Zomer in de Vanoise, Frankrijk

De Vanoise

Lac des Vaches, voor de Grande Casse

Vanuit huis kijken we terug op een mooie zomer. Terwijl de dagen verstreken, vestigden wij on the fly een voor ons bijzonder record: Vijf weken (plus twee dagen) op één en dezelfde camping, Le Chevelu in Bozel. Twee sterren, meer dan genoeg. Bozel is een aardig dorpje met voldoende winkels - als we iets meer en/of goedkopers wilden gingen we naar Moûtiers, 13 km verderop. Er zijn daar twee grote supermarkten en op vrijdag is er een prima groentemarkt. Over de tomaten op die markt gaat het volgende filmpje: klik! Echt lachen.
Ben je in Moûtiers en heb je zin in meer dan uitstekende koffie met bijzonder vriendelijke bediening, ga dan naar het Marokkaanse Cyrta Café in de Faubourg de la Madeleine. Succes verzekerd! De eerste keer dat we er waren, zaten we buiten op het terrasje met een zeer dreigende lucht boven ons. Al vrij snel brak de hel los en kwam het water met bakken uit de hemel. Wij zijn snel naar binnen gevlucht. Eenmaal lekker droog binnen, kwam er iemand van de bediening met een wit plastic zakje naar ons toe, met de vraag of wij dit buiten hadden laten liggen. Inderdaad wij hadden dit op het terras laten liggen. We waren zeer blij want in dit zakje zaten onze portemonnees, de paspoorten en de autopapieren!!!! Lekker dom dus, maar super fijn dat ze het kwamen brengen.

Het had niet veel gescheeld of we waren niet aan ons bijzondere record toegekomen. Afgelopen weken hebben we regelmatig de onrust binnengehaald door té vaak naar de weersverwachting te kijken en die nog te geloven ook! Regelmatig werd er regen voorspeld (en niet zo'n beetje ook). Even regelmatig hebben we gekeken waar het weer dan beter zou zijn, om daar dan bijna naar toe te gaan.
Bijna - maar niet helemaal! We zijn hier in Bozel gebleven, hebben uiteindelijk een nacht en anderhalve dag regen gehad (plus wat verdwaalde spetters) en hebben ontzettend heerlijk gewandeld (in totaal ruim 11000 hoogtemeters, dus met die Mount Everest komt het wel goed). 

Drie conclusies:

1. De Franse weersverwachting voor de middellange termijn (meer dan 2 dagen vooruit) is al net zo beroerd als de Nederlandse. Het wordt altijd anders (site en app heten Meteociel. De link zullen we jullie besparen, heb je toch niks aan☺);
2. Er zat te veel onrust in onszelf. Die onrust gaat er niet uit door te verkassen. Dat je pensionado bent wil niet zeggen dat je de rest van je leven alleen maar mooi weer hebt;
3. In de prachtige natuur van de Vanoise vonden we uiteindelijk de rust bij onszelf, door gewoon met de voeten op de grond te blijven en elke dag weer te genieten van het feit dat we niets meer moeten .....

Op bovenstaande foto staat Marleen op een paadje onderweg naar Refuge de la Valette. We kwamen daar een ouder echtpaar tegen, waarvan we even met de mannelijke helft gesproken hebben. Een voorbeeld voor zijn leeftijdsgenoten. Mooie vrolijke kop, enthousiast, in beweging, zomers in de bergen, buiten het seizoen vlak bij zijn woning in de buurt van Parijs. Ze waren die ochtend al vanaf de parkeerplaats de 5 km lange wandeling (met 800 hoogtemeters) naar boven gelopen en waren nu rustig aan de terugweg begonnen.

80 jaar jong. Petje af. Reuze petje! 

Landschappen

Van oud-collega Ruud heeft Hans bij zijn afscheid het boekje 'De Grote Bocht' van Peter Delpeut gekregen. Mooi verhaal, mooie gedachten. Een aanrader. Effe lekker aan een echt boekje ruiken ook!
In het boekje staan een paar mooie uitspraken die op ons van toepassing zijn. Wat dacht je van: "Er is niks dat ons op de hielen zit." En in het hoofdstuk Op zoek naar landschap schrijft Delpeut over hoe de laat-19e eeuwse fietser Stevens zijn omgeving ervaart: 'een groots, indrukwekkend en zeer schilderachtig vergezicht', en 'een magnifiek uitzicht'.

Dat is wat ons ook zo boeit aan ons verblijf hier en de wandelingen in de Vanoise. Alle tijd om onbegrensd te genieten. En door veel te wandelen krijg je ook een betere indruk van de achterliggende structuur van de bergen en valleien. Magnifiek. Dit is ons leven!

Glacier de la Vanoise

De spreekwoordelijk top van de Vanoise wordt gevormd door de Glacier de la Vanoise, de Vanoise-gletsjer. Vanaf het dorp Pralognan la Vanoise voeren veel wandelpaden omhoog, waarna de gletsjer van diverse kanten te zien is (maar altijd van schuin onder ...) 

Zoals bijna alle gletsjers ter wereld, is ook de Vanoise-gletsjer snel in omvang aan het afnemen. We spraken een wandelaarster, een vrouw van dik in de zeventig, die zich goed kon herinneren dat toen zij met haar kinderen was waar we haar ontmoetten, de gletsjer veel dichterbij was. Dat moet honderden meters verschil zijn!

Eén van onze wandelingen bracht ons vlák onder de gletsjer, we liepen langs de rand van het morenenveld, een paar honderd meter vanaf de gletsjertong, direct naast een smeltbeekje. Hans vond het wel "spannend" om dat verse gletsjerwater te drinken: nét gesmolten, misschien na wel een paar honderdduizend jaar als ijs gevangen te hebben gezeten! (filmpje: klik!).

Het was een behoorlijk lange tocht, die keer, vooral de afdaling was er een van een bijzonder kaliber (filmpje: klik!). Na het afdalen is een bijzondere beloning op zijn plaats!

Ook ijs! ☺

Leven

Naast de geweldige geologische geschiedenis die hier van grootschalig tot in het kleinste detail zichtbaar is, zijn we echt elke dag weer verrast door de indrukwekkende verscheidenheid aan leven.

Er groeit en bloeit overal wel iets. We proberen het in foto's te vangen, wat de ene keer beter lukt dan de andere, maar net zo vaak kunnen we gewoon niets anders dan in verwondering blijven kijken en genieten.

Wespennest, vlakbij Refuge du Roc de la Pêche

Prachtig knalrood cadeautje boven Champagny le Haut

Marmotten, veel gezien (klik!) en gehoord (geluid hoor je hier: klik!)

Zwarte rapunzel

Alpenkruisdistel, zeldzame flora beneden de Petit Mont Blanc

De Alpenkruisdistel (Eryngium alpinum L.) is een zeldzame plant in de Vanoise. Een informatiebord liet weten dat tot begin vorige eeuw het gebied intensief beweid werd en dat de lage én hogere weides volledig verarmd waren. Een jarenlang herstel- en herbebossingsprogramma heeft de oorspronkelijke vegetatie en de bossen (tot 2000+ meter!) teruggebracht.

Behalve van de bloemen, hebben we behoorlijk genoten van de eetbare bessen die we op veel plaatsen tegenkwamen. Niet alleen op de tarte aux myritlles van de boulangerie, maar vooral ook in het wild. Blauwe bessen, bramen en frambozen keken met name Marleen met grote ogen aan ... klik!

Mooi vinden we ook dat de ondergrond - de stenen, zeg maar, naadloos geïntegreerd lijken met dat leven. We zijn langs met mos overgroeide rotspartijen gewandeld met zó veel mos, dat de rotsblokken eronder soms niet eens meer te zien waren.

Bos in de buurt van Champagny le Haut

En waar het leven ook maar een beetje houvast kan krijgen, is het ook (en dan hebben we het alleen maar over wat we daadwerkelijk kunnen zien!)

Wereldreis

Voor wie het gemist heeft: we hebben onze geplande reis naar Nieuw Zeeland aangepast en onderdeel gemaakt van een echte wereldreis. Begin oktober starten we! Via Dubai (1 dag) gaan we naar Nepal, waar we een kleine vijf weken in de Himalaya zullen rondtrekken. We lopen in ieder geval de Langtang - Gosainkund - Helambu trail (of de andere kant op, kan ook). Wordt ongetwijfeld fantastisch. We nemen er zo ruim de tijd voor omdat Marleen flinke last van hoogteziekte heeft. Hierdoor is het noodzakelijk dat we rustig aan omhoog gaan en voldoende tijd nemen om te acclimatiseren.
Na Nepal vliegen we via Kuala Lumpur (1 dag) naar Nieuw Zeeland. Daar zijn we vijf maanden! Meer dan leuk is, dat we ook Pieter, de 50 jaar geleden naar NZ geëmigreerde neef van Marleen, zijn vrouw Maureen en familie gaan opzoeken. Het was voor hen een volslagen verrassing dat Marleen überhaupt bestond en dat we er nog aankwamen ook!
Waar we na Nieuw Zeeland naar toe gaan staat in grote lijnen vast - zie onze video: klik!

Ki

Bij het naar boven wandelen (boven de 1900 m) krijgt Marleen last van haar ademhaling. Of het op deze hoogte al onder de noemer hoogteziekte valt weten we niet (dat is zeker het geval wanneer we boven de 2500 m komen). Uit sportmedisch onderzoek bleek dat Marleen maar 80% longfunctie heeft. Oorzaak is chronische bronchitis in haar jeugd en later 20 jaar lang (zeer matig) roken. Een gedeelte van haar longblaasjes heeft de geest gegeven en dat is onherstelbaar.
De ademhalingsproblemen bleken niet per sé onoplosbaar. Veel drinken, regelmatig pauzeren en bijpuffen hielp altijd al enigszins. Een beetje meer remedie kon Marleen ook halen uit een ademhalings-oefening die Hans vorig jaar in het revalidatiecentrum had geleerd: snelle inademing en een langere uitademing "alsof je door een rietje blaast".
En toen was er Ki. Van lieve vriendin Iena heeft Marleen het boek "Ki - Kracht van binnenuit" van Hans Peter Roel te leen gekregen. Een boek over het aanwenden van een natuurlijke kracht die in ieder van ons huist. We hebben ons niet afgevraagd hoe het werkt, maar we hebben ervaren dat het werkt: met de ki-technieken die Marleen uit het boek geleerd heeft liep ze met heel veel minder problemen de bergen op, zonder puffen, steunen of hoofdpijn te krijgen.

Mondriaan

Begin september zijn we trouwens naar de Mondriaan-expositie in het Haagse Gemeentemuseum geweest (link: klik!). Een aanrader. De tentoonstelling is chronologisch ingericht, waardoor de ontwikkeling die Mondriaan gedurende zijn leven doormaakte, goed te volgen is. De audio-tour die je voor € 2,50 kunt huren is de moeite waard, met veel info over de personen en stromingen waar Mondriaan door beïnvloed is. Twee opmerkingen: neem je eigen oortjes mee, want die zitten niet aan het apparaatje die je huurt (het ding heeft een klein speakertje waarvan het geluid verdwaalt in de grote onrustige ruimtes). En wil je na of voor de tentoonstelling ook eens lekker met geld smijten, ga dan naar het museum-restaurant. In andere gevallen neem je je eigen boterhammen mee! Of zoals wij, kopen een broodje bij AH en eten het op in een speeltuintje en kijken toe hoe ouders en kinderen met elkaar omgaan en bedenken dan dat wij dat allemaal gehad hebben.
Bekend slotstuk van de expositie is uiteraard de Victory boogie woogie. Een ontzettend leuk kunstprogramma van AvroTros besteedde hier veel aandacht aan. Het programma is onderdeel van de serie "Het geheim van de Meester", waarin een team van experts onder leiding van Jasper Krabbé probeert zes uiteenlopende Nederlandse meesterwerken te reconstrueren: klik!

Raadsel

Tenslotte nog een klein raadseltje, voor de liefhebbers. We kwamen in Frankrijk de onderstaande pootafdruk tegen. Welk dier heeft hier gelopen???