Coast Redwoods
En daar gaan we dus naar toe. De Coast Redwoods. Niet zomaar een bosje, maar de hoogste bomen ter wereld. Tot 320 feet aan toe. Toe maar: 115 meter boom!
De drie typen redwoods die er nog zijn, stammen af van coniferen die meer dan 140 miljoen jaar geleden op aarde groeiden. Zeg maar de periode dat dinosaurussen de luiers ontgroeid waren.
In de VS komen twee soorten redwoods voor: de reuzen-sequoias en de kust-redwoods: bomen die onder natuurlijke omstandigheden 2000-3000 jaar oud kunnen worden.
De komst van de Europeanen met hun goudkoorts en ongebreidelde houtkap (legaal en illegaal), heeft er voor gezorgd dat er nu nog slechts 5% van het oorspronkelijke groeigebied over is. En ook dat stuk oer-natuur, feitelijk beschermd door de status van National Park, wordt bedreigd.
Uit de brochure:
Redwood-gebied dat al beschermd is, wordt ook geconfronteerd met bedreigingen, zoals extreme overheidsbudget-verlagingen. Deze verlagingen zorgen voor personeelstekort, waardoor het bos minder beschermd wordt tegen illegale houtkap en vervuiling door marihuanateelt.
Het gebied waar de Coast Redwoods voorkomen, is wat versnipperd: drie State Parks en één National Park, oostelijk en ten zuiden van de kustplaats Crescent City. Sinds enkele jaren wordt beheersmatig goed samengewerkt, vooral door oud kapconcessie-gebied op te kopen en binnen de gemeenschappelijke beheerorganisatie te plaatsen.
Crescent City: vogels en zeeleeuwen
We hebben een camping met douche! Pure luxe dus, oostelijk van het plaatsje Gasquet, klein half uurtje van Crescent City.
We zetten de auto op het eerste-de-beste vrije plekje neer en lopen een rondje over de camping om eventueke andere plaatsen te beoordelen. Niks behoorlijks vrij. Wij hebben de laatste geschikte plek. Kwestie van mazzel.
 |
| Rotsgrondeekhoorn |
Dan naar de kust! We maken eten klaar op een picknicktafel in Beach Front Park en lopen daarna het hele westelijke havenhoofd af en Battery Point Island.
 |
| Zilverplevier |
 |
| Regenwulp |
Hoop leuke vogeltjes hier! Maar waar komt dat typische zeehonden (of -leeuwen) geluid nou vandaan? Waarschijnlijk ergens bij het oostelijk havenhoofd. Verkassen dus, maar eerst even langs het bezoekerscentrum van Redwoods NP.
Dicht! Balen!
Toch zijn we nog vóór sluitingstijd…
Bordje aan de deur: ingang om de hoek.
Wij om de hoek: bouwhekken, kettingsloten, bouwrommel. Terug naar de vorige ingang.
De deur is nog steeds dicht, maar gelijktijdig met ons is een vrijwilligster aangekomen, die allerlei spul moest terugbrengen. Samen balen dus!
Gelukkig voor ons was het een gedreven dame: ze haalde een brochure met kaart uit haar tas en gaf ons ook nog allerlei tips. Weer mazzel!
Dan op naar het oostelijk havenhoofd. Even zoeken en ja hoor: daar zitten de dames en heren te shinen. We nemen plaats op bankje, eersterangs, want vlak vóór ons de Californische zeeleeuwen! Klik!
 |
| Californische zeeleeuwen |
As
Laat op de camping. Boeien! Lekker slapen, want morgen bomen kijken!
Heel gek: de volgende ochtend ligt er allemaal as op de tent, op de picknicktafel en op de auto. We weten dat er bosbranden in Oregon zijn (ten noorden van ons), maar dit voelt héél dichtbij.
Wanneer we ijs voor de koelbox ophalen in het winkeltje in Gasquet, zegt de knul achter de toonbank met een soort schouderophalen: ach, niks aan de hand, ze laten het gewoon uitbranden…
Jedediah Smith Redwoods State Park.
Bij het kleine Hiouchi bezoekerscentrum spreken we behoorlijk uitgebreid met een ranger met een héél duidelijke mening over de toestand van de redwoods en ook het milieu in het algemeen. De mens, zo zegt hij, is een invasieve soort, die overal voor problemen zorgt. Van ons krijgt hij bijval. Wanneer Hans even later Agent Smith uit The Matrix aanhaalt die het gedrag van de mens gelijkstelt aan dat van een virus wordt dat volledig beaamd!
Hier de quote:
"Every mammal on this planet instinctively develops a natural equilibrium with the surrounding environment, but humans do not. You move to an area and you multiply and multiply until every natural resource is consumed. The only way you can survive is to spread to another area.
There is another organism on this planet that follows the same pattern. A virus."
Redwood tijd!
Het State Park bestaat voor het grootste deel uit door "private partijen", lees: gefortuneerden, aangekochte en aan de staat gedoneerde stukken bos, zogenoemde groves. We lopen via verschillende wandelpaden van de ene grove naar de andere en het is, in één woord, verpletterend. Foto's en video: klik!
 |
| Je kunt blijven kijken! |
Wanneer je tussen die grote, hoge bomen staat, zijn ze werkelijk overal om je heen. Het is nauwelijks in woorden uit te drukken, beelden zeggen meer …
Grove of the Titans
Kramp in je nek is bijna verzekerd wanneer je in dit stuk bos de hoogte van de bomen wilt schatten. Ze zijn enorm. Massief. Adembenemend.
Er moet natuurlijk ook gegeten worden, we zouden het bijna vergeten. Iets verder dan het
Hiouchi bezoekerscentrum is een camping met day use area: picknickplaatsen tussen de bomen, bij een riviertje met een strandje. Geweldig om hier een potje klaar te maken!
 |
| Grove of the Titans |
Twee video's is eigenlijk te weinig... klik! en klik!
Uiteraard is er drinkwater en zijn er voldoende WC's, die schoon zijn, met WC-papier en een wastafel. Voor nop. Bezoekers kunnen gratis zwemvesten gebruiken.
Wat een verschil met Nederland: bijna altijd moet je betalen voor de WC en die zwemvesten zouden binnen één dag gejat zijn.
Het wordt voor ons een latertje, maakt niet uit, de tent staat op de camping en we kunnen lekker rustig douchen.
Tja - wat zei de winkelbediende ook al weer? Niks aan de hand, ze laten de boel gewoon uitbranden…
200 m vóór de camping: politie-barricade. Weg afgesloten, wildfire out of control!
Ja maar meneer agent, onze tent staat nog op de camping…
Dankzij de aardige agent mochten we er even door. We vroegen de agent nog of hij wist waar we zouden kunnen gaan slapen. Hij vermoedde dat alles vol zou zijn en dat we eventueel wel op het strand zouden kunnen gaan slapen. Was normaliter verboden, maar hij ging er vanuit dat ze wel flexibel zouden zijn vanwege de noodsituatie!
We zetten de auto voor het (gesloten!) hek van de camping en liepen naar binnen. Heel de camping was geëvacueerd! Snel pakten we de tent in, sneakten een vlugge douche en reden daarna - dag agent, dankuwel! - weer richting de camping bij Hiouchi. Die was open, maar vol.
We hebben de tent toen aan het uiterste randje van de picknickplaats opgezet (feitelijk verboden), maar hebben toch redelijk geslapen.
De volgende dag lag opnieuw overal as en we roken de brand de hele tijd. Hieronder een plaatje van Google Maps met de brandhaarden en rookpluimen in het gebied:
Maar … Hans heeft niet voor niets bij Brandweer Groningen gewerkt. Daar was het credo: Blijf uit de rook!
Redwood NP strekt zich gelukkig ook verder naar het zuiden uit en biedt in Prairie Creek Redwoods State Park meer dan voldoende mogelijkheden om van het moois te genieten.
We gaan eerst nog even bij de zeeleeuwen langs, zien we die ook een keer bij daglicht! Video: klik!
 |
| Relaxed beetje zwemmen |
Net ten noorden van Eureka slaan we af naar het oosten, om een paar km verderop, midden in de uitgestrekte bossen, een nachtje op een camping te staan waar de plaatsen zijn ingericht voor mensen die een paard bij zich hebben. Er staan inderdaad verschillende paarden netjes gestald in passende omheiningen. Gaaf toch!
De volgende dag is het fors doorrijden.
Meerdere wegen, die we gepland hadden om te nemen, waren vanwege branden afgesloten.
 |
| We rijden door rook |
Uiteindelijk rijden we bijna 300 km om uit de dichtste rook te komen: zie onderstaand plaatje. En die knul achter de toonbank bij Gasquet? Die heeft dikke pech: het hele dorp is (verplicht) geëvacueerd. Waardeloze toestand!
Wij stoppen uiteindelijk bij Mount Shasta, waar we vanaf de camping op 1500m hoogte een goed zicht hebben op de valleien in het westen, waar de rook blijft hangen. Het lijkt erop dat we goed zitten!
Mount Shasta
De volgende vulkaan in de serie Cascade-range reuzen: dik 4300m hoog en volgens de hosts van de camping een waar bedevaartsoord voor zoekende zielen van heinde en verre.
 |
| Mount Shasta |
 |
| Pacifische ui |
Helemaal prima, behalve wanneer we een malloot naast het pad in een kwetsbare alpine meadow zien liggen. De bordjes This is not a trail, of Give plants a chance en vooral Stay on Trail zijn niet te missen, maar voor deze duidelijk dolende ziel blijkbaar niet van belang. Met z'n vieze blote voeten. 🤣🤣🤣
 |
| Gezellig onder en bovenop elkaar Brachystola magna |
Wij lopen desondanks twee mooie rondjes op de flanken van de berg, krijgen van de hosts tot twee keer toe groenten uit hun eigen biologische tuin en halen ook water uit de in het dorpje Mount Shasta liggende bron van de rivier de Sacramento (naar de gelijknamige stad en het hitje van The Middle of the Road, inderdaad).
 |
| Mount Shasta |
En dan is het weer tijd om te vertrekken. Vanaf Crater Lake hadden we de vlakte ten zuiden van Klamath Falls al gezien, nu gaan we die kant op, vogeltjes kijken. En we bezoeken de laatste twee vulkaan-gebieden van deze reis: Lava Beds NM en Lassen NP. Wordt geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten