Olympic National Park
Voor de 2e keer zijn we op bezoek in Olympic! De eerste keer was een dag en een nacht, vóór de oversteek naar Vancouver Island (klik!). Gaan we van genieten. Deze keer ligt de focus op het vanaf de kust spotten van zeezoogdieren en een bezoek aan het gematigde regenwoud van Hoh.
De website www.thewhaletrail.org is het uitgelezen startpunt om de verschillende observatie-mogelijkheden in kaart te brengen en een handige route te plannen. Voor ons is die route vrij makkelijk: eerst naar het noordwesten en daarna langs de Pacifische kust naar het zuiden.
De website spreekt nadrukkelijk van zou je kunnen zien, waarbij zou vooral afhankelijk is van de tijd van het jaar en wat de diverse deskundologen zeggen. Samengevat: naar de kust toe, duimen dat er wat voorbij komt, je geluk ijken wanneer dit gebeurt en dan ook nog op het exacte moment de goede kant op kijken! Moet lukken!
 |
| Een typisch bord op één van de viewpoints |
No whales today. Nor tomorrow.
De Salt Creek campsite biedt een goed uitgangspunt voor onze walvisjacht. Helaas is er niks te zien, behalve dan de passage van verschillende enorme containerschepen en de bevestiging van wat we al van horen zeggen wisten: dat het aan de westkant van Vancouver Island ontzettend mistig kan zijn.
 |
| Samen gelukkig! |
 |
| Vampierenbloem |
We doen vanaf de camping een mooi wandelingetje naar een rustige baai, zien onderweg verschillende herten (check de video: klik!) en constateren dat het rustige van de baai bij sommige mensen aanstekelijk werkt.
 |
| Black-tailed deer |
 |
| Powernap |
Om een verder niet heel lang verhaal toch korter te maken: ondanks de goede adviezen van de whaletrail, zien we vanaf de kusten van Olympic peninsula geen enkele walvis. Het kan verkeren.
 |
| Dwerglijster |
 |
| Wilsons zanger |
 |
| Platanthera elegans |
Rialto Beach en La Push: Split Rock & pelikanen
Echt fijn strandweer is het niet, toch is het behoorlijk druk aan dit strand. De prachtige rotsen vlak voor de kust zijn fotogeniek en een kolonie bruine pelikanen die voorbij komt zeilen doet af en toe wat we de pelikanen in Chili ook zagen doen: met een mooie snoekduik het water in storten om daar een hap vis te verschalken: klik! en in Chili: klik!
 |
| Bruine pelikaan |
 |
| Split rock |
Sand Point: zeeotters
Er zijn zo van die dagen dat er heel veel meezit. Op de parkeerplaats bij Ozette, aan de westkant van Olympic peninsula, zien we een cameraploeg hun materieel uitladen. Je denkt dan: die hebben deze plek niet voor niks uitgekozen!
Tijdens de 45" wandeling naar het strand en later ook wanneer we de kust bereiken en naar walvissen gaan speuren, raakt dit beeld wat op de achtergrond.
Bij Sand Point steekt een flink hoge zandrug de zee in en wanneer we die beklommen hebben, blijken we in het gezelschap terecht gekomen te zijn van de (Japanse) cameraploeg mét hun deskundige gids. Ze komen niet voor walvissen, maar voor zeeotters, ook nog eens het onderwerp waar hun gids op gepromoveerd is.
De groep is hartstikke toegankelijk, we kunnen vragen wat we willen en horen bv dat de zeeotters hier geherintroduceerd zijn, nadat uit Europa afkomstige pelsjagers de gehele populatie begin vorige eeuw uitgeroeid hadden. Niks nieuws, meer van het zelfde.
De zeeotters doen het nu heel goed, vooral vanwege hun opportunisme: ze eten vrijwel alles wat er beschikbaar is, wat met het veranderende klimaat een goede zaak is.
Ze (de gids) vertelt over het gedrag van de dieren: ze foerageren in het kelp-veld voor de kust, waarbij het kelp voorkomt dat ze te ver afdrijven wanneer ze, liggend op hun rug, met een steen die in de voorpoten geklemd is, een oester opentikken, of wanneer ze liggen te slapen.
De gids doet een telling: 197 stuks, met daarnaast een gewone zeehond die in de karakteristieke bananen-houding op een kleine rots zijn evenwicht probeert te houden.
Na een uur op de zandheuvel bedanken we iedereen en hobbelen terug naar de auto. Het was een topdag: wát een mazzel weer.
 |
| Zoekplaatje! Paganelgrondel |
 |
| Groene reuzeanemoon, ook op video: klik! |
 |
| Gewone zeehond |
Hoh Rainforest
Diep in het binnenland van Olympic NP, direct onder invloed van de vochtige westenwind die een heel eind over de Stille Oceaan is komen aanwaaien, ligt een uniek bos, het restant van een gematigd regenwoud dat ooit van zuidwest Alaska tot midden Californië liep: Hoh Rainforest. De brochure van Olympic NP, waar Hoh onderdeel van uitmaakt, waarschuwt bezoekers voor de omstandigheden in het bos: als er er al niet regent, dan hangt er in ieder geval een dikke mist. Al dat vocht is de oorzaak van de enorme hoeveelheden mos waarmee de bomen in Hoh bedekt zijn. klik!
 |
| Sitka spar |
Wanneer wij Hoh bezoeken, is het een prachtige droge en zonnige dag. Weird. De regenmeter in het bezoekerscentrum geeft aan dat de regen-achterstand half juli liefst 14 inch groot is, 35 cm. Dat is 350 liter per vierkante meter, te weinig!
En dat is aan de bomen te zien. Het mos dat in weelderige pakketten van de taken en aan de stammen hangt, is kurkdroog. De wandelpaden zijn stoffig.
Desondanks valt onze mond regelmatig open bij het zien van zoveel schoonheid. Wát een bos, wát een bomen. Dan is elk bos in Nederland toch maar een sneu postzegeltje. De trekpleister van het park is de Hall of Mosses, ook bij droogte absoluut een lust voor het oog: klik!
Tijdens onze wandeling door het park zien we ook nog een prachtige haarspecht die druk bezig is een maaltijd bij elkaar te hakken: klik!
 |
| Haarspecht |
Colonade
Wanneer een grote boom omvalt, is het voor die boom zelf weliswaar einde oefening, het bos eromheen kan nog decennia profiteren van wat de boom aan grondstoffen te bieden heeft.
Een voor ons nieuwe post mortem rol die de gevallen reus kan spelen, is die van nursing log, zoals in onderstaande foto te zien is.
 |
| Zo werkt een nursery log |
Zaden van andere bomen vinden houvast in de schors van de omgevallen boom, die daarna voedingsstoffen én ondersteuning biedt. De nieuwe boom laat wortels langs de dode stam lopen - na lange, lange tijd, wanneer de oude boom er niet meer is, staat de nieuwe boom letterlijk hoog op de eigen benen.
Van een Collonade wordt gesproken wanneer de oude reus aan de groei van meerdere bomen heeft meegewerkt, die dan netjes op een rij staan. Geen aanplant, maar puur natuur: klik!
 |
| Colonade |
 |
| Pinedrops |
Only the lonely
In de buurt, maar buiten het park, zien we op twee plekken op de kaart Big Tree staan. We gaan eens kijken en rijden door tweede-oogst productiebos. Een van de grote bomen waar het om gaat, is een enorme Western Redcedar, meer dan duizend jaar oud.
Alle soortgenoten zijn midden vorige eeuw geveld. De andere bomen om hem heen zijn snelgroeiende jonkies. Dat moet eenzaam zijn.
 |
| De grootste Western Redcedar ter wereld. Het is even zoeken naar Hans. |
Na een laatste overnachting op een mooie bosrijke en gratis (!) camping, een paar km buiten Hoh, reizen we de volgende dag verder. We pikken nog een stukje kustweg mee - koude wind hoor - en slaan dan veilig ten zuiden van Tacoma af naar het oosten. Hier ligt de eerste, machtige vulkaan uit de Cascade-range al op ons te wachten: Mount Rainier. Wat een kanjer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten