Dat is het gemak van veel tijd en eigen vervoer hebben: we kunnen de plannen elk moment wijzigen en dus is het slechte weer in Chili niet echt een groot probleem. We gaan er vandoor!
Zonder problemen maar ook zonder vers eten rijden we Argentinië weer binnen - verse groente, fruit en dierlijke producten of afgeleiden daarvan mogen de grens niet over (rozijnen, gember, honing, walnoten - doei!)
Een paar km voorbij de grens vinden we een mini dorpje met een micro winkeltje, een almacen, zeg maar een kruideniertje. Vrijwel alle schappen met enigszins vers voer zijn leeg, wel kunnen we 12 pas-gelegde eieren kopen, de campa, van het land. De lokale variant van scharreleieren en ze blijken heerlijk!
 |
| Andesvos (Lycalopex culpaeus) |
Na de regen die ons teisterde (ach ach wat hebben die pensionado's het slecht), hadden we zin in een cabaña met douche, keukentje en groot bed. Booking had iets leuks met uitzicht, wij boeken dus. Blijkbaar niet helemaal goed opgelet want we kregen de mini-variant van een moderne cabaña. Heel klein, daar was op zich niks mis mee, altijd nog stukken groter dan de auto of het tentje. Enige probleem was dat één schuine wand bijna helemaal uit ramen bestond, zonder gordijnen, met zicht op het pad! Fijn voor de privacy! En fijn voor de mensen die langs lopen!
 |
De keuken met inkijkraam zonder gordijnen.
Direct rechts en zonder afscheiding is het bed! |
Idee van de architect, zei de eigenaar. Lekkere dodo die architect, die staat zeker ook de hele dag in z'n blote tida ada z'n prijzenkast voor het raam te showen!
Door naar Los Alerces. Wat is dat eigenlijk, een alerce? Welnu, lieve kijkbuiskinderen, de alerce is een zeer traag groeiende boom, die zó enkele duizenden jaren oud kan worden, snoeihard hout heeft en daarom z'n leven de afgelopen eeuwen niet zeker was.
Er zijn er niet heel veel meer over, gelukkig zijn ze nu beschermd en doen het langzaam maar zeker redelijk in Parque Pumalin in Chili en hier in Los Alerces in Argentinië. We gaan ze zien, hopelijk!
 |
| Incalelie (Alstroemeria aurantiaca) |
 |
| Gavilea araucana |
 |
| HW, samen afwassen! |
Eerst nog even boodschappen halen en de was doen in Trevelin, dan overnachten op een zelf gevonden en geweldig Overlander plekje mét volle maan. Dat vinden we toch wel heel leuk hoor, zelf een plekje vinden en dat dan zo heerlijk van kunnen genieten. Wel delen op de iOverlander-app!
 |
| Uitzicht vanaf ons mooie plekje |
De volgende dag door naar het park, parkeren onder een overhangende boom, koelbox in de schaduw zetten en dan eindelijk weer de benen strekken. Een mooie wandeling langs Lago Futalaufquen, met zonder alerces! Tenminste, we hebben ze niet herkend omdat we feitelijk geen flauw benul hebben hoe ze eruit zien. Gewoon niet goed voorbereid, een kwestie van een beetje dom. We volgen daarmee wel een koninklijke traditie: klik!
Volgende keer de bordjes maar goed lezen!
 |
| Flink wat sneeuw gevallen. |
 |
| Los Alerces is vooral een gebied met prachtige meren |
Tja, hoe verder? Net als veel andere parken in Chili en Argentinië is de mogelijkheid om meerdaagse wandelingen te doen enigszins beperkt. We besluiten in te checken op een 1-sterren camping in het park en vandaar uit verschillende dagwandelingen te doen. Hier de plaatjes. Let op! Tijdens één van die wandelingen kwamen we een knaap van een alerce tegen. Hoe we dat weten? Check de foto!
 |
| Alerce van 800 jaar oud. Lahuan is de lokale naam voor alerce |
 |
| Topgozer! |
 |
| Je maakt weleens een selfie ... |
 |
| Avondlicht langs Rio Azúl |
Río Azúl en Refugio Lindo
Wanneer we Los Alerces achter ons laten is er maar één richting op: naar het noorden, richting Bariloche. Daarvóór ligt het mooie gebied van Lago Puelo en Rio Azul en we denken dat een paar mooie wandelingen te kunnen doen. De mevrouw van de toeristeninfo is ook enthousiast over het gebied (geheel objectief) en raadt ons een dagwandeling en een meerdaagse trekking aan.
De wandeling langs Rio Azúl en de oever van Lago Puelo is aardig, maar niet spectaculair. Om daarvan bij te komen blijven we een paar kilometer verderop twee nachten aan de oever van Rio Azúl. Een heerlijk klein plekje, niet meer eigenlijk dan een verbreding van de grindweg, maar zó relaxed. Af en toe komt er een gezinnetje locals langs die hun ogen uitkijken bij het zien van die rare toeristen.
 |
| Zuid-Amerikaanse pijlstaart (Anas georgica) |
 |
| Nederlandse topvrouw! |
 |
| De was hangt te drogen! |
En dan eindelijk weer een meerdaagse trekking! We vullen onze voedselvoorraad aan, pakken de grote rugzak in, tentje mee en veel water, parkeren vóór de rivieroversteek, slapie doen en dan wegwezen!
Stom! Verkeerde rivieroversteek genomen! Dat betekent 4 km extra lopen! Ach, dat is een vlak stuk, dus niet te lang blijven huilen …
Onderweg nog een praatje gemaakt met een erg aardige Argentijn die zo ongeveer in zijn paradijs woont: bij de rivier, mooi stukje land, groentetuintje, overzichtelijk huisje met veranda. Geweldig!
De klim begint! Op naar Refugio Lindo, "mooie berghut". 10 km lang is dit gedeelte, bijna 1400 m omhoog. Appeltje eitje voor de bikkels! Met een douche, wc, koffie met lekkers en een verder mooie berghut in het vooruitzicht vliegen we de helling op.
Ken je die van die nachtkaars?
Nou, deze is helemaal niet eens aan geweest!
! De camping bij de refugio was een soort knollenveld tussen bomen naast een moerasachtig veldje, de refugio zelf was een halve bouwval, geen douche, geen wc, geen lekkers. Wel koffie, die namen we buiten op twee halfbakken plastic stoelen.
Hans vindt er wel wat van! Klik!
Na enkele half-geuite zuchten van teleurstelling rekenden we de koffie af en namen we de weg terug. Helling af, no sweat, strak naar beneden. Knallen naar de auto, terug naar ons plekje aan Rio Azúl, waar we opgetogen en uitbundig nog twee heerlijke dagen hebben gehad met kamerbreed niks doen.
 |
Snakken mag! Het is even lopen en dan heb je .... niks! |
 |
| Lekker schone haren! |
1 opmerking:
Leuk, dank weer voor de update.
Een reactie posten