Gemist!
Een kleine maar onfortuinlijke misser: in Las Vegas hebben we nog een videootje opgenomen van de Bellagio en de bijbehorende fonteinenshow. Deze omissie willen we hier nog even rechtzetten: klik!
Ook niet onvermeld mag blijven dat we in Vegas als een bezetene hebben gegokt: 20 $ verloren achter een infantiel blackjack computertje. Duurde heel lang, want we speelden met 25 cent per keer. Ook nog eens hartstikke gelachen. Soort van waar voor je geld...
Toronto
Via Detroit vliegen we naar Toronto. Met de speciale shuttlebus 'vliegen' we als het ware vanaf Pearson International Airport door naar de binnenstad, met daarna een stukje metro en stukje lopen naar ons via AirBnb geregelde appartementje in een souterrain. Prima dingetje, beste ervan is The Butternut, een bakkerijtje / patisserietje op 5 minuten lopen, waar glutenvrije lekkernijen worden getoverd. De moeite waard, dus hier is de website: klik!
Het is inmiddels ook tijd geworden om onze garderobe eens aan een grondige inspectie te onderwerpen. Het feit wil namelijk dat wanneer je met een uiterst beperkte set een stukje op reis gaat, een en ander wel eens wil slijten. Vooral onze T-shirts dragen de sporen van stevig sjouwen ... klik!
We doen de toeristen-dingen in Toronto en kijken naar CN-Tower en Skydome, dat tegenwoordig Rogers Centre heet. Videootje van downtown Toronto: klik!
In de jaren '90 is Hans hier ook geweest, tot helemaal in het bovenste bezoekersgedeelte van de toren én in Skydome, waar hij een honkbalwedstrijd heeft bekeken en voor de kinderen Dreamcatchers gekocht heeft.
 |
| CN Tower |
 |
| The Audience, Rogers Centre |
 |
Het lijkt een foto van een voetbrug over het spoor richting Union Station,
maar het gaat eigenlijk om dat mini-gebouwtje er onder.
Een héél klein oud stationgebouwtje, aan het tegenwoordige eind van Johns Street,
waar vroeger een groot spoorwegemplacement was.
Mooi dat dat stationnetje er nog staat! |
 |
| Voor een supermarkt in China Town, waar we veel fruit gekocht hebben. |
 |
| Glazen dak constructie van een mall. |
 |
| Downtown Toronto. |
 |
| Follow the leader! (Deze foto speciaal voor Trudy genomen!) |
 |
| Het valt niet mee om alles op één foto te krijgen! |
Niagara Falls
Hoogtepunt van onze paar dagen in Canada worden de Niagara watervallen: Niagara Falls, zowel de Canadese als de Amerikaanse kant. Ook hier is Hans lang geleden al eens geweest, op weg van en naar een bezoek aan een collega in de VS.
Deze keer blijven we dik twee dagen bij Falls.
Na een weinig opzienbarende treinreis vinden we een half uur lopen vanaf station Niagara Falls (Canada) ons motel. Ontzettend aardige kerel achter de receptie (CJSInn. Doe maar klik! voor de website)! Spullen op de kamer leggen en dan richting de watervallen. Maar wat een ontzettende kermistoestand zeg! Na 5 minuten lopen komen we in een permanent gevestigd gekkenhuis terecht, compleet met reuzenrad en eet/ en drinkgelegenheden waar burgers en bier per strekkende meter verkocht worden. Maar dan toch ... The Falls! Marleen's bucket list krimpt! Video: klik!
 |
Niagara Falls. Links de watervallen aan de Amerikaanse kant,
rechts Horseshoe Falls, de Canadese kant. |
 |
| Horseshoe Falls |
 |
| American Falls. De waterval bestaat uit twee delen: links de eigenlijke American Falls en rechts de kleinste van de drie watervallen, Bridal Veil Falls. |
 |
Hans zal wel weer een raar grapje gemaakt hebben.
Hij lacht meestal het hardst om z´n eigen grappen ... |
 |
| Selfie Time, voor American Falls. |
 |
| Horseshoe Falls |
 |
| Horseshoe Falls |
 |
Horseshoe Falls, Niagara Falls.
Later zitten wij óók op zo´n bootje! |
 |
| The Beauty and the Falls. |
 |
We gaan inschepen voor ons tripje naar de voet van de watervallen. We nemen de boot vanaf de Canadese kant: Hornblower Cruises.
Vanaf de Amerikaanse kant kun je ook varen. Daar heten de bootjes Maid of the Mist. |
 |
| Aan de voet van American Falls, Niagara Falls |
 |
| Richting Horseshoe Falls! |
 |
| Breedbekkikker bij Horseshoe Falls |
 |
| Maid of the Mist! |
 |
| Daarom is Maid of the Mist zo'n toepasselijke naam! |
 |
| Nog maar een keertje op de foto, omdat ze zo mooi zijn! |
 |
| American Falls, Niagara Falls |
Voor wie het water echt wil zien en horen, hier zijn twee aardige videootjes. De Horseshoe Falls heel dichtbij, vanuit het bootje (klik!) en vanaf de kant, vlakbij waar het water naar beneden stort (klik!)
Back to the States!
Voor een paar dollar (Can) check je uit bij Canada en mag je het voetpad van Rainbow International Bridge over de Niagara River oversteken. Dan eerst even langs de strenge blik van de Amerikaanse grenswachters en je bent back in the States!
En dat is de moeite waard. De watervallen aan de Amerikaanse kant zijn anders dan aan de overkant, maar niet minder mooi. Ook hier staan we soms vlak bij de plekken waar het water met donderend geweld naar beneden valt. Beetje sneu voor de Amerikanen is het wel: alleen dankzij vernuftige bouwsels stroomopwaarts in de rivier die het water verdelen, zijn de American Falls zo groot als ze zijn: als ze de natuur haar gang zouden laten gaan, zijn er nauwelijks American falls meer.
Eigenlijk zouden de watervallen hier Viagara Falls moeten heten ...
 |
| American Falls vanaf de Amerikaanse kant. Aan de overkant ligt Canada. |
 |
| Horseshoe Falls vanaf de Amerikaanse kant. |
 |
| Vuurwerkshow |
 |
| Ons voorlaatste selfie! |
 |
| Ons allerlaatste selfie! |
Thuis
En dan is het opeens tijd voor de Grote Oversteek: we vliegen terug naar Europa en maken de wereldreis compleet. Vanaf Toronto vliegen we naar Lissabon en daarna door naar Amsterdam. Lijkt onlogisch en dat is het ook, maar het was de goedkoopste vlucht. Tja en als je zoveel gekke dingen wilt doen, zul je op de kleintjes moeten letten. De treinreis naar Groningen wordt onderbroken door een noodgedwongen busreis: rondom Zwolle wordt aan het spoor gewerkt. Wonderwel komen we in de eerste bus terecht die naar het noorden doorrijdt en zo zijn we tegen 11 uur 's avonds op het station. Daar staan Robin, Jop en Nieke ons op te wachten. Met tranen in de ogen wordt er geknuffeld en gezoend! En dan: op naar huis! Daar staat ons een nieuwe verrassing te wachten. Marleen's zus en zwager zijn er ook! Met champagne! En er hangt een geweldig spandoek: Welkom thuis oudjes! Daar moeten we ooit nog een keer een hartig woordje over spreken. Oudjes! Het lef!
 |
| 9,5 maand na vertrek zijn we weer thuis in onze studio. |
 |
| Proost! |
Slotakkoord?
Wat zeg je op het moment dat je reis rond is? Vrienden vroegen naar het hoogtepunt en het dieptepunt. Wat zeg je wanneer er zó veel hoogtepunten waren? We vonden wat natuurschoon betreft allebei The Wave wel hét hoogtepunt. Lees en kijk nog maar eens terug: klik!
En verder de ontmoetingen met de manta's van heel dichtbij:
En het dieptepunt? Dat Marleen flink heeft afgezien tijdens de Himalaya-trekking. De gevolgen van hoogteziekte waren niet misselijk. Een bikkel, maar niet van harte, maar ze had het niet willen missen! Hier hebben jullie nog even twee foto's uit de Himalaya. Links op het moment dat Marleen het hoogste punt van onze tocht bereikt heeft: de Laurebina pas. Rechts bij Kyangin Gumba, het eindpunt van de Langtang trail.
Schoenen: het pleit beslecht
Eerder hebben we al stilgestaan bij onze keuze om alleen met lage wandelschoenen of trailrunners op de wereldreis te gaan (in dit blogje: klik!). Ook na 9,5 maand vrijwel dagelijks gebruik staan we hier achter. Nooit meer hoge, zware klompen mee op reis!
Onze schoenen hebben ons over de Himalaya gedragen, door wind en weer in Nieuw Zeeland over asfalt en bergpaden, over lava op Hawaii, dorre woestijnen en kale rotsen in de VS. Marleen heeft bijna 100% van de tijd haar veters niet gestrikt gehad. Alle verhalen over bescherming van je enkels - niet aan ons besteed. We hebben er juist enkels van staal en beton van gekregen: nooit eerder zulke sterke voeten gehad.
Marleen heeft één keer van schoen moeten wisselen omdat het bovenwerk versleten en het profiel van de zool niet ruw genoeg meer was. Allebei hebben we onze schoenen meerdere malen gelijmd (contactlijm, reuze goed). Hieronder de afscheidsfoto van Hans zijn linkerschoen. Nat, na Niagara Falls. Gehavend, maar trots. Alsof-ie zegt: "ik kan nóg wel een wereldreisje mee!"
We Boffen!
We kijken terug op een onvergetelijke reis, waarin we prachtige dingen hebben gezien, hele lieve, warme mensen hebben ontmoet, enorm veel gelachen hebben, prestaties hebben geleverd waarvan we niet wisten dat we dat konden, dingen gedaan die we nog nooit eerder hebben gedaan, nog meer gerealiseerd wat een rijkdom vrijheid oplevert, elkaar nog beter hebben leren kennen en ons nog beter dan daarvoor hebben gerealiseerd hoe ontzettend we boffen met elkaar!!!!!
Ondertussen ... zijn we al weer 2,5 maand thuis en hebben we gemerkt hoe ontzettend heerlijk het is om thuis te relaxen! Eind juli kregen we nieuwe huurders, een werkelijk erg leuk en aardig stel uit Spanje.
Inmiddels zijn de warme weken van augustus voorbij en ook september gaat naar het gaatje. We hebben erg van de kinderen genoten en gelukkig veel vrienden en familie kunnen bezoeken - helaas hebben we niet iedereen kunnen ontmoeten!
Binnenkort stappen we in onze tot een soort van mini-campertje omgebouwde Toyota Yaris en gaan we naar Zuid-Europa, lekker de warmte tegemoet.
Blijf ons volgen - vinden we leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten