The Wave, North Coyote Buttes

Bingo in Kanab

Hè? Gaan die twee afgetrainde wereldreizigers nu ineens voor de vleesprijzen van de lokale ambachtelijke slager? Voor de volle boodschappenmand met geweldige aanbiedingen? De gezellige avond met koffie, thee en boterbabbelaars, met afsluitend een bittergarnituur?
"Ze kunn'n wel niet wies weez'n" horen we. Een poging jullie gerust te stellen: we zijn nog steeds ontzettend wies (ook met elkaar) en niet van het padje af. We zijn in Kanab om twee van de tien beschikbare permits voor The Wave te bemachtigen.

The Wave ...

Zandsteen. Meer is het eigenlijk niet. Verschillende mineralen, waaronder ijzerhoudende, kleuren zandsteen vele tinten rood en oranje. En net als met Grand Canyon (lees ons vorige blog: klik!), treedt de natuur op als master-sculptor. Laagjes zandsteen, ooit neergelegd als glooiende duinen worden door wind beroerd, geschuurd en dan millennia later heb je een halve hectare natuurschoon om van te kwijlen.
Kwetsbaar, dat wel. Om te voorkomen dat de boel onder de graffiti van idioten met geldingsdrang komt te zitten, is toegang tot The Wave sterk gelimiteerd. Twintig mensen per dag krijgen een permit: tien via een maanden daarvoor te draaien loterij via internet, tien via een dagelijkse loterij met bingoballetjes.

In het bezoekerscentrum van het Bureau of Land Management in Kanab staan we om half negen in de rij om ons voor de loterij van die dag in te schrijven. Er volgt een griezelig verhaal over de risico's die je in de woestijn kunt lopen en we vullen een formulier in waarop we zo'n beetje ons heel doopceel kwijt kunnen. Om negen uur gaan we met alle andere kandidaten de grote zaal in waar we een volgnummer krijgen ... ons bingoballetje met ons nummer gaat in de bingotrommel. We zijn gespannen. Was het nu nummer 14, of 15, of ... We zien en horen andere gegadigden juichen, vijf minuten later druipen we af, terug naar de camping - morgen proberen we het weer!

Ons plekje op Hitch-N-Post RV Park in Kanab (website: klik!)

De volgende dag ... om half negen staan we in de rij ... etc. Omdat we de dag hiervoor al hebben meegedaan, hoeven we geen nieuw formulier in te vullen en krijgen we, haantjes de voorste, bingoballetje nummer 1.
We zijn gespannen, niet helemaal gefocust. We zien en horen andere gegadigden juichen, vijf minuten later druipen we af, terug naar de camping - morgen proberen we het weer!

Een opengesneden 10 liter watertankje doet al maanden dienst als afwasbak en
als het nodig is doen we er ijs in en houden zo de groenten koel!

Een héél klein bidsprinkhaantje, ongeveer 1 cm groot!

De volgende dag ... om half negen staan we in de rij ... etc. Omdat we de dag hiervoor al hebben meegedaan, hoeven we geen nieuw formulier in te vullen en houden bingoballetje nummer 1. We zijn ontzettend gefocused. Schuin voor ons zit een leuk jong stel, ze worden ingeloot en zijn hartstikke blij. Hans zegt tegen Marleen: 'leuk he, dat je ook voor anderen blij kunt zijn'! Hiermee en met Marleen's nu volledig op balletje #1 gerichte aandacht is ons karma 100% gefocused. Onze grote vriend van BLM draait met soepele polsbewegingen aan de geoliede slinger van de bingoballetjesmachine. Hij stopt, draait het immer gewillige mechaniek terug en een korte rij balletjes loopt vloeiend uit de geleiderails. Vooraan ligt een balletje: NUMBER 1 klinkt het.

Naast Hans is de stoel opeens leeg: Marleen heeft de zitting verlaten en springt met een luid YES!!!! zo ongeveer tegen het plafond. Met nog geen half oog voor de overige, nu in treurnis gedompelde oud-concurrenten, geven we elkaar met tranen in de ogen een dikke knuffel. The Wave is ours!

Onze held, onze vriend, heeft net balletje #1 uit de machine getoverd.

Onze permits. Wat zijn ze mooi!

Samen met de andere ingelote geluksvogels krijgen we een uitgebreide instructie hoe bij The Wave te komen: 60 km over de highway naar het oosten rijden, hierna 13 km naar het zuiden over een gravelweg. Dan parkeren, parkeerkaart in de auto achterlaten: wanneer de auto er de volgende dag nog staat, wordt er alarm geslagen en wordt search-and-rescue geactiveerd!
Vervolgens is het dik anderhalf uur lopen. De eerst 20 minuten loop je via een wash, daarna is er geen pad meer. We hebben een folder meegekregen waarop foto's van het landschap voor ons staan en pijltjes richting herkenningspunten waar we dan steeds heen moeten lopen. We hebben ook de GPS-trail op de telefoon mee en kunnen zo op onze schreden terugkeren wanneer we wat gemist hebben.

Half zes 's ochtends - we zijn onderweg naar The Wave.
Dit is het landschap van Coyote Buttes North.

De route-aanwijzingen zeggen dan: loop naar de twee buttes en hou daar rechts aan.

De laagjes zandsteen beginnen zich al aan het oppervlak te vertonen.

We zijn vlak bij The Wave. Midden van de foto, de laatste steile helling op...

In The Wave

Genoeg tekst. Tijd voor plaatjes ... Of eerst een video? (klik!)

Voorbij The Wave: Second Wave en meer

Je kunt best een hele tijd in The Wave doorbrengen zonder je een moment te vervelen. Toch lopen we verder naar het landschap áchter The Wave. Hier is een helling die Second Wave wordt genoemd. Niet alleen zijn hier de bekende zandsteenlagen in de hellingen gegraveerd, er zijn bulten en bultjes, velden rots die op grote broodjes type Kaiserbrötchen lijken of op een klodder hersenen. Kortom: laat je fantasie de vrije loop en kijk gerust, ook naar wat bewegende beelden: klik!

Brain Rocks, Coyote Buttes North

Marleen in de Second Wave

Second Wave? Tja, wellicht een wat weinig originele naam maar wel erg mooi. Doe es klik!

Brain Rocks, White Pocket, Coyote Buttes North.

Brain Garden, Coyote Buttes North

Spekkoek? Second Wave, Coyote Buttes North

Terug in The Wave

We lopen terug naar wat je gekscherend de achteringang van The Wave zou kunnen noemen. Vanaf dit punt zijn de plaatjes geschoten die The Wave zo bekend (behalve bij ons dan) en wereldberoemd hebben gemaakt: bureaubladachtergrond van Windows 7. Surrealistisch. Bedrogen ogen.

Riding The Wave, Coyote Buttes North

Exit

Dan is het tijd om te gaan. We dalen het zandhellinkje weer af en voor we door kunnen is het tijd om de schoenen te legen. Gelijk een korte beschouwing van het genot om op lage schoenen te lopen ... klik! voor de video.
Vlakbij, maar toch nog een uur of twee lopen, ligt een ander mooi fenomeen: slotcanyon Wire Pass. We vinden onze weg terug naar de wash uit het begin en nemen dan een andere afslag. De slotcanyon zie je pas als je er vlak bij bent en de wanden van de wash langzaam maar zeker naar je toe beginnen te kruipen ...

Start van de Wire Pass

Wire Pass - steeds nauwer ...

En nauwer ...

Welk fenomeen heeft er voor gezorgd dat de schuine zandsteen
wordt opgevolgd door volstrekt horizontale lagen?

Bijzonder, toch? Loop maar eens een klein stukje mee: klik!

Exit The Wave - terug naar Grand Canyon

The Wave: we vinden het beiden het mooiste brok natuurschoon dat we tot nu toe op deze reis en misschien wel ooit, hebben gezien. Bij het schrijven van dit blog hebben we natuurlijk de foto's opnieuw bekeken en de verwondering gevoeld. Bij het anderen vertellen over The Wave komen we meestal woorden tekort. Hoe het ook zij, we gaan verder op onze wonderbaarlijke reis. Next stop: Grand Canyon, South Rim. Blijf ons volgen!