donderdag 25 mei 2023

Snow Canyon en Goblin Valley

Snow Canyon State Park

Na de lange rit vanuit Arizona (zie vorig blog, klik!), zijn we terug waar we vijf jaar geleden Utah binnen zijn gekomen: St. George, een uitgebreid neergezette stad, zes afritten langs de snelweg, elke afrit voorzien van minimaal zes fast-food tenten, die slechts een beperkte aanvulling zijn op wat de stad nog meer aan vreetschuren te bieden heeft.


De Forest Service camping bij Red Canyon is vol. De eerste BLM camping die we opzoeken, op basis van een review op iOverlander, is inmiddels onder een luxe nieuwbouwwijk-in-aanbouw verdwenen. We vinden tenslotte een BLM camping er vlakbij. Een plekje op een heuvel boven de voorstad Santa Clara, met zicht op de prachtige besneeuwde toppen boven Snow Canyon.

's Nachts is de stilte volkomen en de sterrenhemel om van te dromen. 


De volgende ochtend worden we begroet door een aardige pensionado-vrijwilliger-controleur, die, je bedenkt het niet, toen hij 9 maanden oud was met zijn ouders vanuit Friesland naar de VS emigreerde. Net als heit z'n hele leven in de dairy gezeten, nu gezellig als vrijwilliger toeristische info uitdelend aan zwervers zoals wij.


Op naar Snow Mountain Canyon Statepark, plekje op de camping aldaar zoeken. Met douche. Beetje de stoflaag eraf borstelen!

Tja, weekend: hartstikke vol. We druipen af, janken! Zó zielig, dat de voorzienigheid ingrijpt. We zijn nog maar net met hangende schouders bij de auto terug of de receptie-ranger komt aangerend met een verrassing: er is een annulering, we kunnen één nacht slapen en mogen dan tot het einde van de volgende dag in het Statespark blijven. Check! 💃


Misschien wel de mooiste camping waar we ooit gestaan hebben.

Die dag én de volgende, banjeren we heerlijk door de prachtige canyon en vergapen ons opnieuw over de eindeloze variatie die moeder natuur te bieden heeft.


Versteende duinen




Geef Mother Nature wat tijd en ze doet wonderlijke dingen.




Wanneer we even op een bankje zitten te genieten, komt er een Jay gezellig bij ons zitten en laat zich uitgebreid bewonderen. Dikke mazzel het is namelijk een behoorlijk zeldzame vogel.


Woodhouses struikgaai




En behalve de kunstig vormgegeven rotspartijen, is ook het plantenleven om van te genieten:


Schildpadbloem

Echinocereus

Lamskruiskruid

Wilde rabarber


Desert marigold


Vlindertulp


Deze kanjer mag er ook zijn:




Verschillende korstmossen op een ondergrond van desert varnish
(de zwarte laag, die bestaat uit mineraal neerslag en bacterie-matten).



Een versteende stengel?


Dan wordt het toch de middag van de tweede dag! We kunnen nog op de camping ons potje koken, maar dan is het tijd om te vertrekken. We slaan opnieuw ons kamp op boven Santa Clara, kletsen de volgende ochtend nog even met onze goedgeluimde Fries en gaan dan op pad naar onze volgende bestemming.


Dwars door de sneeuw

Ver weg van de Grand Circle van Utah en door Marleen de zijpaadjes van Internet opgeduikeld, is het twee dagen rijden naar de volgende grote verrassing. Het eerste stuk is doorknallen over Interstate 15, de Veterans Memorial Highway, dan slaan we bij Cedar City rechtsaf, de bergen in. We zoeken de langgerekte zuid-noord vallei die parallel aan de I-15 loopt, maar oneindig mooi is, met aan weerszijden sneeuwbedekte toppen van ruim 3000 meter. 





Het is echt een prachtige route. De sneeuw is af en toe nog metershoog in de bermen opgestapeld, een stuk van de weg is zelfs afgesloten wat een stukkie omrijden betekent. Verschillende meren zijn ondanks het vroege jaargetijde toch al ijsvrij, wat een beauty van een visarend de gelegenheid biedt om een prooi te proberen te verschalken. Marleen maakt behalve deze foto ook een video: klik!


Visarend

Gaffelbok


De overnachtingsplek wordt Piute camping van de Forest Service. Valt wat tegen: de vault-wc is nog dicht en het is een enorme stofzooi. Kan beter.


Goblin Valley State Park

De volgende dag bereiken we dé ontdekking van deze week. Niets onderweg bereid je voor op wat je daar gaat zien. Je ziet de "goblins" pas wanneer je het park een stuk binnenrijdt en dan nog is het niet te bevatten. Honderden, misschien wel duizenden hoodoos, kleine of grotere steenpilaren die in de meest bizarre vormen uit het omliggende gesteente zijn uitgesleten. Wind en water, rots en tijd. Doe je ding en leef je uit. 




Allium







Chylismia


The Three Sisters


Als je vergenoeg inzoomt, ze je een paar mensen lopen
en krijg je een idee van hoe groot de goblins zijn.


We hebben ook een paar video's. Deze geeft een mooi overzicht (wel veel wind in de microfoon): klik! en deze gheven meer detail: klik! en klik!


Die avond vinden we m.b.v. een heel aardige Ranger een prachtige overnachtingsplek onder een reusachtige Cottonwood (Amerikaanse populier). Binnen de parkgrenzen, helemaal zonder voorzieningen, helemaal gratis, helemaal alleen, helemaal geweldig.


Onze prachtige overnachtingsplek.

Onderdeel van het Statepark zijn de twee slotcanyons Belle en Little Wild Horse. Een slotcanyon is een canyon waarvan de wanden op sommige plaatsen heel dicht bij elkaar komen. Belle en Little Wild Horse verschillen van elkaar, maar zijn beide fenomenaal. Smalste stuk is bij je voeten zo'n 5 cm breed, we moeten de canyonwand gebruiken om verder te kunnen schuifelen.


Het begin van Belle Canyon



Slangenkop


Kijk naar de afdruk linksboven: zandribbels in een ondiepe zee.
Alsof ze gisteren gemaakt zijn - 170 miljoen jaar oud. 


Onderweg voeren we gesprekjes met drie jonge meiden uit Colorado. Ze hebben 650 km gereden om een paar dagen in dit park te kunnen zijn. Ze hebben een advies: we móeten de Million Dollar Highway rijden, in het zuidwesten van Colorado, tussen Ouray en Silverton. Waren we niet van plan, maar ach, wat is uiteindelijk een plan…


Little Wild Horse wordt smaller en smaller!




Tussen Belle en Little Wild Horse.




Van Little Wild Horse canyon hebben we vier video's: klik! en klik! en klik! en klik!


Dus!

The Million Dollar Highway, dit betekent op naar zuid-Colorado. En dus ook naar de Black Canyon of the Gunnison én de Great Sand Dunes. Tjonge! Wat hebben we het er maar druk mee. 😉 Eerst maar eens twee nachtjes in Fruita in het uiterste noordwesten van die staat op een camping staan en dan verder tuffen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten