vrijdag 9 juli 2021

Dwars door de Pyreneeën: de GR11

 De GR11 - naar de start!

Het is niet moeilijker dan dit: vanaf de camping waar de auto staat, word je naar het station gebracht. Daar neem je de trein, van oost naar west door Zuid Frankrijk 8 uur in de trein en 1x overstappen. Bij de kustplaats van bestemming aangekomen, loop je de grens met Spanje over, tot aan je hotel. Eitje. Dan slapen, ontbijten, 35 minuten sjokken over een zijpad omhoog, dan ben je er!

Vóór je ligt een kleine 850 km wandelpad. Dwars door de Pyreneeën, helemaal tot aan de Middellandse Zee. We gaan eraan beginnen!


We zijn er klaar voor!

We hebben ons goed voorbereid! Boekje van Cicerone van de kinderen gekregen (gekocht bij de Zwerver in Groningen). Voor onderweg de digitale versie online aangeschaft (scheelt gewicht). Paklijst aan een kritische blik onderworpen en overbodige rommel eruit gebonjourd. Niet teveel zooi meenemen, want alles moet gedragen worden!
Als het éven kan, slapen we in het wild. Dat maakt de beetje trip ook wel zo avontuurlijk! En: poco poco, ofwel: rustig aan. Geen haast, vooral genieten van de omgeving en de vlakke stukken!


Dit wordt 'm de eerste nacht: plekje voor de tent!

Wilde dieren

De Pyreneeën zijn anders dan Nederland, daarom zijn de wilde planten en dieren die je onderweg tegenkomt soms ook anders. Een enkele keer komt het spul bekend voor en kunnen we even wat ervaringen uitwisselen. Andere keren lopen we langs een grote pad die geen boe of bah zegt, of hebben we een close encounter met een adder die luid sissend ons weg wil hebben: video klik! (om daarna opeens bizarre stuiptrekkingen te hebben en dan voor dood neer te vallen).

Even een goed gesprek voeren!


Zwijgzame rakker

Aspisadder, of de Cantabrische adder, we weten het niet zeker.  In ieder geval giftig en niet bepaald heppie de peppie!

Geen onderdeel van de big five, maar gewoon koffietijd! Absoluut heppie de peppie! 

Reusachtig, ongevaarlijk, bizar: soort regenworm. 

Gewone oesterzwam, denken we. Cees, we horen het graag of dit klopt! 

21 Vale gieren bij elkaar! Video: klik!

Landschappelijk

We zijn absoluut nog niet in de hoge Pyreneeën, het is allemaal nog onder de 1500 meter. De hellingen zijn soms hartstikke steil, soms een heel stuk vals plat. De paden variëren van breed grind tot smalle strookjes tussen hoog gras. De teken weten ons goed te vinden!
De bossen in dit eerste deel van onze GR11 zijn prachtig. Enorme tamme kastanjes, reuzen van beuken. Regelmatig lopen we over kale stukken, maar vaker zijn de kaalgekapte heuvels volledig bedekt met varens: klik! voor de video.

Op pad!

Vale gier!

Eind van de dag is het goed relaxen!

Gewoon een cadeautje dat we hier kunnen zijn.

Nederlandse fan! 😊

Veel bossen zijn enorm vochtig, het lijken wel nevelwouden. Het mooiste stuk bos waar we doorheen liepen zou zo maar nagenoeg ongerept kunnen zijn: geen brandnetels of bramen, maar alles prachtig bemost en bijzondere varens en paddestoelen. 

Longenmos (Lobaria pulmonaria)


Tongvaren

Geelbruine plaatjeshoutzwam
(Gloeophyllum sepiarium)

Veel wandelaars komen we trouwens niet tegen. Een enkele GR11-loper (m/v), meestal alleen. In de buurt van dorpjes mensen op lokale paden. Sportief hoogtepunt van wie we spraken, waren wel twee trail-runners die de HRP, de hoge route door de Pyreneeën, in 14 dagen renden. Topsport!
Wij doen onze stukkies in ons eigen tempo en genieten er enorm van wanneer we tegen lunchtijd en plekje vinden om e.e.a. netjes weg te werken: klik!

Bonte beer (Callimorpha dominula)

Hondskruid (Anacamptis pyramidalis). Dank aan Ferry!

En dan héb je eindelijk 19 jaar verkering en wil je dat op gepaste wijze vieren in de enige uitspanning in de wijde omgeving - dicht, besloten feestje! 
Gelukkig loopt de uitbater buiten - bij het zien van onze teleurstelling biedt de goede man aan twee bocadillos con jamón te maken. Ok? Ok!
Even later komt hij naar buiten met twee halve stokbroden, vermomd als broodje ham. Kosten die broodjes, vraagt de argeloze toerist.
14 euro! Zonder blikken of blozen! Wat een leuke prijs!
Wel een lekkere bocadillo, dat dan weer wel. 

Daar hadden we niet op gerekend!

Mooi plekje, net buiten Hiriberri

Bokkenorchis (Himantoglossum hircinum)

Oud huisje in Hiriberri 😉

Arburua Martxate

Mistig hoogtepunt was zonder meer de passage van de Arburua Martxate, een kale vlakte met stukken kalksteen karst. Vanuit Hiriberri omhoog door natte bossen, tot op de hoogvlakte. Een heldere lunchpauze pikten we nog mee, daarna werd het zicht regelmatig minder dan 25 meter en was het volgende rood-witte routevlaggetje absoluut niet meer te zien. Het zwakke spoor in de grond volgen hielp een beetje - totdat we werden ingehaald door twee wandelaars die blijkbaar blind de route konden volgen. Wij dus achter hen aan!


Wilde blauwe lis (Iris latifolia)

Nevelwoud ...

Zwarte rapunzel



Gorilla in the mist

Turkse lelie

We zorgden ervoor hen niet uit het oog te verliezen en kwamen zo uiteindelijk uit de mist en op een van de mooiste overnachtingsplekjes tot nu toe!

Welterusten!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten