Impressie van een turbulente week.

Een week vol verrassingen

We zijn de eerste reisweek zonder noemenswaardige kleerscheuren doorgekomen, hoewel we, net als bij de andere reizen, altijd eerst een tijdje moeten inslingeren.

Vliegende start

Zijn we goed van start gegaan of niet?! Robin bracht ons naar station Assen, nadat we haar autootje helemaal vol bagage gepropt hadden! Dan heerlijk verder met de trein, waarbij Hans ruim een uur met een leuke knul van 17 heeft zitten kletsen. Het jongmens moest eigenlijk stage lopen, maar daar had hij die dag weinig zin in, dus had hij een online afspraakje gemaakt met een jongedame (een 'chicky' zei hij) in Leiden, waar hij al eerder vier dagen online mee vertoefde. We wensen hem vanaf deze plaats alle goeds!

Hotel in, slapen, hotel uit, met de trein in 4 minuten naar Schiphol, binnen 10 minuten ingecheckt, dat moet een record zijn. Op naar AH voor de laatste koffie met gevulde koeken in een half jaar tijd. Langs de douane, die aan Marleen vroeg hoe lang we weg gingen. De douanier keek verrast toen het antwoord 6 maanden was en hield het niet droog toen Marleen er lachend met Now we're talking nog eens overheen ging. Maximale score bij de boys, we mochten door!

Op naar de gate, het toestel in, Boeing 787-10, zag er uit alsof de kist zó uit de showroom kwam, 11 uur vliegen, over het prachtige Groenland en de ijsvlaktes van noord Canada.

Op de luchthaven van San Francisco soepel door de Homeland Security, bagage lag al naast de band, karretje kostte $ 8,- dus werd het sjouwen naar de AirTrain die ons naar lang parkeren bracht. Daar stond onze auto gereed, Hyundai Accent uit 2013. We kunnen los!

Hier moet het mee gebeuren!

Boodschappen halen, 't is soms geen pretje.

Vooraf hadden we online een SIM-kaart bij BestBuy en wat essentiële kampeerspullen bij Walmart besteld, ophalen ging soepel, nu moest aanvullend een lange boodschappenlijst worden afgewerkt. Wij naar binnen bij Walmart.

SIM-kaart geregeld, tijd voor koffie!

Nondeju en krachttermen van gelijksoortige aard! Wat zijn boodschapjes duur hier ten lande! Paar voorbeelden: Lactosevrije melk? Ongeveer € 2,40. (AH € 1,29). Yoghurt? € 2,39 t.o.v. € 1,35. Pondje lijnzaad? € 4,10 t.o.v. € 2,89. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kortom: voor je lol doe je hier geen boodschappen! 

Maar goed, sommige spullen hebben we gewoon nodig en eten moeten we toch, dus deze brok slikken we ook maar door! En dan: op naar de camping voor een welverdiende nachtrust!

Jut en Jul komen voor de rust. 

Mooie camping aan een meertje, wie maakt ons gek? Nou, da's simpel: iemand met slechte oren en een voorliefde voor middernachtelijke takkeherrie. Tot ruim na drieën werden we vergast op het ene nummer na het andere. Een illusie armer stonden we die ochtend op, pakten de zooi in en sloegen de highway in die ons naar Pinnacles National Park zou brengen. 

Daar aangekomen was de camping helemaal vol! Balen, maar niet getreurd: we hadden een mooi alternatief: Sweetwater Campground, half uurtje rijden, in een afgelegen heuvelland. Helemaal voor ons alleen.

Not.

Het was Paasweekend. Een grote Mexicaans-Amerikaanse familie had drie plekken bezet, kinderen waren, losgescheurd van hun beeldschermen, de hele dag aan het schreeuwen, net als hun ouders trouwens, die voor de lappen vlees niet de 30 meter naar hun schoonzus liepen, maar hun dieetwensen galmend over het terrein lieten rondgaan. Zondagmiddag gingen de volwassen mannen zich blijkbaar zó vervelen dat ze ruim een uur in een aanpalend weiland met hun jachtgeweren hebben lopen schieten. Het zal je hobby maar zijn. 

Tussen het feestgedruis door hebben wij onze beweging genomen door een flinke wandeling in de heuvels te maken. Dat was merkbaar alweer een tijdje geleden.

Beetje moe, dunne beentjes, komt goed!

 

Babyblauwe ogen (Nemophila menziesii)

Wollige Indiase penseel (Castilleja foliolosa)

De laatste avond, dat was 2e paasdag, en de volgende ochtend, verkeerden we in een oase van rust, vrolijk gekwetter van vogeltjes, ach, ach, wat was dat lekker. Ontbijtje, koffietje, inpakken en wegwezen! Helaas moesten we vertrekken omdat we geen water meer hadden.

Op naar de eerste échte highlight van deze reis: Carrizo Plains National Monument: velden vol bloemen! We gaan ze het volgende blog laten zien, let maar eens op! Voor nu: een voorproefje en tot de volgende keer!