Azoren: Whale watching

Genieten van prachtige walvissen en dolfijnen

Walvissen kijken met Espaço Talassa (website: klik!), wat een succes! Tijdens de eerste drie vaartochten hebben we al elf soorten dolfijnen en walvissen gezien. Echt onvoorstelbaar. Hier is ons voorlopige lijstje:

1. Gramper of grijze dolfijn (Grampus griseus)
2. Gestreepte dolfijn (Stenella coeruleoalba)
3. Gewone dolfijn (Delphinus delphis)
4. Tuimelaar (Tursiops truncatus)
5. Spitssnuitdolfijn (Mesoplodon bidens)
6. Zwarte zwaardwalvis (Pseudorca crassidens)
7. Bultrug (Megaptera novaeangliae)
8. Blauwe vinvis (Balaenoptera musculus)
9. Gewone vinvis (Balaenoptera physalus)
10. Noordse vinvis (Balaenoptera borealis)
11. Potvis (Physeter macrocephalus)

De blauwe, gewone en Noordse vinvissen zijn dus even de drie grootste soorten vinvissen, en wij hebben die gezien! Vooral de lange ontmoeting met de blauwe vinvis was spectaculair. We konden een hele tijd behoorlijk dicht in de buurt van de dame blijven, terwijl ze rustig drie keer lag te poepen. Wie beleeft dat nou? Die poep was helemaal oranje, normaal ga je daar mee naar de dokter maar in dit geval zal het wel zo horen. Zou het komen door de kleur van de krill die zo´n walvis eet?
Uiteindelijk nam ze een flink teug lucht en dook prachtig naar beneden, waarbij we een mooi beeld van haar staart kregen! Kijk de video: klik! 
Verder nog de Onechte Karetschildpad en het Portugees oorlogschip (kwal). Deze schildpad hoort bij een belangrijk verhaal: ze worden hier gevangen en getagd, om zo bij te kunnen houden hoe het met de bedreigde soort rond de Azoren gaat!
Een spectaculaire samenkomst was ook die tussen ons en een enorme groep Zwarte zwaardwalvissen. Lang bleven ze naast ons en vaak kwamen ze pal naast de boot boven water. Check de video: klik!

Zwarte zwaardwalvis (Pseudorca crassidens)

Onechte karetschildpad (Caretta caretta)

Nog net een stukje blauwe vinvis, maar de video boven is veel mooier!

Onderweg: Faial en Pico

Faial

We zijn onderweg: afgelopen zaterdag zijn we met de boot naar Horta (Faial) gevaren en lieten daarmee Pico achter ons.

Zicht op Pico vanaf de veerboot naar Faial

Sjouwen

Na een heerlijk broodje en koffie verlieten we Horta en liepen we blij en vol goede moed de berg op richting de Caldera midden op het eiland. Onderweg hebben we nog een heerlijke powernap gedaan. Het wachten was op de zandpaden die zouden gaan komen, althans zo was onze verwachting. Na kilometers asfalt versleten te hebben was het dan zover, eindelijk een gravelpad. Wel aan weerszijden om geven met prikkeldraad. De omgeving bleef bestaan uit weiden met af en toe mooie, ondoordringbare bosjes. Na lang zoeken vonden we een plek om de tent op te zetten - we moesten daarvoor wel even een prikkeldraadje over. Het werd ook tijd want het begon te regenen! Urenlang!!! De hele nacht!!!! En de hele volgende dag!!!! Gelukkig hadden we ruim van tevoren onze paaseitjes gekookt, anders was dat feestje ook nog in het water gevallen (video: klik!) Voor de rest was alles nat en aan het eind van de dag waren we steenkoud, geen Caldera gezien en alleen maar in de mist en regen gelopen. De rugzakken waren inmiddels een paar kilo zwaarder vanwege de nattigheid en onze moraal was enigszins gedaald! Aan het eind van de dag zijn we gered door een gezinnetje uit Moskou! We konden een lift van ze krijgen naar Varadouro, aan de zuidwestkust van Faial.

Zicht op Ponta dos Capelinhos

Varadouro 

We hebben heerlijk een kamer gehuurd. De gastvrouw was zo lief om ons een elektrische CV en een waterkoker beschikbaar te stellen. Hierdoor konden we onze gedroogde bonen met gedroogde paprika en gedroogde champignons in heet water laten wellen en verder laten garen onder de dekens! De natte tent en kleren konden weer drogen bij de elektrische CV. Even later kwam ze zeggen dat haar man ons wel naar de winkel wilde brengen met de auto 4 km verderop. We maakten dankbaar gebruik van dit lieve aanbod! Laat op de avond werden we verrast door een zeer merkwaardig katachtig geluid. Na zoeken in de onovertroffen vogel-app bleek het de Kuhls pijlstormvogel te zijn (geluid: klik!). Van deze soort leeft 4/5 van de populatie op de Azoren!

De volgende dag  kregen we een lift van een Zuid-Afrikaans stel en vervolgens van een local en kwamen we uit bij de lavavelden die ontstaan waren tijdens een vulkaanuitbarsting in 1957/1958. Een heel vissersdorp is toen onder de lava bedolven.

Door lavazand naar Ponta dos Capelinhos

Lopen op een deel van de Vulcão dos Capelinhos

De weg terug hebben we gelopen en prachtige bloemen gezien.

Blauwe winde

Aronskelk

Hottentotvijg

Wisselbloem

Wildkamperen op Pico, happen uit een blikje tonijn!

Woensdag gingen we naar Horta, voor de middagboot terug naar Pico. We kregen een lift van 3 werklui waarvan er 1 een oom heeft wonen in Hellevoetsluis, of all places ! Na de boottocht zijn we een stuk het binnenland ingelopen en na een tijdje zoeken naar een goed plekje hebben we onze tent opgezet. Bij gebrek aan verse vis hebben we ons tegoed gedaan aan een blikje tonijn!

De volgende dag zijn we verder getrokken. Ook hier, net als op Faial, toch voornamelijk tussen afgescheiden weilanden door, alleen nu door muurtjes opgebouwd van lavastenen. Ons slaapplekje was een gouden greep.

Eerst in de schemering weer een bijzonder vogelgeluid. De baltsvlucht van de houtsnip (geluid: klik!). Hierna de stilste nacht OOIT! 

Terug in Madalena hebben we een kamertje in Residĕncia Mini Bela. Staat in geen enkele reisgids, niet op Booking.com maar is prima te doen: eenvoudig en goedkoop.

Morgen start onze week bij Espaçio Talassa: walvissen en dolfijnen van heel dichtbij!

Van start! Op naar de Azoren: Pico

Eindelijk is het zover! We zijn onderweg!

Nog net op de valreep is ons huis verhuurd. Wij zijn maandag vertrokken richting de Azoren. Eerst naar Lissabon (gezellige luchthaven ook - zie ons YouTube kanaal: klik!). We hebben overnacht in hotel Residential Moçambique. Als je geen last van smetvrees hebt, niet al te kieskeurig én oververmoeid bent en wekenlang slapeloze nachten hebt gehad vanwege al het geregel, dan is het goed te doen! 😆 Gelukkig zitten we er over een maand weer! Diehards!
We konden in het hotel een tas met gedroogd voedsel laten staan, zodat we die voor de reis door Portugal kunnen gebruiken. Scheelt weer sjouwen. Dat is toch maar mooi positief. Zo zijn we ook wel weer!

Pico

Dinsdag zijn we met iets meer dan een uur vertraging naar Ponta Delgada op het eiland São Miguel gevlogen. Geen probleem voor pensionado's: alle tijd! Drie uur later vlogen we door naar Pico Weken geleden hadden we tijdens een tijdelijk, maar evengoed zeer helder moment bedacht dat we het beste zouden kunnen starten met een paar dagen niks doen. Daarom zouden we niet direct de wildernis in gaan maar eerst een appartement zo'n 15 km verderop, in São Roque do Pico betrekken. Volgens onze Informatie zou er geen bus meer naar São Roque rijden. Toch even geïnformeerd bij de balie en toen bleek er toch een bus te gaan -  helaas waren wij hooguit een minuutje te laat! 😕

Dan maar lopen en liften - dat doen pensionado's ook!
Terwijl wij dus rustig en hoopvol richting bestemming liepen, reden er diverse auto's voorbij, allemaal vol. We zagen ondertussen wel een paar mooie plekken, om over vier weken, op de avond voordat we terug vliegen naar Lissabon, wild te gaan kamperen.
Inmiddels hadden we ongeveer 20 minuten gelopen en wat een verrassing .........daar kwam achter ons een bus aangereden. Onze bus! Handje wapperen, busje stopt, wij erin!! Helemaal blij!

Pico Dreams

De prachtige gevel van Pico Dreams

Onze accommodatie "Pico Dreams - SportFish" (voor de komende 4 nachten) is een soort van paleisje. Eigen slaapkamer met douche en wc en verder een gedeelde, zeer grote woonkamer, eetkamer, keuken en balkon. Er is nog één ander stel. We betalen €30,- per nacht voor 2 personen!
Gisteren, woensdag, eindelijk rustig geleefd, als een ervaren pensionado. Heerlijk alles in het nu en zonder ook maar één moment van haasten of stress. Half uur lopen naar de supermarkt, onderweg allebei een kop heerlijke koffie voor de lieve som van € 1,50. Fijn land dit.
Lekker in de haven door onze verrekijker naar bontbekplevieren en een kanoet gekeken.

Whalewatching vanaf de vaste wal

's Middags nogmaals naar zee gelopen. Nu bij een molentje door onze verrekijkers zitten gluren en turen, de horizon afspeurend naar walvissen! 

En..............jaaaaaaaaaaa heel in de verte ziet Marleen haar eerste walvis ooit! Een bultrug, telkens slaat hij met zijn staart en lange vin op het water. De zon weerkaatste prachtig op zijn staart. Hier kwamen we voor en de eerste dag worden we al getrakteerd! Fantastisch! !!!

Pico heeft een actief vulkanisch verleden. Dat is onder andere aan de kust goed te zien. Op onderstaande foto zie je gestold lava met algen begroeiing.

Niet alle lava is zwart, soms zit er bijzondere roestkleurige gesteente tussen. Het is ook lava maar met een andere samenstelling. Wie kan ons vertellen hoe dit komt?

Aan het eind van de dag liet de Pico zich voor het eerst in al zijn glorie zien! Een besneeuwde top van 2351 m hoog!

Pico! Wat een prachtige vulkaan! Het kleine puntje bovenop wordt wel  Pico Pequeno genoemd!

Afscheid nemen

Afscheid nemen is met dankbare handen aannemen al wat herinnering waard is.

Rabindranath Tagore

Stoppen met werken op je 57e is voor ons een flink avontuur. We vullen er, in ieder geval in gedachten, onze dagen mee en laten onze agenda's overlopen met dingen en dingetjes die tussendoor nog gedaan moeten worden. Huis verhuren, studio inrichten, eerste grote reis voorbereiden. Spullen controleren, kopen wat ontbreekt, nog gezellig samen eten met familie, vrienden en vriendinnen.

Afscheid nemen.

Marleen
Van mijn wandelgroepen heb ik warm en liefdevol afscheid genomen. We zijn eerst met z'n allen gaan klootschieten, een activiteit waarbij we enorm veel lol hebben gehad. Els deed daar nog een schepje bovenop, omdat ze zo'n bijzonder gesprek aan het voeren was met Evelien!?!? 😂

Daarna was er een heerlijke lunch bij de kinderboerderij in Roden link: klik!). Het personeel heeft heel erg hun best gedaan, het was geweldig verzorgd! De mosterdsoep was de lekkerste die ik ooit gegeten heb!!!!!! In juli kom ik nog even het recept vragen!

Ik heb prachtige cadeaus gekregen: een mooie bos bloemen, een zilveren ketting met daaraan een hangertje met de beeltenis van Sint Christoffel, de beschermheilige van de reizigers, een multomap met daarin een persoonlijke boodschap van iedereen op een A-4tje, en voor Hans en voor mij een massage in Nieuw-Zeeland!!! Ik wist niet wat ik zag! Super!
Toen ik thuiskwam en de persoonlijke boodschappen in de map doorlas, was ik zeer ontroerd!
Ik heb veel verschillende banen gehad: peuterleidster, jazz-gymnastiekleidster, groepsleidster op een kinderdagverblijf, groepsleerkracht, glaskunstenares en op het laatst wandelinstructeur. Van mijn laatste beroep heb ik het allermeeste genoten. Het is prachtig om te zien wat er met de mensen gebeurt als ze bewegen en in de natuur lopen!
Daarom ga ik jullie allemaal nogmaals bedanken voor de prachtige tijd die ik met jullie gehad heb:
Anneke M, Anneke S, Annet, Annette, Baukje, Cathrien, Diana, Dicky, Ditte, Edith, Els, Engelina, Erika, Eveline, Fennie, Fred, Gerrie, Hennie, Ineke, Jan, Jennie, Johan, Johanna, Joke, Jopie, Karel, Karin, Lysbet, Maaike, Mannie, Margreet, Margriet, Marijke, Marjo, Matti, Regien, Ria, Riena, Rita, Ruud, Sigrid, Thom, Tity, Trudy, Willy, Wim, 
Akkelien en alle medewerkers van de Kinderboerderij in Roden, deelnemers Roden Fit en Gezond, Dorien, deelnemers Beweeg Reden Norg, Afien, Jeroen en iedereen die ik vergeten ben!

Tot slot heb ik het enorm gewaardeerd zoals jullie hebben meegeleefd met mijn voorbereidingen voor dit prachtige avontuur!

Hans
Ik heb afgelopen donderdag afscheid genomen van mijn collega's. Vanwege mijn ziekte en langdurige re-integratie, had ik van een groot deel van mijn inhoudelijke werk al eerder afscheid moeten nemen. Vooral het omgaan met drukte en het met meerdere mensen tegelijk overleggen, bleken namelijk al snel een brug te ver. Zie het maar als zo'n circusartiest die allemaal borden, draaiend op een stokkie, in de lucht moest houden: bij mij kletteren de meeste borden er af.
De afscheidsreceptie was fijn. Mooie persoonlijke woorden van betrokken collega's, die dingen zeiden die er toe deden. Je zou er bijna nóg een keer afscheid voor nemen.
Nu is het een soort wennen aan het idee niet meer naar het werk te gaan, kostbare vriend Hans op te zoeken, met geweldige gozer Kees te sporten, over gezinszaken te praten en de nothingbox (link: klik!) in te duiken, zinloze pogingen te ondernemen mijn jongens van 8A-2.02 bij te scholen in Hollandsche klassiekers, naar Ruud te stappen voor zijn geweldige relativerende vermogen, met Bart dé App (was er ooit een andere?) te componeren.
Om maar es even wat te noemen.

Daarom bedankt, Adrik, Alwin, Anka, Anna, Ans, Arend, Arent, Arie, Arjan, Astrid, Bart, Berend, Berry, Bert, Chantal, Chris, Claudia, Coen, Cyriel, Dave, Dennis, Didi, Dirk, Dorina, Edwin, Eric, Erric, Esther, Eveline, Franciska, Frans, Frits, Frouk, Garry, Gea, Geert, Gerrit, Gert, Hanneke, Hans, Harm, Harry, Henk, Hennie, Herman, Hiddo, Hielko, Ingrid, Jack, Jan, Jeroen, Jetty, Jogchum, Johan, Johannes, Kees, Klaasje, Liesbeth, Linda, Linda, Marcel, Marion, Mark, Mark-Olaf, Marten, Martijn, Martin, Maurice, Meindert, Melissa, Mike, Natasha, Nghi, Paul, Peter, Piet, Pieter, Pop, Richard, Riekje, Rieks, Rinze, Robert, Roelard, Roelf, Ron, Ruben, Ruud, Sabrina, Sander, Sietse, Sonja, Theo, Thijs, Titus, Tom, Wietske, Wout, Yvonne, alle (meet)ploegen, de dagdienst en het brandweerpersoneel van de Sontweg, en uiteraard iedereen die ik vergeten ben (narcosedingetje).

Volgende keer gaat over onze eerste reis: de Azoren en Zuid-Portugal! En geen mooiere afsluiting dan een raadseltje: wat is het ding op onderstaande foto?

Nog één dingetje: de meeste abonnees krijgen en lezen het blog via de mail. Super efficiënt. Alleen: als jullie dan een opmerking of vraag hebben, zou je dat dan via het blog willen doen? Dat is goed voor onze statistieken! 😁👏