Nieuw Zeeland: Lake Waikaremoana, Rotorua, Coromandel - Cathedral Cove

Lake Waikaremoana (Tja.... probeer dat maar eens uit te spreken ).

We hebben het Zuidereiland vaarwel gezegd en zijn met wat vertraging vanuit Nelson naar Auckland gevlogen. Precies op het spitsuur rond de luchthaven worden we door de shuttleservice van ons autoverhuurbedrijf via sluipwegen naar hun kantoor gebracht. Even de formulieren regelen en hop! Nog 10 dagen rondkarren in een huurautootje en wat blijkt: ook in dit model kunnen we slapen. Handig dat we allebei een compact formaat hebben!

Uitzicht op Lake Waikaremoana

Eerste bestemming is Lake Waikaremoana, staat al een tijd op Marleen’s lijstje. Het meer, slechts 2200 jaar oud, is gevormd toen er na een aardverschuiving een enorm stuk rots de rivier blokkeerde. Het meer ligt midden in een groot, naar het schijnt ongerept stuk oorspronkelijk woud. Voor we daar aankomen, rijden we langs Rotorua, blijven slapen op een aardige camping (Willowhaven. Website: klik!), pal aan Lake Rotorua. De foto's hieronder en de video (klik!) geven een impressie.

Zwarte zwanen bij Lake Rotorua.
Foto genomen vanaf camping Willowhaven.

De volgende dag is het nog uren rijden door schier eindeloos productiebos en kaalslag. Niet om heel erg vrolijk van te worden.
In de omgeving van Lake Waikaremoana is het mooi vertoeven: verschillende andere meren en meertjes, watervallen in diverse maten en grandioze uitzichten. Uiteraard foto's en een video: klik!

The green frog - een geïntroduceerde kikker.

Erosie

De overnachtingen bij Waikaremoana vinden plaats in een hoekje van een gravelterreintje (kost gratis ;)), tegenover het oude DOC bezoekerscentrum, waar het bord “Visitorcentre” nog steeds, maar inmiddels tevergeefs, mensen naar toe verwijst. Het hele gebied is wat beheer betreft aan de lokale Maori-stam teruggegeven. Het lijkt erop of die tak van sport nog wat oefening en aanpassing kan gebruiken. Het nieuwe bezoekerscentrum is nauwelijks te vinden - tot je vlak voor een groot houten gebouw staat waar in het Maori iets op staat en waarvan bij navraag blijkt dat dat het nieuwe bezoekerscentrum is. Multifunctioneel, want er wordt in de grote open ruimte ook vergaderd waardoor je je slechts fluisterend verstaanbaar mag maken.

We huren hier een roeibootje om op het nabijgelegen (uurtje lopen) Lake Waikareiti te gaan spelevaren. Omdat de weersomstandigheden in dit gebied snel en ernstig kunnen veranderen, zeker in negatieve zin, zijn hikers en roeiers sinds kort verplicht een Personal Locator Beacon te huren. De hele boel was hier maanden stilgelegd vanwege enkele fatale ongelukken. Vandaar!

Lake Waikareiti

Anyway, de roeiboothuurprocedure. Na betaling krijg je een genummerde sleutel. Daarmee kun je je bootje losmaken - tenminste, als die sleutel past op het slot waarmee je bootje vast zit. Bij ons was dat niet het geval, maar paste de sleutel op een ander bootje dus hebben we die maar geënterd. Normaal gesproken loop je dan na het geroei een uur terug om je sleutel in te leveren. Wij hadden geregeld dat we de sleutel onderweg terug aan de nieuwe roeibootjeshuurders zouden geven, zodat we wat meer tijd op het water konden benutten.

Good to go!

Nadat we roeiboot, roeispanen en reddingsvesten in gereedheid hadden gebracht, staken we van wal. Mooi weer, wolkjes en mistbanken, licht windje, prachtige omgeving. De eilandjes in het meer waren vanwege pest control helaas verboden terrein. Na een tijdje aan de riemen gesjord te hebben (hoe dat eruit ziet, zie je hier: klik! ), besloten we om ons bootje in de luwte aan wat boomtakken bij een eilandje vast te leggen om te lunchen.

Lekker relaxed, maar de tijd vloog om en al snel moesten we weer terug varen. Strak plan, eitje, ware het niet dat juist tóen het weer binnen twee minuten omsloeg. Dichte mist om ons heen, een echte whiteout. Eng! klik! voor de video. Op gevoel en inschatting van de windrichting voeren we een paar minuten door - toen toch maar de GPS tevoorschijn gehaald. Wat bleek: we waren 180 graden de verkeerde kant op geroeid. Dit was gelukkig snel gefixed en mooi op tijd konden we ons bootje aan wal trekken.

Daar stond een erg aardig Canadees stel ons op te wachten - ze verwachtten dat ze ons bootje zouden krijgen om naar een hut verderop te roeien, maar dat klopte niet. Samen met hen hebben we ruim een uur gewacht op zowel hun als onze nieuwe roeiers - tevergeefs. Het beheer van vier roeibootjes blijkt soms zo makkelijk nog niet. Hoe het ook zij, we hebben leuk gekletst met deze Canadezen van Vancouver Island en elkaar de uitnodiging gegeven om langs te komen!

Los van al dit moois graag jullie speciale aandacht voor het volgende filmpje, waar een ruim 800 jaar oude Rata-boom (feitelijk een saprofyt) een schitterende hoofdrol speelt: klik!

Lake Waikareiti op Paasmorgen

Sanctuary Loop Walk

Een stukje terug naar het noordwesten ligt bij het dorpje Minginui de allerslechtste gravelweg van Nieuw Zeeland. Werkelijk de Emmenthaler onder de gravelwegen, vaak meer gaten dan weg … Maar, Lieve Lezers: jullie moeten hier overheen wanneer jullie NZ bezoeken.

Want: aan het einde van dit weggetje ligt een leuke kleine (gratis) camping (foto boven en video: klik!), aan een riviertje, met een brug die toegang geeft tot het Mooiste Bos in NZ. En wij kunnen het weten. De Sanctuary Loop neemt je in anderhalf uur mee langs ontelbare woudreuzen (doorgaans rimu) in een bos zoals een bos hoort te zijn. Bomen, Podocarps, conifeer-achtige reuzen van 800 tot 1000 jaar oud. Een bos, dicht, complex, onaangetast, met kiwi’s.

Kiwi's? Yes! Onze laatste kans om deze schuchtere nachtbrakers te zien! Er is zelfs een speciale kiwi-trail waar halverwege een apparaatje hangt waarmee je nog even je herinnering op kunt frissen hoe kiwi's klinken.

Gewapend met onze rode lampjes hebben we die avond met gespitste oren een uur in het donker gezeten. En we hebben ze gehoord! Drie keer een mannetje, twee keer een vrouwtje. Niks gezien, toch tevreden! Kiwi’s zijn cool!

De dag erop hebben we een paar kilometer verderop (eerst weer terug over die gatenkaas) nog een mooie boswandeling gemaakt. Opvallendste verschijning: de H-boom.

De H-boom. Twee bomen
die vriendjes zijn geworden.

Zowel hier als in de Sanctuary bleef het vrijwel volstrekt ontbreken van vogels en insecten toch een bizar fenomeen. Je vraagt je af of deze bossen dan echt onaangetast zijn en op termijn kunnen overleven! Het vrolijk rondstrooien van 1080 maakt ook slachtoffers onder de vogels zelf, niet alleen onder hun geïmporteerde vijanden. Hoeveel draagkracht hebben die uitgedunde populaties nog?

Stinken in Rotorua

Rotorua. Tja. Frenzy schrijft dat wanneer je ooit naar Yellowstone of IJsland zult gaan, je Rotorua nu wel over kunt slaan. Beide bestemmingen staan op de lijst, maar voor de zekerheid pakken we Rotorua mee. Eerst nog even langs een door Frenzy aanbevolen krater met stoompluimen, levensgevaarlijke poeltjes en bovenop een geweldig uitzicht. Dat laatste viel tegen, wel heeft uw vaste fotografe een mooie foto en een leuke 360 graden video gemaakt: klik!

Leuk grapje!

De geiser die elke dag om 10:15 gestart wordt door er een hand zeeppoeder in te gooien, waardoor het massaal aanwezige en betalende publiek op tijd naar de volgende attractie kan, laten we voor wat-ie is. Wel genieten we opgetogen van de overal in de stad pruttelende poeltjes en de enigszins onwelriekende zwaveldampen. Rotorua is heel erg Hotel Motel Holiday Inn (Rappers Delight! klik! met lyrics!) met daar tussendoor eet- en vreettenten. Maar ook: heerlijk relaxen met de voeten in een warm badje, lekkere zitkussens op het gras buiten de bibliotheek.

Chillen in Roturua

Resten van het verleden. Het gras is een bowls-baan

Langs een groot stinkend zwavelmeer

Zwaveldampen vormen zwavelkristallen

We zijn er geweest, hebben langs een groot stinkend zwavelmeer gewandeld en eerder nog ontzettend leuk gekletst met een heerlijk jong en enthousiast Nederlands stel (anekdote: die knul was helemaal onder de indruk van Marleen’s kuitspieren, toen wij soepeltjes een steil hellinkje deden om een mini-geiser te filmen - klik!), foto's gemaakt en ontzettend lekkere koffie gedronken (klik!). Klaar en nu die trap af, zou Hans de Jong zeggen!

Laatste avond op Willowhaven, Lake Rotorua

De Coromandel

Veel geprezen, de loftrompet over gestoken, zowel door kiwi's (van het menselijke soort) als door toeristen. De Coromandel, een gebied dat je gezien moet hebben, zeggen ze. Vorige keer dat we dat hoorden klopte het en waren we helemaal overdonderd door Milford Sound. Dus waarom zou het deze keer niet kloppen?

Maar ja, ook de Coromandel is in onze ogen niet meer volledig wat het had kunnen zijn. Op de route langs de kust zien we landinwaarts vooral heel veel productiebos en kaalslag. De kusten zijn mooi, in feite is de situatie hetzelfde als in the Catlins op het zuidereiland: niet te veel landinwaarts kijken ….

Hot water beach

Een toeristentrekker van jewelste! Ga rond laag water naar het strand, graaf iets hoger dan de branding een kuiltje, wacht tot dit zich gevuld heeft met warm water en ga daar met je gat in zitten. Alleen, met je gezin of je hele familie. Je kunt ook een achtergelaten kuiltje kapen!

Het strand vóór Hot Water Beach

Lachen! Wel oppassen, want op sommige plekken is het water gloeiend heet! Videobeelden? Hier: klik!

Cathedral Cove

Wat ons betreft de absolute topper van de Coromandel. Eentje van het soort: je moet er wel wat voor doen maar dan heb je ook wat! Moet je gezien hebben! We overnachten op een veel te dure camping (type twee receptionistes achter een dure balie, fastfood, WiFi voor een vermogen, samengevat: weinig voor veel). We weten dan ook niet hoe snel we weg moeten zijn, staan voor dag en dauw op en lopen in het donker een uur langs het strand en via routes over kliffen naar de Cove.

Hier schieten superlatieven te kort. Marleen maakt foto's van wereldklasse (vindt Hans) en samen genieten we in stilte van dit wondertje.

CATHEDRAL COVE

Cathedral Cove

Hierna eerst even uitgebreid bijkomen (hè hè) en lunchen in een parkje aan de kust.

Daarna rijden we dwars door het schiereiland naar de westkust - we zijn verwend met écht bos en zien in de productiepercelen geen schoonheid meer. De lage rotskust naar het zuiden toe is echter mooi en bijzonder grillig, ligt pal aan het water en is op veel plekken flink beschadigd. We hebben een bijzondere camping gevonden, althans: mooi plekje en mooie prijs: NZD 10,- als we direct betalen, 15,- als we dat de volgende dag doen. Het biljet van 10,- verdwijnt fluks in de zakken van de uitbater, een bonnetje zit er niet in … Tapu Camp. Een echte aanrader!

De voorlaatste camping in Nieuw Zeeland

De volgende dag is het bloggen en foto’s in de cloud zetten (doen we zoals vaker in een public library, deze keer in Tha) en dan doorrijden naar onze allerlaatste camping in Nieuw Zeeland.

De verte lonkt ...

Daarna is het op naar Auckland, de huurauto inleveren en met de bus naar ons rendez-vous punt met first cousin Pieter. Na de lunch gaan we verder naar zijn huis, waar nicht Maureen al op ons wacht. We genieten nog twee nachten van hun gastvrijheid, gaan de laatste avond gezellig in de Club uit eten, maar dan is het tijd voor een laatste goodbye. Super leuk hen ontmoet te hebben! Piet zet ons af op de luchthaven. Het inchecken gaat soepel: deze keer geen biosecurity! Onze vijf maanden Nieuw Zeeland zitten er bijna op.

Achteraf is het, zoals altijd, snel gegaan. Toch zijn we voldaan over de lange periode dat we van de kiwi’s, hun land en hun toeristen hebben kunnen genieten - ondanks de aantasting van het natuurlijke ecosysteem die zijn weerga niet kent,  blijft Nieuw Zeeland een land om te bezoeken met uitzonderlijke mogelijkheden om van de natuur te genieten. Het is een groot en groots land! Tijdens onze reis hebben we 24 keer in een hut geslapen, meer dan honderd keer in ons autootje, in de tent op commerciële campings, DOC campings, of gewoon ergens voor niks, 16 keer in een hostel, hotel of AirBnb, zes keer bij Piet en Maureen.

Ontelbare keren genoten van de tui, bell bird, fantail, tomtit en South Island Robin. En de lekkerste koffie? Rotorua. Lekkerste punt gebak? Richmond, naast de Pak ‘n Save. Beste camping? Mawley’s in Masterton. Mooiste slaapplekje: aan de Stille Oceaan. Mooiste multi day hike? Nelson Lakes. Mooiste plek: twijfel tussen Milford Sound en Cathedral Cove. Mooiste brievenbus? Deze:

De winnende brievenbus

En nu? Klaar!

De volgende bestemming lonkt: Hawai’i.