In Portugal: Lissabon en de Fishermens Trail (Rota Vicentina)

Portugal / Lissabon

Inmiddels zitten we in Portugal. Op de aankomstdag in Lissabon werd Benfica landskampioen. Eén groot feest in de stad! Op een groot plein was hèt feest met muziek. Het werd afgeschermd door dranghekken. Als je er in wilde, werd je gefouilleerd. Helaas maakten wij geen schijn van kans, omdat we net een gastankje hadden gekocht. Dan maar meegenieten vanachter de dranghekken. Filmpje: klik!

De volgende dag hebben we de oude binnenstad bezocht. Zeer de moeite waard!

Als je gebruik maakt van de metro kun je voor €6,40 een ticket kopen die 24 uur geldig is. Super makkelijk. We vonden het een relaxte stad. We hebben overnacht in Residencial Mocambique. Geen aanrader. Wat wel heel fijn was, dat ze voor ons een zak gedroogd eten ruim een maand hadden bewaard vanaf de eerste keer dat we daar logeerden. 

Rota Vicentina - Fishermen's trail

Met de bus van Rede Express (uitstekende app, link: klik! ) zijn we naar het beginpunt van de Fishermen's trail in Porto Covo gereden. Een zeer luxe touringcar die er een kleine 3 uur over deed. We kwamen rond 20.30 uur aan. In het dorp zou een camping tegenover de bushalte zijn. Dit bleek een camperplaats te zijn. Toen we iemand van de camperplaats vroegen of hij wist waar de camping was, bleek het een Nederlander te zijn die het niet wist, maar voorstelde om onze tent vóór zijn camper neer te zetten, als zijnde vrienden van hun! Zeer vriendelijk! Toen we de tent hadden opgezet, stond de koffie klaar en daarna kwam de wijn op tafel. Heel gezellig en heel gastvrij! De volgende dag is Theo nog een eindje met ons meegelopen. Dit zijn mooie en waardevolle ontmoetingen.

Vier foto´s van de Fishermen's trail

We zijn begonnen met het lopen van de Fishermen's trail. Een route langs de kust. Adembenemende uitzichten op kliffen, planten en vogels.

Op een gegeven moment zagen we een grote rots in de zee met daarop een ooievaar met 2 jongen. Een eindje verderop zat een slechtvalk te loeren op het moment dat hij zich zou kunnen vergrijpen aan de jongen. Op dat moment hebben wij niet gewacht. Op die zelfde dag waren we heel vroeg vertrokken rond 7 uur. De zon scheen al, maar de temperatuur was nog heerlijk fris. We keken beiden veel om ons heen naar de prachtige rotsformaties. Vanuit een ooghoek zag Marleen een redelijke boomwortel aan de kant van het paadje. Vanuit een reflex keek ze gefocust naar de 'boomwortel ' en zag..........dat ze haar wandelstok nog net niet in een slang had geprikt. Het scheelde nog geen 10 cm. De slang begon enorm te sissen en nam de aanvalshouding aan. Ze draaide zich om en duwde Hans naar achteren, die er eerst niks van begreep! Toen  we wat teruggelopen waren kroop hij langzaam weg. 😱

We hebben het opgezocht en het bleek een trapslang te zijn die tot de gladde slangen behoort. Gladde slangen zijn niet giftig, maar dat hij niet giftig was wisten wij toen nog niet! 😆

Vogels 

Verder hebben we de afgelopen nachten de nachtzwaluw gehoord. Info: klik! Geluid: (heel dichtbij, moet je echt even beluisteren is zo bijzonder!) klik!,
de Moorse nachtzwaluw (info: klik!, geluid: klik!) De laatste was wel heel bijzonder, komt in Europa alleen in Spanje en Portugal voor. Vanmiddag een stuk of acht Bijeneters (info: klik!, geluid: klik!), ook altijd een mooie traktatie. Verder de Kleine Zwartkop (info: klik!, geluid: klik!) en de Blauwe Ekster (info: klik!, geluid: klik!).

Natuur

Net als in Nederland staat ook hier de natuur onder druk. Filmpje 1: klik! Filmpje 2: klik!

Ons leven

We genieten volop van het nomadische leven en staan regelmatig na een paar dagen wandelen, een dag of 2 op een camping.

Lekker luieren en heel gezond eten. De eerste weken aten we, achteraf gezien, te weinig en niet voedzaam genoeg. We merkten dat tijdens het lopen met bepakking. Nu eten we meer en eiwitrijk, dit heeft een positieve invloed op het wandelen. Inmiddels hebben we geleerd om minder eten mee te zeulen (scheelt al gauw een paar kilo), maar te eten wanneer we door een dorpje komen.

Daarnaast kan de zinderende hitte het knap zwaar maken. Het is midden op de dag al gauw tegen de 30 graden, daarom proberen we heel vroeg te vertrekken, uiterlijk 7 uur en stoppen dan rond 12 uur. Als het nodig is lopen we aan het eind van de dag nog een paar uur. 

Via Algarviana

Morgen beginnen we met de Via Algarviana. Op deze route zijn er geen campings, dus wordt het wild kamperen en af en toe een accommodatie.

São Jorge en dan weer Pico.

São Jorge

Tijd om een nieuw stukje Azoren te verkennen: we vertrokken om 9.30 uur met de boot van Madalena (Pico) naar Velas (São Jorge). Flinke golven onderweg!

Regelmatig konden we de horizon niet meer zien, waar het lichaam van Marleen aardig tegen begon te protesteren. Na anderhalf uur hadden we weer grond onder de voeten.

Eerder die morgen had Marleen duidelijk het voorgevoel dat we op een camping zouden slapen! Op zich een bijzonder voorgevoel, omdat op de Azoren de campings pas 1 juni open zouden gaan.

Toch maar even bij de toeristeninfo van Velas geïnformeerd en.........ja hoor de camping was open! Filmpje: klik!

De tent lekker in het zonnetje opgezet. We kregen de sleutel van de keuken van de voetbalvereniging. Of de voetbalvereniging gebruikte de keuken van de camping. Dat was niet helemaal duidelijk. Filmpje: klik!

Ook op São Jorge hebben we weer een aantal prachtige wandelingen gemaakt, hoewel we vooral eerst moesten liften wilden we ergens fijn kunnen wandelen. Bussen rijden vaak maar 2 keer per dag. In de morgen van oost naar west en in de middag van west naar oost. Gelukkig was liften ook hier geen enkel probleem, we waren meestal binnen 10 minuten 'binnen'. Op een gegeven moment werden we zelfs gevraagd of we een lift wilden hebben, terwijl we gewoon van het uitzicht aan het genieten waren!

Al dagen waaide het enorm en op een gegeven moment kon de tent, na op Pico al het nodige geweld te hebben doorstaan, het niet meer aan en knapte er een tentstok. Op hetzelfde moment was er een prachtige regenboog, daar heeft Marleen toch eerst maar een foto van gemaakt, kwestie van prioriteiten stellen! 😉 De stok was daarna snel met een hulpstuk (pole-doctor) provisorisch gerepareerd.

Elke keer weer zijn we vol verwondering over de prachtige lavagesteentes. We kunnen er geen genoeg van krijgen.

Opnieuw Pico en daarna São Miguel

Na vijf dagen zijn we teruggegaan naar Pico. Op de laatste dag hebben we nog een hele indrukwekkende wandeling over lavavelden gemaakt. Filmpje: klik!

Voordat we de bush in gingen om te gaan slapen, hebben we in een klein plaatselijk café onze magen verwend met bier, koffie, een tosti ham/kaas en een omelet met door de kroegbaas zelf gebakken brood. Heerlijk!!!

De reis naar Lissabon verliep via São Miguel. Omdat we daar al om 10.00 uur aankwamen en de volgende dag pas om 13.00 uur verder zouden vliegen, hebben we voor één dag een auto gehuurd zodat we wat van het eiland zouden kunnen zien. 

De caldera van Sete Cidades mislukte, omdat we geen hand voor ogen konden zien. We hebben wel een prachtige wandeling om het meer Lago Verde gemaakt. Dit is in de krater van Sete Cidades, die een doorsnede heeft van bijna vijf km. Filmpje: klik!

Tot slot zijn we nog naar de warm waterbronnen van Furnas gereden, bijna helemaal in het oosten.

Beheer...

Op de onderstaande foto zie je drie opvallende dingen:

1. De roze azalea's, door de mens op de eilanden geïntroduceerd;

2. De natuurlijke onderste laag bomen en struiken;

3. Kaalslag en gekapte bomen.

De Azoren waren in een ver verleden vrijwel geheel bedekt met bossen, nu is dat nog maar 10%. Door de landbouw en de woningbouw zijn de oorspronkelijke bossen bijna in zijn geheel verdwenen. In de plaats daarvoor werd de door ecologen niet bijster gewaardeerde Japanse ceder geplant, die zich echter prima thuis voelt op de Azoren, inmiddels al bijna de helft van alle bossen uitmaakt en gebruikt wordt om erosie tegen te gaan, regenwater vast te houden, schaduw geeft voor vee en gebruikt wordt voor het hout.

Veel van de oorspronkelijke natuur is dus gekapt en omgevormd tot weiland. De kilometers lange aangelegde hagen van hortensia's die dienst doen als windvangers lijken heel bijzonder, maar de prachtige natuurlijke en originele windvangers, bomen en struiken, zijn hierdoor gesneuveld. 

Tenslotte

We kijken terug op een paar geweldige weken waarbij het gevoel van vrijheid en doen waar je zin in hebt een unieke ervaring was. We gaan dit voortzetten op de Rota Vicentina in Portugal!!!

Daarnaast houden we hele warme gevoelens over aan de zeer vriendelijke,  behulpzame en hartelijke mensen van Pico, Faial en Sao Jorge.

Noot:

1. Klik op de foto's om ze beeldvullend te krijgen.

2. Je kunt óók abonnee worden van ons YouTube kanaal!

Tips en wensen zijn welkom!
Veel lees plezier en tot de volgende keer!
Hans en Marleen

Walvissen en koeien

Verwondering

Zaterdag zijn we vertrokken van het walvissencentrum. Prachtige week geweest! Sinds 1987 is Serge met Espaço Talassa als eerste walvis watching begonnen (link: klik!). Ze helpen ook mee gegevens te verzamelen voor wetenschappelijk onderzoek. Bijvoorbeeld foto's tbv identificatie van walvissen en het taggen van schildpadden. We zijn vijf keer uitgevaren en zijn elke keer getrakteerd op fantastische ontmoetingen met prachtige walvissen en dolfijnen.

Op een gegeven moment wilden een aantal mensen alleen met óns mee, omdat wij geluk zouden brengen. 😊

Naarmate de week vorderde werd de zee steeds onstuimiger. Marleen haar lichaam kwam op een gegeven moment flink in protest en het gevolg was dat ze op het laatst nog alleen maar bezig was haar maaginhoud binnen te houden. Missie geslaagd, alleen heeft ze de dagen erna wel pilletjes tegen zeeziekte geslikt. Hans had nergens last van, de bikkel.

Responsible whale watching

De dieren werden met maximaal 3 boten benaderd en altijd werd er een behoorlijke afstand gehouden om de dieren niet te verstoren en bleven we niet langer dan een kwartier in de buurt. Dit alles in tegenstelling tot de super-commerciële whale watching business die helaas ook op de Azoren veel voorkomt.

Bijna elke avond was er een interessante lezing.

Op ons YouTube kanaal vinden jullie o.a. een video van onze ontmoeting met een enorme groep zwarte zwaardwalvissen: klik!

Bijzondere verrassing

Op één van de dagen waaide het te hard om uit te varen. We hebben daarom een lange wandeling gemaakt. Al vrij snel hadden we trek in koffie en toen we in een dorpje op zoek gingen naar een cafeetje, wachtte ons een enorme verrassing. Marleen dacht iets café-achtig te zien en vroeg de vrouw die net naar buiten kwam of het een café was waar we koffie zouden kunnen krijgen. De vrouw gaf aan dat het geen café was, maar dat we met haar mee moesten gaan en dat zij wel koffie zou regelen. Het bleek een grote zaal te zijn waar allerlei voorbereidingen werden getroffen voor het feest Festa do Divino Espirito Santo, dat eens in de vijf jaar wordt georganiseerd. Zeven weken lang wordt er elke week gezamenlijk gegeten met zo'n duizend mensen!

We werden rondgeleid door een super lieve oudere vrouw die honderd uitpraatte .............in het Portugees. Een jongere man vertaalde af en toe wat als hij in de buurt was. We werden verwend met koffie en een lunch!!! Zo mooi, zo gastvrij!

Wandelen op het centraal plateau

Na een week verwennerij weer bikkelen. De rugzak op en lopen op het centraal plateau. We hadden prachtige uitzichten op tientallen van de ruim 200 vulkaankegels die Pico rijk is, maar ook deze keer liepen we praktisch alleen maar op asfalt. Ze kennen hier nauwelijks echte onverharde wandelpaden. Gelukkig heeft Marleen vlak voor de vakantie nog op de valreep de meest fantastische lage goed dempende trailrunningschoenen gekocht.

Intermezzo: Trail running schoenen versus wandelschoenen 

Later dit jaar gaan we lang naar Nieuw Zeeland en Tasmanie. Eén van de onderwerpen waar we veel over gelezen hebben is de keuze van de beste wandelschoenen: (half)hoge bergwandelschoenen, of lage wandelschoenen. Verschillende blogs gingen over trail running schoenen: hardloopschoenen met uitstekende grip en goede demping. Ideaal ook voor Nieuw Zeeland, vanwege de soms zeer natte omstandigheden of wanneer een rivier doorgewaad moet worden. De auteurs van de blogs schreven ook dat je sterkere voeten en enkels krijgt, waardoor de hoge sluiting van bergwandelschoenen overbodig wordt.

We hebben ons laten overtuigen en zijn op zoek gegaan, een nieuwe speld in een kleurrijke hooiberg. 

Hans is uitgekomen bij de Topo Hydroventure, in Amsterdam gekocht bij Natural Born Runners (website: klik!). Lopen heerlijk, enige minpuntje is dat de beloofde waterdichtheid tegenvalt: ook de "lopen door nat gras"-proef leidt tot natte voeten. 

Marleen heeft vanwege haar oude knieblessure stevige eisen aan de pasvorm en vooral de demping. Nog geen week voor vertrek heeft ze haar Beste Schoenen Ooit gevonden: de Columbia Caldorado II outdry. Waterdicht! Demping waar de prinses op de erwt zich op zou verslapen. 21 km over asfalt zonder knieklachten. Online gekocht: klik!

Verder op het centraal plateau...

We dachten slim te zijn door via de weilanden en iets wat op paadjes leek, een stuk af te snijden en onverhard te lopen. We kwamen hopeloos vast te zitten, omdat we steeds uitkwamen bij bossen die volledig ondoordringbaar waren. Uiteindelijk flink uit de koers geraakt maar wel weer een asfaltweg gevonden. We zouden 6 km over de geasfalteerde grote weg moeten lopen. Gelukkig kwam er weer een engel voorbij en deze keer in de vorm van meneer de dominee himself van de Protestantse kerk!!!! Hij reed zelfs voor ons om en bracht ons naar het meertje waar we in ieder geval langs wilden lopen. En nam met een 'God bless you' afscheid!

Zelfs bij het meertje liep de asfaltweg tot aan de oever. Tegen een muurtje, als bescherming tegen de wind, hebben we geluncht.

De inheemse vink.

Aan het eind van de dag hebben we een mooie slaapplaats gevonden. 

De volgende dag werden we wakker en stonden we half in de mist.

De volgende dag hebben weer onze route vervolgd. De eerste 3 km was super stijl naar beneden door een zeer dicht bos.

Hier bloeide de gemberplant die je op het hele eiland overal tegenkomt.

Het is een geïntroduceerde soort die net als de Winde en de Hortensia een ware plaag aan het worden is. 

Tot nu toe de mooiste wandeling via een echt wandelpad!

We kwamen uiteindelijk bij een picknickbplaats uit met een natuurlijke waterbron. De eerste tot nu toe. We hebben ons lekker gewassen, water gevuld en eten gekookt.

Tot nu toe is het vrij lastig om aan water te komen. Het regent regelmatig, maar het water verdwijnt heel snel in de poreuze grond. Daarnaast is het zo dat er heel veel koeien rondlopen die ongelofelijk veel verrassingen achter laten wat op zich al een uitdaging is om niet over uit te glijden, ook op het asfalt.

Storm

In de loop van de dag begon het enorm te waaien. De uitdaging werd het vinden van een beschutte plek. Dit is ons gelukt en wel op een hele bijzondere plek. We hebben onze tent opgezet in een koeienkraal. 😅😅 Uiteraard tussen de vlaaien, maar behoorlijk beschut. Ja, het blijft altijd een kwestie van keuzes maken. De wind nam in de nacht stormachtige vormen aan en Hans heeft twee maal de haringen opnieuw in de grond moeten zetten, omdat ze door de storm uit de grond werden getrokken. De volgende dag was het niet veel beter.: zie de video op ons YouTube kanaal: klik!

Pal tegen de wind in liepen we naar Madalena. En weer kwam er een engel voorbij. Nu twee boertjes met een pickup truck. We mochten zo achterin de bak klimmen. Even een kleine krachtsinspanning en daar zaten Jut en Jul met een brede grijns te genieten van de lift! Even later mochten we eerste rang gaan zitten, wat inhield dat we in de auto zelf mochten plaatsnemen. Ook deze keer werd er honderduit tegen ons gepraat...........in het Portugees. Wel was het zo dat hij iets van ons Spaans kon verstaan. Zo mooi, zo vriendelijk en wat word je daar blij en gelukkig van! 😊

We werden keurig afgezet in het centrum van Madalena en een half uur later zaten we aan de koffie met gebak!!! Mooi leven zo!!!!!