Op pad! Helambu - Gosainkund - Langtang
Deel II van ons blog over onze trekking in de Himalaya. Hierna komt deel III, over onze avonturen in Kathmandu en omstreken.
Langtang
De laatste trail van ons verblijf in Nepal! We gaan weer omhoog en steken de woeste Langtang rivier over.
Daarna komen we langs Bamboo (video: klik!), lopen door de prachtige bossen richting Rinche (video: klik!).
In de middag bereiken we Lama Hotel, een flinke verzameling lodges. We kiezen de eerste en worstelen ons door de ammoniakdampen van de wc heen (is zo langzamerhand de standaard “luchtverfrisser” hier. De lekkere buitenlucht heeft geen schijn van kans). Het is voor jullie, onze blog-lezers, maar goed dat het experimentele Odorama uit de jaren '80 nooit volwassenen is geworden, anders wat het ramen en deuren openen!
Verder best lekker eten en dan goed slapen - we zijn moe van de lange dag. Morgen richting Langtang.
 |
| Een gemberplant |
Nog met de bloemenketting van de ceremonie.
Verder best lekker eten en dan goed slapen - we zijn moe van de lange dag. Morgen richting Langtang.
De aardbeving van dichtbij
In Gumba, op een half uur lopen van het nieuwe Langtang, blijven we twee nachten in Langtang View Guesthouse, op 3200 m. De eerste middag zitten we uren uit de wind in de zon en wanneer het om een uur of vier bewolkt wordt, gaan we lekker naar binnen bij de kachel.
Guesthouse Langtang view.
De hele tijd zien we gebeuren wat maakt dat plaatsjes als Gumba vrijwel kansloos zijn: de grotere groepen toeristen lopen allemaal door naar Langtang, want dat staat op het programma van het reisbureau en zo heeft de gids het geregeld. Ze komen vanaf Lama Hotel, een volle dag lopen en dik 1000 meter omhoog. Het is ze aan te zien: grauw van vermoeidheid, al lang geen oog meer voor de prachtige omgeving. De dag ervoor was net zo!
Zelf ervaren we dat we op deze hoogtes een halve dag in een rustig tempo wandelen genoeg vinden. Zo kunnen we ‘s ochtends én ‘s middags genieten. Waarschijnlijk zouden de mensen die met de tong op hun schoenen voorbij sjokken het ook op die manier kunnen beleven, alleen biedt het programma van de groepsreis die ruimte niet ...
En er is accommodatie voldoende: kleine dorpjes met drie huizen hebben drie accommodaties, grotere dorpen met twintig huizen hebben er twintig. De concurrentie is moordend. Wanneer de reisbureaus niet leidend zouden zijn, was er wellicht meer rust en meer plezier voor iedereen en een betere en rechtvaardiger verdeling van de toeristen over de beschikbare accommodaties.
Vanaf ons terras zien we de aardverschuiving die het gevolg was van de grote aardbeving in april 2015.
Het complete dorp Langtang werd bedolven en de omliggende dorpen ondervonden grote schade. Meer dan 400 doden in Langtang en omgeving. De video die Marleen van de verwoest heeft gemaakt, geeft nóg beter weer over welke schaal we het hebben: klik!
Aardverschuiving door de aardbeving.
De eerste avond van ons verblijf vertelt de eigenaresse, met tranen in haar ogen, over haar ervaringen.
Hun lodge was net een jaar oud toen de aarde beefde en zij enkele minuten later tot haar nek in puin en sneeuw vast zat. Gecompliceerde breuken in bovenarm, tal van snijwonden en kneuzingen. Na om hulp geroepen te hebben kwam een buurvrouw helpen uitgraven. Samen met haar man, die twee van hun lichtgewonde kinderen droeg, zijn ze een stuk naar beneden gelopen. Een dag later is ze naar Kathmandu geëvacueerd waar ze twee maanden in het ziekenhuis heeft gelegen. En verder? Haar halve familie kwijt, dorp kwijt, alle bezittingen kwijt, meer dan een jaar slecht slapen, niet meer naar boven of beneden durven te lopen omdat ze dan langs de plekken komt waar vrienden en geliefden zijn omgekomen. Daarom blijft ze hier, in het prachtige Langtang View Guesthouse, in zomer (moesson!) en winter. Met pijn in haar arm, die nooit meer 100% wordt, terwijl ze gelaten de groepen toeristen voorbij ziet trekken.
Nieuw Langtang
De tweede dag van ons verblijf lopen we over de aardverschuiving heen naar het nieuwe Langtang. Geen fijne tocht. Het begin is steil en instabiel, daarna weet je dat je over de resten van het oude dorp heen loopt. Met alles en iedereen erbij. 400 doden onder je voeten …
Het nieuwe Langtang vinden we geen aanrader. Gehaast in elkaar gezette lodges, overal wordt nog aan gewerkt, een aparte, wat unheimische sfeer. Het zal aan ons liggen, maar we benijden de mensen niet die hier verblijven.
s’ Avonds hebben we een leuke avond met een Oostenrijks en een Amerikaans/Zwitsers stel. Vooral van die laatste krijgen we nuttige tips over ons aanstaande verblijf in de westelijke VS. Maar dat is pas over een dik half jaar!
Laatste Langtang-loodjes: naar Kyangjin Gumba
Vanaf Gumba naar het einde van de trail is zo’n 8,5 km lopen, ruim 500 m omhoog. We doen het opnieuw rustig aan, het is een prachtige ochtend. We starten op 3400 m en lopen naar 3870 m.
 |
| Tussen Langtang en Kyangjin Gumba |
Langzaam maar zeker opent het dal zich verder en komen we in het gebied waar iedereen die we er over gesproken hebben, terecht vol van was: de vallei-kom van Kyangjin Gumba. Aan drie kanten omringd door zes- en zevenduizenders. De foto's hieronder doen een poging, je moet het gezien hebben om te voelen hoe majestueus het is. We hebben ook een filmpje: klik!
 |
| Yak |
 |
| LOVE !! |
Zo dichtbij zijn we nog nooit geweest - al blijven de toppen net zo onbereikbaar als altijd.
Ontzettend bereikbaar is hier de koffie met gebak! Het dorp heeft een geweldige bakkerij waar we een prettige bak koffie en een stevige punt consumeren! Kijk mee: klik!
Het wordt een onrustig en koud nachtje.
Na een enorme bak porridge met muesli gaan we de Kyangjin Ri op, steil omhoog naar 4400 m vanwege het uitzicht. Hoger hoeven en willen we niet. Het is hier al overweldigend genoeg. En de hoogteziekte van Marleen gaan we niet verder uitdagen. We scheppen voldoening in de onvoorstelbare rijkdom die we voelen omdat we hier toch gewoon kunnen zijn. Iedere volger van ons blog weet dat het ook anders had kunnen lopen!
Koud
Kyangjin Ri
Na een enorme bak porridge met muesli gaan we de Kyangjin Ri op, steil omhoog naar 4400 m vanwege het uitzicht. Hoger hoeven en willen we niet. Het is hier al overweldigend genoeg. En de hoogteziekte van Marleen gaan we niet verder uitdagen. We scheppen voldoening in de onvoorstelbare rijkdom die we voelen omdat we hier toch gewoon kunnen zijn. Iedere volger van ons blog weet dat het ook anders had kunnen lopen!
Marleen gaat als een speer, Hans heeft eerst last van de porridge, die blijkbaar sneller naar omhoog wil dan Hans aankan (keurige video: klik!). Boven is het uitzicht adembenemend, groot, hoog weids. We zitten een dik half uur op een rustig stukje, zonder dat er mensen langskomen - alsof het uitzicht er helemaal voor ons is. Hoe dicht kun je bij elkaar en bij elkaars geluk komen?
 |
Klimmen naar de top van de Kyangji Ri, 4400 m
|
 |
| Teruggetrokken gletsjer! |
Nog een weetje: Hans loopt bijna de hele Himalaya-trek met anderhalve wandelstok. Kijk en luister naar zijn schokkende relaas: klik!
Geen bergwandeling is compleet zonder ...
Geen bergwandeling is compleet zonder ...
Ja echt, Edelweiss!Je hebt in Nepal 2 soorten.
Weer naar beneden
Met de afdaling van de Kyangjin Ri begon feitelijk de terugtocht naar Kathmandu. Een beetje terugtocht begin je met een bak koffie en een stevige punt. Na gedane zaken gaan we nog langs de Tibetaanse kaasmakerij waar we een dik pond yak-kaas kopen. Lekker! Misschien wel net zo lekker als de kaas van São Jorge …
 |
| Maker en verkoper van yak-kaas |
 |
| Stupa bij Kyangjin Ri |
  |
| Mani-stenen tussen Langton en Kyangjin Gumba, altijd aan de linkerkant passeren. |
Het is mooi afdalen naar Gumba. We stoppen nog even bij teahouse ‘Me Very Happy’ voor een kop thee en een appelpannenkoek.
Daarna snel door Langtang en voorzichtig over de aardverschuiving. Even later zijn we opnieuw bij ‘onze’ lodge Langtang View. Gezellig weerzien! De kachel wordt direct aangemaakt en de douche is opnieuw heerlijk.
‘s Avonds bied de eigenaresse aan om twee kaartjes voor de Tatasuma, de verlengde 4WD die ons van Syābru Besi naar Kathmandu zal brengen, voor ons te regelen. Het is een mooie middenweg tussen de gewone bus (overvol en je knieën langs je oren) en de Jeep (nogal duur).
 |
| Me very happy |
Het belooft een warme avond te worden!
 |
Daarna snel door Langtang en voorzichtig over de aardverschuiving. Even later zijn we opnieuw bij ‘onze’ lodge Langtang View. Gezellig weerzien! De kachel wordt direct aangemaakt en de douche is opnieuw heerlijk.
 |
| Op de landslide |
De volgende dag door naar Lama Hotel. Wat ons op de heenweg niet zo was opgevallen, is dat het echt een kunst is om tussen de uitwerpselen van pakezels, koeien, paarden en yaks door te laveren. Eén onoplettendheid wordt genadeloos afgestraft.
 |
| We zien erg veel pakezels. Ze worden niet echt vriendelijk behandeld... |
Vlak voor Lama Hotel horen we een soort gefluit of gekrijs - aan de overkant van de rivier zit een grote groep makaken te rommelen. Hartstikke leuk om ze in het wild te zien!
Friendly Guesthouse in Lama Hotel was de vorige keer vanwege de warme eetzaal en het lekkere eten goed bevallen. De ammoniak is ook weer fors van de partij.
Er zijn twee douches, eentje op zonnewarmte die lauw water geeft omdat de zon niet schijnt en eentje op gas die het niet doet omdat niemand weet hoe de installatie werkt. We gebruiken de bucket shower, ook prima. Aan het plafond in de eetzaal hangen Happy New Year en Sinterklaas-vlaggetjes. Echt waar!
Er zijn twee douches, eentje op zonnewarmte die lauw water geeft omdat de zon niet schijnt en eentje op gas die het niet doet omdat niemand weet hoe de installatie werkt. We gebruiken de bucket shower, ook prima. Aan het plafond in de eetzaal hangen Happy New Year en Sinterklaas-vlaggetjes. Echt waar!
Terugblik op de witte toppen.
De wandeling naar Syābru Besi is prachtig. Regelmatig kijken we achterom naar de hoge witte toppen, de Himalaya waar het afgelopen nacht gesneeuwd heeft.
De volgende ochtend horen we dat er in Kyangjin Gumba een halve meter sneeuw ligt. Voor de mensen die er zijn, er naar toe willen of vandaan gaan is dat geen goed nieuws - over de steile, smalle keienpaden is het nu veel te gevaarlijk lopen! Wat hebben wij ontzettend geluk gehad met het prachtige weer!
Het eten tijdens de trekking
Na een kleine vier weken hebben we wel een doorgewinterd beeld van wat de keukens op de trails die we gelopen hebben, kunnen aanbieden.
De eerste keer dachten we: wow! wat een enorm aanbod en wat een gevarieerde keuze! Maar dat bleek maar schijn. Op de foto hieronder een typisch deel van het menu:
Verander Macaroni of Pasta in rijst, gebakken rijst, gekookte aardappelen, gebakken aardappelen, spaghetti, chowmein of gebakken eieren, en je hebt, naast Dhal Bat en momo, vrijwel het volledige aanbod lunch of diner.
Verder is duidelijk dat naarmate je hoger komt, het aanbod groente verschraalt én dat de portie groenten op je bord kleiner wordt.
Elke keer lekker bleef de knoflooksoep, elke keer anders klaargemaakt, maar altijd garant voor stevige geuren, dag en nacht ....
Yes, we hebben het gered!!!
Morgen naar Kathmandu!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten