Retour á la France!

Tour de Force

Dwars door de Pyreneeën! Van Broto in Spanje naar Gavarnie in Frankrijk - zelf uitgeplozen, moet lukken. Vier dagen, zo dachten we, met een vrij makkelijke eerste dag, een behoorlijk stevige tweede, een derde dag daar tussenin en een makkelijke vierde.

Het zal niemand verbazen dat we de overkant hebben gehaald - alleen hoe het ging, dát hadden we niet voorzien!

Dag 1

En daar gingen we, op ons gemakkie vanaf de camping naar Broto. Eerste tussenstation: koffie met lekkers, want: verjaardag van Hans. Aardig terras, wel koffie, geen lekkers. Nou, zei het aardige meisje, dan haal je gebak bij de panaderia en dan kom je hier terug, bestel je koffie en dan heb je het gebak al bij je! Aardig hè?! Mag niet, vond de sikkeneurige ober. Mag wel, vond het aardige meisje.

Mag wel, dus Hans scoort bovenmatig lekker baksel, een bladerdeeg wondertje met pompoen en honing. De ober was nog steeds niet opgevrolijkt, boeien, wij fijntjes aan de koffie met heerlijke gebak!

Daarna eigenlijk reuze makkelijk verder naar Torla. Laatste stukje van de zes kilometer wel omhoog, maar er zat genoeg suiker in het bloed om dat te doen. Tweede tussenstation: één-sterrenhotel Ballarin. Want: verjaardag van Hans. Prima plekje, oud mannetje achter de balie, hotelletje waar de vader van Hans zich helemaal thuis zou voelen.  Nog net niet van elke wand een foto gemaakt, wat de vader van Hans altijd deed.

Hotel Ballarín. Prima één *

Nog éven en hij kruipt er achter!

Hotel Ballarín

Torla blijkt reuze toeristisch te zijn. Komt natuurlijk omdat het de start is van de route naar de Ordessa-kloof. Hadden we kunnen weten!

Voordeel was dat er een uitstekende pizzeria was, waar we een kamerbrede pizza Hawaii doen mét bijbehorend biertje. Goede basis voor de volgende dag!

Jarig, en dan mag je kiezen!

Dag 2

Vroeg op! Allebei matig geslapen, jammer. Op het mini-balkonnetje koken we twee liter water, voor bij het ontbijt en voor onderweg.

En dan lopen! Wat gaat het makkelijk! Dit stuk is eenvoudig vals plat en wanneer de officiële route omhoog gaat, lopen we een heel stuk over de grindweg waar ook de auto's heen gaan, richting Refugio de Bujaruelo. Auto's? Dat hadden we misschien kunnen weten….

Sommige chauffeurs lijken er een waar genoegen in te scheppen ons op volle vaart te passeren en ons temidden van wolken stof achter te laten. Niet leuk, niet aardig, niet blij. Gelukkig zijn er ook automobilisten die wel rekening met ons houden en ons stapvoets passeren.

Wat ons nu begint op te vallen, is dat er toch wel veel auto's langs komen. Die gaan vast allemaal naar Ordessa!

Na een klein uurtje nemen wij de afslag waar geen auto's meer rijden en waarbij wij een heerlijk zelf meegenomen koffietje langs de rivier nuttigen. Ons maken ze niet gèk!

Brede wespenorchis (Epipactis helleborine)

Bij de Refugio aangekomen doen we een moddervette vroege lunch (almuerzo), met op één bord slappe friet, vette ham en gebakken eieren. Lijkt een mooie energievoorraad voor de komende klim te zijn, maar het valt slecht bij Marleen, die de komende twee dagen bij lichte en zwaardere oprispingen de vette kost nog blijft proeven. 

Vette bek met kledder. Dit bekomt Marleen niet goed, helaas.

Omhoog! is het daarna en we zijn niet de enigen. Niet alleen blijken bij de Refugio veel wandelroutes te beginnen, ook "onze" zo briljant uitgezochte oversteek is populair. Geen Kalverstraat natuurlijk, maar meer volk dan we hadden voorzien. Lief naïef stel zijn we toch!

Barranco Lapazosa

Dik 600 meter hoger zijn we eindelijk waar we het zo mooi vinden. Ruig spul om ons heen, mooi gletsjerdal aan de voeten en boven ons. We zijn aangekomen bij Cabaña de Eléctricas, een verlaten en heel klein beetje bouwvallige opslagkeet, gebruikt bij de aanleg van een hoogspanningskabel over de pas heen.

Cabaña de Eléctricas 

Het betonnen bouwerk is nog hartstikke stevig en de grootste opslagruimte is duidelijk vaker gebruikt voor overnachtingen. Impressie via video: klik!

We spreiden het grondzeil uit en hebben zo een prima plekje om de weergoden eventueel het hoofd te bieden.,

Ondertussen lopen nog regelmatig wandelaars langs, zowel naar boven als naar beneden. Onze zorgvuldig uitgezochte oversteek is gewoon niks bijzonders, zeg maar. Of wel? Wij zijn een van de weinigen met volle bepakking én duidelijk een van de zéér weinigen in onze leeftijdscategorie. Bikkels zijn we. Dus!

En dan de weergoden … die nacht knettert het boven ons, gaan de hemelsluizen open en zijn er windvlagen waarmee ons lieve tentje het zwaar zou hebben gehad. Marleen wordt er regelmatig wakker van en Hans … slaapt door alles heen. Wat moet je met zo'n vent?!

Daar is Spanje nog ... naar Puerto de Bujaruelo 

Dag 3

Ook vandaag zijn we niet alleen. De omgeving blijft prachtig. Video: klik!

We doen de laatste 300 hoogtemeters rustig aan en komen na een tijdje op Puerto de Bujaruelo. Stapje naar voren en je bent in Frankrijk. Bonjour!

Links in de verte ontwaren we een parkeerterrein vol auto's, vandaar al die Fransozen op de route, nondeju! Lekker makkelijk, zo kunnen wij het ook.

Op de pas: Puerto de Bujaruelo 

Het gaat ons nu voor de wind, de beoogde overnachting bij Cabane des Soldats slaan we over en lopen zo in één keer door naar beneden, met aan de rechterkant de paradijselijke Cirque de Gavarnie.

Gavarnie ligt nog onder de bewolking...

De bewolking in de verte komt steeds dichterbij. Wanneer de camping in Gavarnie vol blijkt te zijn, besluiten we onder het genot van een colaatje en een orangina om die middag al de bus naar Luz-Saint-Sauveur te nemen (bij wielerliefhebbers beter bekend als Luz-Ardiden, eindstation ná de klim van de Tourmalet).

In het overdrukke Luz staan we één nacht op een camping.

De volgende ochtend vroeg pakken we de bus naar Lourdes. Daar komen we eerder aan dan verwacht en pakken zo de intercity naar Toulouse. Na 2,5 uur wachten zitten we in de stoptrein naar Latour de Carol. Vanaf dat Franse stationnetje lopen we weer met de volle rugzak dwars door een Spaans stukje bouwland naar camping Mas Pic in Bourg Madame. Een maand eerder hadden we daar ons lieve autootje achtergelaten. 

Zilverdistel 

Happy weerzien! Uiteraard start de Toyota direct! We doen even wat boodschappen, slapen heerlijk in onze daktent en hebben de volgende dag ruim de tijd om alles te herpakken en ons klaar te maken voor het tweede deel van dit avontuur.

Nog even de voorlopige tussenstand van al dit gewandel: 272 km, met dik 12200 m omhoog en 11300 m weer naar beneden. Zeiden we toch: zinloos heuvelen!

Maar: het is slechts een tussenstand! Want wie weet wat we allemaal nog gaan meemaken!