending).
 |
| Bonte bandspanner |
Voor de liefhebber hieronder het profiel van deze hike. 857 m omhoog in 3350 m trail. Toch zo'n 25%. 't Is te doen. Op naar de koffie.
Een paar dagen later staat Avelanche Crest op het programma. Andere kant van de vallei, eerste stuk opnieuw door het bos. Naarmate we hoger komen worden de gletsjers in de omgeving steeds beter zichtbaar. Hartstikke mooi.
 |
| Canadese akelei |
 |
| Echte valeriaan |
 |
| Pink monkey flower |
In een oude gletsjerkom staat het paaltje dat aangeeft dat we er zijn. Alleen: er staat ook een bordje richting een hoger gelegen viewpoint, wat we niet te versmaden vinden.
Het paadje leidt uiteindelijk naar een mooi bergtopje, waar we een collega-hiker aantreffen met twee lange vlechten in het haar, de baard met een keurig strikje in toom en een hondje aan zijn zijde. Kleurrijke meneer!
En ook nu een video: klik!
Ook deze wandeling zit weer in de pocket. Gemiddeld 20% stijging, hatsekidee, opnieuw op naar de koffie….
Hidden Gem: koffie met lekkers
Revelstoke, dames en heren, is anders. Niet dat er geen muggen zijn (we deden een wanhopig rondje langs de rivier, in recordtijd, geen foto gemaakt, geen seconde stilgestaan). Het verschil met verreweg de meeste Amerikaanse en Canadese stadjes is: Revelstoke heeft een gedeelte met sfeer.
Mogen we even? Rondom McKenzie Av is het goed toeven, met als hoogtepunt Conversations Coffee House. Geweldig smaakvolle koffie in echte koppen (in plaats van in papieren emmers), en de white chocolat macadamia cookies zijn aan ons wel besteed!
Ook aan dat soort genotsmomenten komt een einde: we vertrekken richting VS en timen dat zó dat we op 5 juli de grens oversteken: geen gedoe van 4th of July!
Onderweg naar de grens, vanaf een stoffige tussen-camping, zochten we een leuk ontbijt-plekje.
We kwamen op iets wel héél bijzonders terecht: in een klein dorpje aan een meer, midden tussen twee huizen was een mini-parkje aangelegd. Grasveldje, twee boompjes, een bankje, een vault-wc een en afvalbak. Alles keurig voor elkaar.
 |
| Een gouden plek, zomaar tussen de huizen. |
We maakten een praatje met een van de bewoners, aardige oude baas, al zijn kleindochters op logeren, want: zomervakantie. Hij had z'n handen er vol aan, want er waren ook hondjes meegekomen.
De omgeving zag er flink aangetast uit: kaalgebrandde heuvels en hij vertelt dat ze niet zo lang geleden de vlammen ongemakkelijk dichtbij hadden en er geëvacueerd moest worden.
5th of July: tranendal
1,5 kg appels, 12 eieren, 5 avocado's, 4 bananen, 2 mango's, 5 trostomaten.
Dat was de buit van de overigens best vriendelijke, maar evengoed onvermoeibare grenscontroleur. Uitleggen dat we het niet wisten, dat met name de inbeslagname van de mango's Marleen héél verdrietig maakte, het hielp niets!
Weten we na al die jaren reizen nog steeds niet dat er overal grenscontroles kunnen zijn, is het een soort lief-naief geloof in onze glimlach?
We weten het niet, wat blijft is dat we het zonde van de goede producten vinden én van onze portemonnee!
 |
| Californische kuifkwartel, mannetje |
 |
| Californische kuifkwartel, vrouwtje |
From the Cupboard to the Wall
Terug in de VS, more specifically, in het plaatsje Omak, werd het tijd om een nieuwe SIM-kaart aan twee schaffen. Opnieuw van Mint mobile, op het T-mobile netwerk. 3 maanden onbeperkt data voor, schrik niet, $ 30,- per maand. En dat is in de VS absoluut een koopje.
In Canada hebben we al uitgebreid gechat met de klantenservice van Mint, om zeker te weten waar de SIM-kaart gekocht kon worden: 100% zeker bij Walmart.
Wij naar Walmart.
Nooit van Mint gehoord en ze verkopen het ook niet. Ga maar naar de T-mobile winkel.
Wij naar de T-Mobile winkel.
Nee, Mint verkopen we niet. Ga maar naar Walmart. Zijn we al geweest, hebben ze niet. Hè? Zouden ze wel moeten hebben. OK, ga dan maar naar Safeway en anders naar Rite Aid, dat zit ernaast.
Wij naar Safeway.
Nee, we verkopen helemaal geen SIM-kaarten.
Wij naar Rite Aid.
Nee, hebben we niet, wel andere. Nee, die willen we niet, die zijn te duur.
Wij naar McDonald's.
McDonald's?
Ja, voor koffie en WiFi.
SIM-kaart online besteld en ruim een week later opgehaald bij BestBuy in Burlington, WA.
Daar krijgen we dus nog steeds spam van.
 |
| Fantastisch, hij reed er al 5 jaar in rond! |
North Cascades
Voordat we die mooie glimmende SIM-kaart op konden halen, lag de volgende mooie bestemming op de route: North Cascades NP. Centraal in de park ligt een bizar mooie berg met twee toppen, de Early Winters Spires. Een stuk verderop zijn grote stuwmeren, met verre vergezichten en twee kleine meertjes worden door de brochure aangeraden om naar toe te lopen.
 |
| Early Winters Spires |
 |
| Vlindertong en muggenhel!!! |
 |
| Sneeuwgeit. Dikke mazzel, normaal zijn ze heel schuw! |
Onderweg een mooie verrassing: een sneeuwgeit met snoezige jonkies! En Blue Lake mag er wezen!
 |
| Blue Lake |
 |
| Diablo Lake |
's Avonds is het licht op de Early Winters Spikes het moois en dan krijgt Marleen het op de heupen, want: foto's! dus plotseling zitten we in de auto en gaan we, met gezwinde spoed, hoger en hoger naar een op een krankzinnig vertikaal aflopend stuk rots liggend uitkijkpunt: de Washington Pass overlook.
What goes up, must come down, met dit prachtnummer van Alan Parsons Project in gedachten (klik!), glijden we zonder gas te geven naar beneden, tot we plotseling, een meter of 100 verderop, een redelijk groot dier langzaam over zien steken.
Vol in de ankers, snel de auto neerzetten, ondertussen pakt Hans het fototoestel en wanneer we echt stilstaan, neemt Marleen een foto vanuit de auto en kan nog nét de achterkant van het dier vastleggen. Helaas was het al behoorlijk donker en was het fotograferen nauwelijks nog te doen.
Wat wás dat?
Een dag later zijn we in een bezoekerscentrumen en laten we de foto aan een ranger zien. Wolverine! Ofwel: een Veelvraat. Die zie je dus bijna nooit! Kwam vroeger in een groot deel van Noord-Amerika voor voordat de Europeanen hun nederzettingen in Noord-Amerika stichtten, zelfs tot in Californië. Waar hebben we dat eerder gelezen.
Met deze prachtige waarneming op zak sluiten we ons bezoek aan North Cascades af.
 |
| Tja...... |
We rijden nog langs een soort relikwie van vroegere tijden en hobbelen naar Burlington voor ons telefoonkaartje en slaan dan af naar het zuidwesten, op naar een camping bij Coupeville. Het is er een beetje vies & vergaan, maar prettig om de hoek van de ferry naar Port Townsend, startpunt voor ons tweede bezoek aan Olympic NP, in de VS!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten