De jeugd van tegenwoordig

Breaking! In het vorige blog ontbraken twee video's! We hadden nergens wifi om ze te kunnen uploaden. Dat is nu gecorrigeerd. Direct zien? Hier: klik! voor Alpenheide bij Guet de Rosis en deze: klik! voor Gorge de Colombières. En we zijn trots op deze, waar we het leven van een hazelworm redden: klik!

En dan nu over tot de orde van de dag.

Pyreneeën - here we come?

Ok dan, we gingen terug naar de Pyreneeën! Waar dan? De Pyreneeën zijn groot! Om het avontuur rustig in te leiden zijn we eerst maar eens afgezakt naar de Minervois, genoemd naar het oude stadje Minerve. Niet echt de Pyreneeën, wel een aardig plaatsje. Vroeger, zo'n 800 jaar geleden, is er een hoop gedoe geweest met de zinloze strijd tegen (of voor) de katharen. Tegenwoordig wordt het bezocht door een hoop volk, het dorp ligt dan ook aan een prachtige kloof, alleen aan koffie met lekkers doen ze niet. Gemiste kans! Die omissie wordt chronisch hier in Frankrijk…

Minerve 

Erg droog in deze omgeving, by-the-way (d'ailleurs heet dat in Frankrijk). En harde wind. Het schijnt in dit gebied als wijndruif goed toeven te zijn, we komen nogal wat mogelijkheden tot dégustation et vendu tegen en opvallend veel Nederlanders in grote Volvo's. Waarschijnlijk heeft het een met het ander te maken. 

Fillols 

Abbaye de Saint-Martin

Dan weer de natuur in! We vinden die rondom het Massif du Canigou (ooit de heilige berg voor de Catalanen, maar dat terzijde).

Refuge de Mariailles

Met als belangrijkste uitvalsbasis de picknickplaats van het gastvrije dorpje Fillols (waar we vier nachten slapen), lopen we naar of door de Gorge du Cady, de Abbaye de Saint-Martin du Canigou, de Col du Jou, Refuge de Mariailles en de Cascades des Anglais en Saint Vincent. Ach, ach, ach, wat is het mooi allemaal. Éven een video laten zien van de Refuge en omgeving: klik!

Cascade des Anglais

Cascade Saint Vincent

Tijdens de wandelingen komen we weer allerlei mooie planten en paddestoelen tegen.

Geel vingerhoedskruid (Digitalis lutea)

Populierleemhoed (Agrocybe cylindracea)

Populierleemhoed (Agrocybe cylindracea)

Dan is het welletjes en verlaten we Fillols, maar niet zonder verslag te doen van de gebeurtenissen tijdens de laatste avond en nacht …

INTERMEZZO: De jeugd van tegenwoordig!

Onlangs was er bij het TV-programma "De geknipte gast" een bijzonder interview met Adelheid Rosen. Ze deed daar een uitspraak over het gedrag van mensen, waardoor wij en wellicht ook anderen die het interview gezien hebben, in vergelijkbare omstandigheden milder reageren op bizar of anderszins onwelgevallig gedrag van anderen.

De jeugd van Fillols, bijvoorbeeld!

Zitten we op zaterdagavond klaar om te niksen, beetje op z'n half-Frans de prachtige chanson Belle Histoire van Michel Fugain (klik!) te neuriën, stuift er een dikke BMW SUV het terreintje op, geladen met jong gespuis van de mannelijke kunne, een doos bier, chips, bekers en wat oude pallets, die, zoals duidelijk zal zijn, later die avond de bbq zullen voeden. 

Het spul zet ook nog een grote speaker neer, zodat de bonte avond muzikaal ondersteund kan worden. Wat trouwens al gebeurde, want het is feestweek in Fillols en de afgelopen avonden hebben we al, zij het op gepaste afstand, van hoempa muziek mogen genieten. 

De jeunes enfants de la Patrie groeten ons evenwel netjes, plukken wat plastic afval uit de prullenbak en proppen dat in de afvoer van de spoelbak. Kraan aan, waterbadje om het bier te koelen!

Kan beter, vinden wij, waarop Hans onze opvouwbare emmer pakt en die aan het spul aanbiedt. De verbazing over het begrip van die oude mensen voor de noden van de jeugd slaat snel om in dankbaarheid: we krijgen twee biertjes aangeboden, die met genoegen worden aanvaard!

Later die avond doen we een loopje, zien dat het in het dorp nog steeds feest is, net zoals op "ons" picknickplaatsje waar enkele jongedames zich bij het manvolk hebben aangesloten. Wellicht hebben ze, ook al is het augustus, de lente in de buik: klik! 

Het spul zocht hierna vertier in het dorp - in kennelijke staat blijkbaar, want hun bolide bleef staan, deur open, binnenverlichting aan.

Even later gaan de oudjes naar bed, het bleef in de dorpskern nog lang gezellig…

De volgende ochtend bleek er eentje waar ook Adelheid vast even bij had moeten slikken: een puinhoop! Picknicktafel onder de zooi, spoelbak dito.

We gaan er vanuit, een beetje naïef wellicht, dat deze jongens, die onze chirurgen, huisartsen, docenten, vakkenvullers en loodgieters van morgen zijn, later die dag en ook nog eens volledig uit hun zelf terug zijn gekomen, om de boel op te ruimen! De jeugd heeft de toekomst!

Nu we het er toch over hebben …

Wij zijn nogal van het wildkamperen. Op het moment van publicatie van dit blog hebben we meer dan 35 keer achter elkaar "wild" geslapen. Bospaadjes, picknickplaatsen, stukjes iets langs de weg, parkeerterreinen, niets is ons vreemd. En bijna altijd lag het terrein bij aankomst er goed bij.

Eén soort terrein willen we even speciaal aanhalen: de picknickplaats buiten de bebouwde kom. In veel gevallen vergelijkbaar met de paalcampings van Staatsbosbeheer. Er is een kraan, een picknicktafel, een afvalbak. Al jaren. Zonder problemen. 

Waarom werkt dat in Frankrijk nou wel (uitzonderingen daargelaten), en in Nederland niet? Waarom sluit Staatsbosbeheer de meeste paalcampings? Omdat er in Nederland hopeloze figuren zijn die denken dat je er best met een grote groep een weekend lang een ongelooflijke pestzooi van kan maken, inclusief takkeherrie en sloopwerk.

Soms, denken we, kan ook Adelheid alleen maar huilen.

Bijna in Spanje, maar nog niet helemaal

We kunnen de grens ruiken: Spanje ligt bijna letterlijk op een steenworp afstand. We blijven echter nog héél even in Frankrijk. 

Eerst maar een paar nachten rustig bij de Prieuré de Serrabone.

Mooie wandeling in de omgeving, zonnepaneeltjes naar buiten, verder relaxen. 

Bij het dorpje met de prachtige naam Amélie-les-Bains Palalda willen we water halen en overnachten, om uiteindelijk via (ook al zo'n mooie naam) Prats-de-Mollo Spanje in te schieten.

Zoals vaker loopt het anders. Amélie staat droog en behalve een heerlijk koffietje met cookie heeft het dorp ons niets te bieden. Iets verderop richting grens ligt Arlès-sur-Tech, uitvalsbasis voor de wandeling in de Gorges de la Fou. Wereldberoemd (wisten we niet), gesloten (wisten we ook niet), vanwege een enorme instorting twee jaar geleden (idem). Stom genoeg waren we hier in 2018 al eens: hadden we nog mooi de gorges kunnen bezoeken…

Het wordt al laat, het was een lange dag (was draaien bij de wasserette, boodschappen doen, koffietje halen, water zoeken, dat soort dingen.) Marleen vindt op Park4Night een picknickplaats in de heuvels bij La Forge del Mitg. Het is er wat donker, fris en vochtig, maar we slapen uitstekend en de volgende dag is het heerlijk weer. Waarom zouden we al vertrekken? 

Honderd meter verderop is een tweede picknickplaats, de hele dag rijden er al auto's heen, er staan wat tentjes, vlak voor de ingang is het gras wit van het gebruikte wc-papier (de prullenbak is 5 meter verderop, te ver om te lopen?)

We denken: laat ze het alsjeblieft opruimen, het is zo'n mooie plek!

Uiteindelijk slapen we hier drie nachten, doen ook nog een loopje naar het leuke dorpje Saint Laurent de Cerdans, zien dat bij het veldje verderop de grootste papierwinkel is opgeruimd en nemen daarom met een blij gemoed afscheid van deze omgeving.

Morgen gaan we écht naar Spanje!