Cascade-range & Depoe Bay: reuzen van land en water.
1. Reuzen van Land
Van British Columbia in Canada tot in het noorden van Californië loopt een ruwweg noord-zuid gebergte met een lange reeks vulkanen: de Cascade-range.
 |
| De Cascade-range in de VS |
De Cascades zijn gevormd door de beweging van een deel van de aardkorst onder de Grote Oceaan, richting naar en onder de continentale noordwestelijke Verenigde Staten, met vulkanische activiteit als gevolg. Alle vulkanen in de range slapen op dit moment, maar worden voortdurend in de gaten gehouden.
De aanwezigheid van vulkanen betekent ook dat er met enige regelmaat aardverschuivingen optreden, die er soms toe leiden dat wegen of een compleet gebied, bedolven worden.
Cascade-range? Gaan we naar toe!
Mount Rainier
Onze weg naar Mt Rainier liep - hoe kan het anders - langs het koffie-met-lekkers paradijs "All Wrapped Up" in Montesano. Kom je in de buurt, ga er langs, bestel iets goddelijks en doe de twee meiden die de tent runnen de groeten van ons. Op Google hebben we ze de hemel in geprezen.
Maar goed, door naar Mt Rainier. Bij wijze van uitzondering kozen we ervoor om op de bonnefooi naar de park-camping te gaan. Die gok pakte door onze strategie van uiterlijk donderdag of anders zondag naar een nieuwe camping, goed uit. De dag na onze aankomst was de boel vol.
 |
| Mount Rainier |
Mt Rainier: een dikke vulkaan van ruim 4300m hoog. Veel gletsjers, veel wandelpaden, veel prachtnatuur om van te genieten.
We begonnen op de écht mooie Nusquali Vista trail. De volgende dag zouden we de Skyline trail gaan lopen, een van de streneous categorie: moeilijk/steil/lang. Lekker rustig dus. Of niet?
 |
| Avelanche Lily Erythronium montanum |
Skyline trail.
Nog net geen Groningse Herenstraat of Vismarkt op zaterdagochtend, maar het was véél drukker dan verwacht. Niet alleen fitte oudere jongeren zoals wij, maar ook hele gezinnetjes met halve kleuters die al kwebbelend omhoog huppelden. De vergelijking met de tijd toen onze Jop een Jopje was, was makkelijk gemaakt. De hele dag "Ja maar pappa" en maar kletsen 😁
 |
| Grijze marmot |
 |
| Polemonium pulcherromum (Jacobsladder familie) |
 |
| Grauw sneeuwhoen (vrouwtjes) |
 |
| Cascade beardtongue |
Behalve druk, was de trail ook ontzettend mooi, een echte aanrader. De vergezichten waren adembenemend, het oog rijkte richting zuiden makkelijk tot Mt St Helens en Mt Hood. Video: klik!
 |
| Zicht vanaf de Skyline trail |
Halverwege konden we gebruik maken van een niet al te frisse WC, wat echter niet kon voorkomen dat we op driekwart van de route allebei toch wel weer héél erg moesten. De bosjes induiken was geen optie, want die waren er niet!
Gelukkig kunnen we sneller dan snel afdalen, dus gingen we in een noodtempo naar beneden, waarbij verraste wandelaars zich bij het passeren hardop afvroegen of wij aan het trailrunnen waren. Not!
Om de brandende vraag te beantwoorden: we hielden het droog!
Reflection Lakes
Mooie meren bewonderen betekent nog steeds vroeg op, dus bijna voor dag en dauw stonden we aan de oever van de eerste van twee prachtige meertjes, waarbij vooral de eerste vanwege de ruime parkeergelegenheid in trek was.
Marleen maakt van het mooie ochtendlicht gebruik om de natuur in beeld te brengen, waarna we het 4,5 km korte rondje bovenlangs de meertjes lopen.
 |
| Reflection Lakes |
Terug bij de P is het drukker geworden. Instagram wordt door alle bezoekers ruim met selfies bediend, Mt Rainier bloost er bijna van!
De oostkant van het park is afgesloten: de weg is na een aardverschuiving onbegaanbaar. Hetzelfde is het geval op de route naar de volgende vulkaan van de Cascade-range:
Mount Saint Helens
Na de enorme klapper in 1980 waarbij de bovenste 400 m van de berg eraf geblazen werd en tientallen mensenlevens te betreuren waren, is de berg enigszins tot rust gekomen. Enigszins is hier relatief: regelmatig zijn er nog aardbevingen en aardverschuivingen. Onze route langs de oostkant is hierdoor afgesloten en ook het grote bezoekerscentrum is onbereikbaar. Later spreken we een van de rangers die in 2022 bij de vulkaan aan het werk was. 90 minuten ná zijn vertrek werd de toegangsweg bedolven. Een stuk of 15 dienstauto's bleven achter en ook een huurauto bleef staan.
 |
| Edith's schaakgevlekte vlinder op Prachtrozenkransje |
Pas maanden later kon de boel via een noodweg bereikt worden. Goed nieuws was dat alle auto's het nog deden en dat er geen sprake van vandalisme was. Onduidelijk bleef of de verzekeringspolis van de huurauto het véél te late terugbrengen wel dekte …
 |
| Mount St Helens |
 |
| Jarige meneer! |
We vieren deze dagen Hans zijn verjaardag eerst op de camping en daarna in het dorpje met de aparte naam Battle Ground, waar koffie, koeken en lunch met smaak naar binnen gaan en doen daarnaast een paar aardige wandelingetjes aan de zuidkant van St Helens.
Ook ontdekken we dat de bladblazer hier op de camping gebruikt wordt, daar waar een vegertje niet meer voldoet om je kleedje van dennennaalden te ontdoen.
 |
| Cederpestvogel |
En dan het eerste raadsel, deze foto:
 |
| Ronde gaten in de grond ? |
Wat ís dat? Niet zomaar een gat in de grond! Hier stond een grote boom, die door een lavastromen volledig weggefikt is. Het gat geeft de omtrek van de stam weer!
Grootste raadsel blijft echter het inmiddels lokale, uit Italië geïmporteerde fenomeen "Fabio". Zie onderstaande foto. Onze buren op de camping roemden hem. Wij hadden nog nooit van die meneer gehoord en ook het thuisfront kende hem niet. Misschien maar goed ook, want op zijn PR-foto vinden we hem toch een beetje een gribus ….
 |
| Fabio. Wereldberoemd in de omgeving van Mt St Helens... |
Mount Hood
Op naar de volgende kanjer: Mt Hood, een klassieke stratovulkaan (zo'n mooie kegel). We staan op een Forest Service camping in een prachtig, zich herstellend bos (video: klik!), aan een rivier en realiseren ons goed hoe uniek de campings in de VS en Canada eigenlijk zijn. Grote plekken, zeker 150 m2, je ziet de buren nauwelijks, mooie omgeving, wc en meestal ook drinkwater. Dat eigenlijk allemaal voor een prikkie: we betalen nooit meer dan $ 10-20 per nacht of het is gratis. Alleen campings met een douche zijn duurder en natuurlijk campings in een National Park en privé-campings.
Wanneer we de eerste keer de berg oprijden en het op 1800 m gelegen parkeerterrein opdraaien, zijn we helemaal verbaasd: er wordt nog geskied! De omstandigheden kunnen niet optimaal zijn, daarvoor is het veel te warm, toch is het hartstikke druk!
Het omliggende terrein biedt jammer genoeg niet heel veel wandelvariatie: de paden zijn zanderig en stoffig en gaan i.h.a. over gelijksoortig terrein. We kiezen voor een stuk van de Timberline-trail, dat bovenlangs een enorme gletsjer-morene loopt. Toch altijd fascinerend om te zien.
Timberline is onderdeel van de Pacific Crest Trail, de PCT, de magische drie-letter afkorting van een iconische superlangeafstandswandelroute. Van de grens met Mexico tot aan Canada. Through-hikers, wandelaars die de hele route in één keer afronden, excelleren volgens ons in doorzettingsvermogen en organisatietalent, want het is een enorme opgave om eten, materiaal en geld op het juiste moment op het juiste afhaalpunt te krijgen.
Wild is de geslaagde verfilming van het boek Sheryl Strayed, een mooi PCT- avontuur. Het kijken waard.
 |
| Mt Hood, vanaf een stukje PCT. |
Nu krijgen we, hier bij Mt Hood, de kans om een stukje PCT te lopen.
Verschillende hikers passeren ons, ze zijn ongetwijfeld onderweg naar de Mt Hood Lodge of naar plekken waar wild gekampeerd kan worden. Om daarna uitgerust, gedouched, volgegeten en met schone sokken en T-shirts, de tocht te vervolgen.
Ze verdienen niets dan respect, de kanjers!
 |
| Showy goldenrod (Een guldenroede) |
 |
| Californisch nieskruid (Uiterst giftige plant, werd ooit voor pijlgif gebruikt) |
2. Reuzen van Water
Opnieuw gaan we op zoek naar walvissen. whaletrail.org beveelt een aantal uitkijkposten tussen Lincol City en Newport aan, met het plaatsje Depoe Bay als beste optie.
Nauwelijks bij de kust aangekomen ziet Marleen de eerste spuiter: in de verte foerageert en grijze walvis. Check!
 |
| Zonsondergang bij de camping, zuid van Depoe Bay |
Het is de volgende dag druk in Depoe Bay, de parkeerplaatsen langs de weg zijn niet optimaal geschikt om daarvandaan walvissen te spotten. We zoeken op onze kaart-app een goed uitkijkpunt en zijn verrast met wat we vinden:
 |
| Het perfecte plekje! |
Midden tussen twee huizen: een openbare parkeerplaats voor twee auto's, daarachter een perfect bankje met een even perfect uitzicht op de kelpvelden waar de grijze walvis zo graag tussen foerageert.
Op twee opeenvolgende dagen zitten en staan we urenlang op dit plekje. Dertien grijze walvissen tellen we, zó dichtbij dat we ze bijna aan kunnen raken. In ieder geval ruiken we hun slechte adem en horen we hun geweldige ademhaling. Foto's en één van vele video's: klik!
 |
| Grijze walvis bij Depoe Bay |
Het hoofd en hart vól van deze prachtige dieren, rijden we de derde dag terug naar de Cascade-range. Newberry Volcanic NM staat op de planning. Een gitzwarte, gladde en soms vlijmscherpe verrassing ligt op ons te wachten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten