Silves, aan de oever van de Arade.

In Silves en op de Arade

Niets zo constant als het weer in de omgeving van Silves de afgelopen weken. Rond acht uur 's ochtends is het ongeveer 25 graden, vóór elven zitten we makkelijk op 35+, waarop het tegen het eind van de middag rustig begint af te koelen. Dit proces herhaalt zich zonder noemenswaardige verandering. We schreven het in het vorige blog al: veel te warm om te backpacken. Daar zijn we dan ook mee gestopt, we hebben onze plannen aangepast en vermaken ons op andere manieren.Wanneer we het nieuws horen over de verschrikkelijke bosbranden realiseren we ons ook hoe gevaarlijk het kan zijn om in dergelijke gebieden te lopen. Je kunt geen kant op! Vorig jaar waren er branden in het gebied ten noorden van waar we nu zijn. De conclusie is dan ook dat het met deze weersomstandigheden niet vertrouwd is om daar te backpacken!

Ontzettend veel vogels

Camping O Paraíso (Facebook pagina: klik!) ligt aan de rivier de Arade.

Een mooi klein riviertje, onder flinke invloed van het getij. In de omgeving wordt rijst verbouwd, de rijstvelden en andere akkers krijgen hun water uit stuwmeren in het binnenland, aangevoerd via betonnen kanalen: levada's (waar je niet alleen water in kunt vinden, maar ook de nodige slangen. Filmpje: klik!). De heuvels rondom zijn begroeid met struikgewas of zijn als citrusplantage ingericht: sinaasappels (de lekkerste van Europa!) en citroenen. Er groeien aan hun lot overgelaten vijgenbomen en de tot ruïne vervallen vergane glorie ​staat her en der op instorten.

Deze omgeving biedt in al zijn variëteit ruimte voor verschillende biotopen met veel verschillende vogelsoorten. We hebben er een kleine honderd geteld. Een echte vogelkenner zou er nog veel meer hebben kunnen identificeren. Elk moment van de dag vliegen bijeneters en ooievaars over.

Bijeneter. Onder en boven de camping hadden ze holen in de rotswanden en vlogen ze af en aan om hun jongen te voeren.

Ooievaars in Silves, met de snavel open van de hitte. Ooievaarsjongen hebben altijd een zwarte snavel.

In de wetlands zien we dagelijks zilverreigers en steltkluten, we horen regelmatig het speenvarkengeluid van de waterral en hebben een paartje met vier jongen gezien! Ook geweldig: purperhoenen (!), een zwarte ibis, blauwe ekster, grauwe gors, grijze wouw, kleine zwartkop, kleine bonte specht. De prachtige hop, busladingen Sint Helenafazantjes en onze grote vriend waar we dagelijks naar op zoek gingen: de Afrikaanse nimmerzat. Bijzonder bijzonder, want hij/zij hoort thuis beneden de Sahara. En dat is ook voor een nimmerzat best een heel eind van huis. Daarom een foto en twee video's (video 1: klik! en video 2: klik!) van deze gevederde vriend.

Afrikaanse nimmerzat (Mycteria ibis)

Bijzonder groen.

We komen verschillende bijzonder planten tegen. Sommige kunnen we identificeren.

Kardoen, familie van de artisjok.

Bloem van de Kardoen (Cynara cardunculus)

De ballonplant (zie hieronder) komt oorspronkelijk uit zuidelijk en oostelijk Afrika en het Arabisch schiereiland. Misschien is een zaadje ooit meegelift met een nimmerzat?

Ballonplant.

Bloem van de ballonplant (Gomphocarpus fruticosus)

De springkomkommer. Nooit van gehoord? Wij ook niet. Het is een bijzonder ding, giftige vrucht ook. Hieronder een foto van d bloemen. Een-avontuur-van-Marleen-en-de-springkomkommer zien? Klik!

Boodschappen

Hier geen campingwinkel of SRV wagen (wie kent hem nog: 

'Boodschappen halen, 't is soms geen pretje. 

Je waait van de weg weg, je valt met je netje.... 

Boodschappen halen, soms wat onhandig.

Wees toch verstandig en blijf bij de tijd.

De SRV-man, de SRV-man, de SRV-man brengt alles bij u thuis!

Doordeweekse boodschappen, dagelijks aan huis!

Leve de man van de SRV, van je hieperdepiep hoeree!'

Dat allemaal niet dus, maar gewoon in de krakende hitte langs woeste blafferds en over oninteressant asfalt navigeren. Zielig hè? Nee hoor, want we krijgen regelmatig een lift, uitsluitend van campinggasten of expats die hier op het terrein wonen. Wat dat betreft kunnen de Portugezen nog wat van hun landgenoten op de Azoren leren. 

Maar we dwalen af: boodschappen halen. Meestal bij de supermarkt, maar het liefst op de zaterdagse markt. We hebben een vast adresje voor aardbeien, kersen en tomaten. Twee geweldige vrouwen uit de omgeving, zónder kapsones maar mét humor en geweldige koopwaar. Zie bijvoorbeeld het aardbeien-filmpje (Let op: niet geschikt voor jeugdige kijkers!): klik! (Je kunt je trouwens makkelijk abonneren op ons YouTube kanaal - dan krijg je direct bericht wanneer er een nieuwe video is!)

Op de heen- of terugweg altijd een lekkere koffie (galão voor de dame, café duplu voor de heer). Liefst in een tentje waar vooral locals komen. Niet dat wij in principe en met opgetrokken neus de uitspanningen waar grote groepen andere toeristen zitten, blasé voorbijstuiven hoor! We vinden het gewoon leuker. Hier is trouwens wel even een waarschuwing op zijn plaats. Op sommige plaatsen wordt voor de galão, latte of capucchino geen opgeschuimde melk gebruikt, maar melk uit een pak dat meestal al geruime tijd in een soort warmhoudbakje heeft staan pruttelen. Niet kopen, maar neus omhoog en doorlopen! Bij voorkeur naar ons stekkie: café Ruby in de Rua Fransisco Pablos, in Silves.

Kayak

Heet, heet! We willen het water op. Gewoon in een bootje met het getij mee dobberen. Zoiets. Op naar Iwan, buitengewoon leuke uitbater van de uitspanning aan de rivier. Hij verhuurt kayaks. Kost dat? vraagt Marleen. €10 per uur. En voor vier dagen? Nou, €30 want ze liggen er toch maar. Deal: een tweepersoons kayak! Op de grote dag hebben we onze spullen min of meer spatwaterdicht ingepakt en bij de waterkant de kayak met een grote handdoek die achter de bar lag, uitgedroogd. Te water!
Vol goed moed peddelen we van de aanlegsteiger weg. Maar na 1 minuut begint het water al binnen te lopen en de volgende drie kwartier brengt Hans grotendeels door met hozen. Met een schepje, met de handdoek, met z'n handen. Het water bleef gutsgewijs de boot binnenkomen. In het eerste de beste dorp hebben we aangemeerd, een koffietje genomen (relaxed blijven!) en vervolgens een high-tech oplossing voor de ernstige lekkerij uitgedokterd. De rest .... is geschiedenis: kijk maar naar dit filmpje: klik! en deze: klik!

Jubileum

Vlak bij de kust van de Middellandse Zee ligt, tegenover al het lelijks van Portimão, het aardige dorpje Ferragudo.

Jubilerende pensionado's op het strand van Ferragudo

Stukje moderne geschiedenis: hier heeft Hans 37 jaar geleden zijn windsurfdiploma gehaald (niet dit 🏄, dat gaan we samen nog eens doen).

Een leuk kayaktochtje van 9,5 km enkele reis, prima te doen wanneer je het tij mee hebt. Beetje banjerend langs de eterijen kwamen we een aardig tentje tegen: koffietijd! Een paar dagen later hebben we de tocht opnieuw ondernomen, deze keer om lekker te lunchen om het heugelijke feit te vieren dat we 13 jaar een geregistreerd stelletje zijn!

De enigszins verhitte serveerster kwam ons vertellen wat het dagmenu was. Zonder extra adem te halen voegde ze daaraan toe dat dit het snelste was! Lekker belangrijk! We lieten weten dat we alle tijd van de wereld hadden. Haar schouders zakten 10 cm, helemaal opgelucht en de sangria die we kregen zat zó vol fruit dat we de alcohol die er in zat niet eens proefden.

Jubilerende pensionado's aan de super-sangria.

Naar de Chinees!

Een fenomeen dat we op de Azoren al waren tegengekomen en dat ook op het Portugese vasteland in vrijwel elk dorp voet aan de grond heeft gekregen is de Chinees. 

Niet voor een loempia'tje hoor, een vette hap met zoetzure saus of foe yong hai. Deze Chinees heeft alles (álles) van de Action, Blokker, Schoenenreus, Wibra, Op=Op en de Hubo. En dat allemaal op een vloeroppervlak dat minstens de helft tot een kwart is van waar je je gemakkelijk bij voelt en waar je je gerust om kunt keren zonder de koopwaar met je rugzakje van de rekken te vegen. Niet gehinderd door een cursus klantvriendelijkheid zit de uitbater te mobielen, slechts geïnteresseerd in de paar centen die je voor de rommel moet betalen.

Aardige mensen

Soms worden we er gewoon een beetje verlegen van, al die aardige mensen die we ontmoeten. De Fransman die op de camping naar ons toe komt om te zeggen dat hij straks naar het dorp gaat en of we mee willen rijden. We zijn vier keer voor een gezellige avond uitgenodigd (door de Engelse expat John, door Nederlandse en de Duitse camperaars, door Jan en Marjolein uit Rolde). Kampeerders Gert en Masha die ons zomaar een biertje komen brengen (filmpje: klik!). Ivan (die van de boot) die zegt dat we de kayak best vaker kunnen gebruiken en dat hij ons ook wel fietsen wil lenen, camping-eigenaresse Maria die Marleen bij het afscheid een knuffel geeft en zegt dat we haar moeten mailen wanneer we thuis zijn. 

Tenslotte

We vlogen in Portugal en west en Noord Spanje geruime tijd boven een gortdroog landschap, slechts af en toe onderbroken door wat vaag groens waar irrigatie-mogelijkheden bestonden of waar een heuvelrug was. Triest gezicht. We hebben de stellige indruk dat we hier naar een kaalgetrokken land keken, kaalgetrokken en vervolgens opgedroogd. Lijkt onherstelbaar. 

Afgelopen vrijdag zijn we thuisgekomen. We kijken terug op een hele mooie, bijzondere periode die nog maar het begin is van de rest.

Het was heerlijk om geen of nauwelijks een agenda te hebben, het was heerlijk om je mee te laten voeren met de stroom zonder vast te houden aan ideeën die we van te voren hadden, geen stress, geen gehaast, maar ruimte, vrijheid en heel veel adem. Echt geweldig!!!