Ach! Hawai’i. Is het voor velen niet een lang gekoesterde droom, het paradijs ver, ver weg aan de andere kant van de wereld? Groene oerwouden, valleien om van te watertanden, gouden stranden met mooie glimmende golven, zich in de tropische wateren lavende walvissen die puur voor de lol af en toe een sprongetje doen.
Toen we het vorig jaar aan Robin en Jop vertelden was het dan ook van ‘Wauw! Hawaaaaaaii’!
Het was dus een beetje een ontluisterend aankomen toen de luchthaven van Honolulu (Honolulu, weet je wel, van hoela-rokjes en bloemenkransen) een dorre betonwoestenij bleek te zijn, zonder gezellig koffiecorners waar we onze overstap-uren in luie fauteuils konden doorbrengen. Het was er wel warm, dat dan weer wel.
Een korte vlucht bracht ons naar Hilo, hoofdstad van Big Island. Het half uur dat het duurde voordat we de huurauto hadden opgehaald was het warm en droog. Kort na het instappen gingen de sluizen open en al snel konden de ruitenwissers het in hun gezamenlijke woeste heen-en-weer dans niet meer aan.
Kort daarop werd ons volledig duidelijk dat we in de VS waren. Overal, maar dan ook overal, kon je de bordjes tegenkomen:
PRIVATE PROPERTY
KEEP OUT
NO TRESPASSING
We zijn al even onderweg maar dit agressieve vertoon van angst en onmacht zien we echt alleen hier.
Dus voor de zekerheid maar nergens aangeklopt voor een praatje pot, maar schielijk doorgereden naar ons eerste overnachtingsadres: de Airbnb van Katherine, een erg aardige, behulpzame Aziatische vrouw.
 |
| In de open keuken ... |
Ruime kamer, heerlijk bed. Grote keuken - dat álles in de keuken vies en vet was en dat de katten ‘s ochtends gezellig aan een dode rat zaten te knagen, ach. Na Nepal valt alles mee ….klik!
 |
| Ook in de open keuken ... |
Maar we komen natuurlijk niet alleen maar naar Hawai’i (spreek uit: Hawai-ie) voor het mooie weer en de aangevreten import-knaagdieren. We komen vooral voor de lava-brakende vulkanen. Spetterende geeloranje fonteinen, langzaam blubbende poe-oehoe, de trage lava waar je vlakbij kunt komen. Verrassing! Zegt de ranger op het Volcano National Park dat twee weken vóór onze aankomst op Hawai’i die laatste stroom tot stilstand is gekomen. De verantwoordelijke krater, de Pu’u O’o, doet het even niet, of er is een blokkade hoger op de berg dan waar de toeristen mogen of kunnen komen.
Dat is dus wel een gevalletje jammer! Later meer hierover!!!
 |
| Onze eerste blik op de Kilauea krater. De spatter in het vrij diep liggende lavameer kleurt de wolken. |
Dan maar door naar een krater die het in ieder geval wél doet: de Kilauea. De middag en avond van ons eerste bezoek is het bewolkt en soms wat regenachtig. De verwondering is er niet minder om: voor het eerst in ons nog zo prille leven zien we Echte Lava. Het spul zorgt ‘s avonds voor een prachtige oranje gloed op de passerende wolken. Door de verrekijker is het nog spectaculairder en om alvast wat te verklappen, het wordt alleen maar beter.
Deze dagen lopen we door een imposante lavatunnel, minstens 4 meter breed en een paar honderd lang. We zien voetafdrukken die honderden jaren geleden in lavamodder zijn achtergelaten en inmiddels uitgehard. Hawai’i laat in deze eerste dagen al zien over unieke landschappen te beschikken. Klik! De eindeloze lavavelden zijn indrukwekkend - minstens zo indrukwekkend is het feit dat de twee moedervulkanen die dit eiland gevormd hebben en dat nog steeds doen, beide wereldrecordhouder zijn: Mauna Kea is de hoogste berg ter wereld, gerekend vanaf de depressie in de zeebodem. Mauna Loa is de berg met de grootste massa.
Hot pools en blote billen
Onze host vertelde dat je bij de Tide Pools aan de zuidoostpunt van het eiland mooi kunt snorkelen. Omdat we die spullen niet hadden hebben we ze bij Walmart gekocht; ook hebben we onze fun-stuff afdeling uitgebreid met Boogieboards (Bodyboards) voor het eventuele speelplezier aan de noordwestkant van Big Island.
 |
Een lava-tree: restanten van een boom
die door lava is overspoeld |
Het snorkelen was echt heel mooi. Nauwelijks koraal maar wel veel prachtige vissen. Ietsje terug waren de Hot Pools, waar, door aardwarmte verhit, zoet water mengt met zeewater en je zo een lekker badje kunt nemen. Viel een beetje tegen - lauw water vanwege de vele regen. Wel een bizarre gebeurtenis opgetekend: we zitten op het droge te lunchen, snelt er een dame voorbij, beetje hippie gekleed, rent niet over het pad maar over het gras naar de zijkant van de pool. Kleedt zich helemaal uit en gaat in haar blote kont het water in. Tuut tuut tuut, dit is Amerika, dus wordt ze door de badmeester teruggefloten. De dame kleedt zich vervolgens doodgemoederd aan, rent dan weer over het gras naar haar auto en rijdt weg. Hele grap duurt geen vijf minuten. Begrijpt u het?
Bodyboarden
Die dagen wordt het echt een dingetje dat Big Island ontzettend in de weg ligt van de oost-west passaat, die, vluchtig voortvliedend over de warme wateren, enorme hoeveelheden water opneemt. En als je als warme, van vocht zwangere lucht, dan twee van die kolossale bergen tegenkomt dan weet iedereen wat er staat te gebeuren: regen. Veel en vaak.
Dat waren we al snel zat dus na een paar dagen huilie-huilie verkasten we naar het noordwesten.
Onze route ging langs Rainbow Falls in Hilo. Bij gebrek aan zon geen rainbow maar wel veel water.
 |
| Rainbow Falls, Hilo. |
Mooier nog dan deze waterval waren de bomen die even verderop te zien waren. Groot, veel onderling vergroeide takken, luchtwortels die wortels geworden waren. Te groot voor een paar woorden, dus drie foto's en twee filmpjes: klik! en klik!
Hilo heeft trouwens twee heel aardige parkjes, naast elkaar en eentje vlak aan zee. Vanuit het ene parkje, dat lijkt op een Chinese tuin, kun je via een loopbruggetje het kleinere kustpark bereiken. Het is compleet, met overdekte paviljoenen, wc's en groen waar je van alles tegen kunt komen:
 |
| Black-crowned night heron (Kwak) |
 |
| Een prachtig hagedisje |
Na al dit gelanterfant was het hup! naar Spencer Beach Park, een stukje groen met strandje, wc’s, lauwe/koude douches en een overdekt terras. Met verse kokosnoten en mango's die als rijpe appelen op de grond valken: klik! En het weer was heerlijk. Genieten dus!
Met bewaking, die, zoals met veel hier op dit eiland, de regels vooral voor de toeristen handhaaft maar niet of althans heel veel minder, voor de Hawaiianen.
Bodyboarden, dus.
 |
| Plekje op Spencer Beach |
 |
| Blik op het landschap achter Spencer Beach |
Yes! We kunnen los. Mooi plekje gevonden, tentje neergezet en toen was het tijd voor wat een grote hobby kan worden: bodyboarden. Iets naar het zuiden ligt Hapuna Beach, daar zijn de volgende, weinig verhullende opnames gemaakt: vier foto's en drie video's: klik! en klik! en nóg maar een: klik!
 |
| Bodyboarden is eindeloos leuk! |
 |
| Jump & go! |
 |
| I'm king of the world! |
 |
| Komt een mannetje aangedreven ... |
De overige, zich dichtbij onze waterpret verpozende badgasten, moesten vaak om ons mee lachen! Een en ander is niet geheel zonder risico, gezien dit waarschuwingsbord enkele honderden meters van ons strandje vandaan:
En passant zagen we een bultrug drie keer uit het water springen. Je maakt wat mee op zo’n dag! Je denkt dat je dan wel klaar bent…
Familiepret
Maar nee hoor. Het was vrijdag en wat gebeurt er dan: Hawaiiaanse families bezetten alle plekken op de camping. Wij waren door een grote familie volkomen ingebouwd. Eerst was het wel even een soort van leuk en vonden we het bijzonder, zo’n hele familie gezellig bij elkaar. Maar de snoeiharde muziek, aangedreven door een midden op het terrein geplaatst aggregaat, het gezuip, gebral en geschreeuw tot erg laat, de slap tot niet ingrijpende bewaking - we waren er wel klaar mee, hoe mooi zonsondergangen hier ook konden zijn.
 |
| Gezellig, toch?! Of niet ... |
We besloten terug te rijden naar Volcano NP, via de weg die tussen de twee reuzenbergen door ging. Op de afdaling richting Hilo werden de hemelsluizen weer eens op ongekende wijze geopend. Een noodweer van buitenaardse proporties - het schijnt op dit traject normaal te zijn: klik!
Lavaspatter en lavavelden
Na boodschappen gedaan te hebben bij KTA in Hilo en de Natural Foods winkel in Keaau (absolute aanrader: klik!), door naar de krater van de Kilauela. En: geweldig! Het lava niveau in de krater was flink gestegen waardoor we een prachtig uitzicht hebben op een prachtig lavameer met indrukwekkende spatter. Foto's en video's (klik! en klik!) zijn mooi, de werkelijkheid was werkelijk indrukwekkender.
 |
| Lava spatter in de krater van Kilauea |
We horen ook dat er nog steeds geen lava uit de Pu’u O’o stroomt maar dat de druk daar wel oploopt. De kraterbodem was in 2 weken tijd ongeveer 20 meter gestegen! Wie weet gaan we het toch nog meemaken!
De dag erop is weer een ouderwetse wandeldag, maar wel over een bizar terrein.
Vanaf de parkeerplaats (waar we nog mooi even twee vogelsoorten scoren: de inheemse Nene en de verwilderde pauw) is het bal.
 |
| Verwilderde pauw |
 |
| Nene, ofwel Hawaiigans. |
Onder een strak blauwe hemel lopen we 11 km (heen en ook weer terug) over zwarte lavavelden, soms zelfs door de warme stankstoom die uit scheuren en gaten komt walmen. De omgeving is bizar - we hebben vaker over lava gelopen maar de schaal is hier zó veel groter..
 |
Lavavelden met op de hele achtergrond de
zwaarste berg ter wereld: Mauna Loa. |
 |
| In de verte ligt de Pu'u O'o - lange tijd vermaard vanwege de lavastromen die tot in zee liepen. |
Misschien een video? Geeft toch weer een andere kijk! Klik! en je ziet Marleen door zwaveldioxide-rijke dampen lopen. Klik! voor een mooi beeld van Mauna Loa en een verhaal over het ontstaan van de lavavelden.
Aan het eind van de trail ligt Nāpau Crater - verder mogen we niet omdat we dan te dicht in de buurt van de Pu’u O’o komen die flink aan het uitgassen is. Hapje doen dan maar en weer terug!
Terug is naar de camping in Volcano National Park, waar het 's avonds flink koud kan zijn. Koud was ook de douche die we kregen toen we zagen dat voor de tweede keer de tentstok van ons tentje was gebroken. Gerepareerd met de pole doctor, dat wel, maar wel balen. De fabrikant, Vaude, reageerde net als bij de vorige breuk niet. Slechte after sales service, Vaude!
 |
| Lief kleumpje helemaal ingepakt! |
 |
| Sea Arch |
De laatste rit in Volcano NP bracht ons helemaal naar de zuidkust, waar behalve een mooi voorbeeld van touwlava ook een fraaie natuurlijke boog in zee te zien was. En om het natuurschoon verder op te leuken deden we er gewoon een selfie bij. Omdat het kan!
 |
Touwlava, Pahoehoe
 |
Het volgende blog beschrijft deel II van onze even spannende als unieke avonturen op dit ongewone eiland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten